เป็นอีกครั้งที่ความเงียบครอบงำราตรีที่แสนยาวนาน สายลมแผ่วที่พัดมาเป็นระยะหอบเอาความหนาวเย็นมาด้วย เช่นเดียวกับหัวใจของชายหนุ่มที่ตอนนี้รู้สึกเย็นหวิวจนแทบชา เรื่องราวที่ได้ฟังยากที่จะเข้าใจ เขาไม่รู้ว่าโลกหลังความตายเป็นอย่างไรและยิ่งไม่รู้อีกว่าวิญญาณของคนที่ตายไปแล้วจะมาอยู่ในร่างของอีกคนได้เช่นไร
" เจ้าจะบอกว่า เจ้าไม่ใช่ตงฟางหรงอย่างนั้นหรือ " เมื่อใช้เวลาครุ่นคิดอยู่ครู่ใหญ่ชายหนุ่มจำต้องเอ่ยถามสิ่งที่คาใจออกไป
หญิงสาวส่ายหน้า " หม่อมฉันคือตงฟางหรง เพียงแต่เป็นตงฟางหรงที่อยู่ในร่างของตงฟางหรงอีกที "
จวินเฟยหลงได้แต่ทำหน้างุนงงกับสิ่งที่หญิงสาวพูด
" งั้นเจ้าเป็นผีหรือคนกันแน่ "
" เรียกให้ดีหน่อย วิญญาณไม่ใช่ผี " ตงฟางหรงเอ่ยกับชายหนุ่มเมื่อเห็นว่าคำว่าผีฟังแล้วไม่ค่อยรื่นหูเท่าที่ควร
ชายหนุ่มมองหน้าหญิงสาวที่กำลังพูดเพ้อเจ้ออย่างยากที่จะเชื่อ
" เจ้าเสียสติไปแล้วหรือฟางหรง " ชา
