(กลิ่นโบตั๋นอย่างนั้นหรือ ทำไมกลิ่นคุ้นจัง)
ตงฟางหรงยังคงหลับตาพยายามเค้นสมองนึกถึงเรื่องราวที่เธอสงสัยก่อนหน้า
"ตง ฟาง หรง" ชายหนุ่มฝืนเดินมาหยุดที่ข้างตงฟางหรงเขากระซิบเสียงดังข้างหูหญิงสาว
ตงฟางหรงสะดุ้งโหยงด้วยความตกใจ
(ตกใจหมดเลย) เธอหันมองหน้าชายหนุ่มที่ก้มหน้าค้างอยู่ข้างหูของเธอ
"จวิน เฟย หลง" เสียงแหลมของหญิงสาวตะโกนใส่หน้าชายหนุ่ม เขาตกใจจนหน้าเสีย
"เฮอะ!..โชคชะตาอย่างนั้นหรือ" เธอมองหน้าจวินเฟยหลงที่อยู่ข้างๆ ก่อนส่ายหน้า
"เวรกรรมชัดๆ"
"เจ้าว่าเช่นไรนะ"
"หม่อมฉันบอกว่าเวรกรรมชัดๆ"
"ตงฟางหรง..เจ้า..." จวินเฟยหลงอุทานออกมาอย่างโมโห
"โอ๊ย!" ชายหนุ่มยกมือขึ้นแตะด้านหลัง
"เจ็บหรือเพคะ" หญิงสาวเห็นดังนั้นก็รีบเดินเข้ามาประคองชายหนุ่มให้นั่งลง
"ขอหม่อมฉันดูแผลหน่อยนะเพคะ" ด้วยความเป็นห่วงเธอรีบร้อนถอดเสื้อของชายหนุ่มออกอย่างรวดเร็วจนลืมว่าชาย-หญิงแตกต่าง เธอดูปกติไม่ขัด
