"เจ้าฆ่านางแล้วใช่ไหม" เสียงดังออกมาจากมุมมืดภายในซอกหลืบเปลี่ยวไร้คน
.........................................................................
ตงฟางหรงเงยหน้าขึ้นมาดูสถานการณ์ ฝุ่นทรายเกาะทั่วร่างของหญิงสาวไม่เว้นแม้กระทั่งขนตาที่ตอนนี้กะพริบขึ้นลงถี่ๆ เพราะฝุ่นแดงที่จับอยู่ เธอปัดฝุ่นหนาที่เกาะกุมออกจากใบหน้าและร่างกาย
ท่ามกลางทะเลทรายกว้างใหญ่คลื่นฝุ่นสูงตระหง่านพัดผ่านไปแล้ว ท้องฟ้ากำลังเริ่มกลับคืนสู่ภาวะปกติทีละน้อย ตงฟางหรงมองหาช่องทางหลบหนี ต้องมีแน่เวลาที่เหมาะสม
"จังหวะนี่แหละ" ตงฟางหรงใช้จังหวะที่กลุ่มพ่อค้าทาสกำลังง่วงอยู่กับการจัดแจงทุกอย่างให้เข้าที่เข้าทางหลังจากที่พายุผ่านพ้นไป เธอและเหว่ยเฮอค่อยๆ พรางตัวให้กลมกลืนเคลื่อนไหวให้นิ่มนวลแต่รวดเร็วก่อนที่กลุ่มหมอกควันจะจางหายไป
ตงฟางหรงและเหว่ยเฮอหลบหนีจากกลุ่มพ่อค้าทาสได้แล้ว เธอยังคงเดินต่อไปเรื่อยๆ อย่างไม่รู้จักเหน็ด
