ตอนที่ 4
1043 Words
“น้องรดาจ๊ะ นี่จ้ะ รายงานยอดขายเดือนที่แล้วกับเดือนนี้”
“ขอบคุณค่ะ พี่จุ๋มนั่งก่อนสิคะ”
รินรดายิ้มให้พนักงานบัญชีของร้าน เธอรับเอารายงานการเปรียบเทียบยอดขายมาดู พอดูเสร็จก็เงยหน้าขึ้นมา ยิ้มกว้างเต็มใบหน้า
“ของเดือนนี้ ยอดขายตั้งแต่กลางเดือนเป็นต้นมา ดีขึ้นกว่าเดิมระดับหนึ่งเลยนะคะ”
“ใช่ค่ะ เพราะน้องรดาจัดโปรซื้อปุ๋ยแถมเสื้อนี่แหละค่ะ เสื้อปุ๋ยร้านเราไม่เหมือนใคร ชาวบ้านเลยอยากได้ โดยเฉพาะหนุ่ม ๆ”
“ก็เสื้อปุ๋ยแบบทั่วไปร้านไหนก็มี หนูเลยคิดว่า ถ้าเราทำให้มันแตกต่าง เด่นชัด สะดุดตา ใครเห็นแวบแรกก็รู้เลยว่าเป็นเสื้อจากร้านเรา แบบนี้จะน่าสนใจและดึงดูดกว่า”
“ที่เสื้อปุ๋ยของร้านเราน่าสนใจกว่าเสื้อปุ๋ยร้านอื่น ก็เพราะมีรูปน้องรดาพิมพ์เต็มหลังนี่แหละค่ะ”
“ก็จะได้รู้กันไปเลยค่ะว่า เสื้อตัวนี้มาจากร้านกำนันรุ่ง และรูปที่แปะอยู่ข้างหลังเสื้อคือลูกสาวกำนัน”
“เดือนหน้า ยอดจะต้องพุ่งกว่านี้แน่นอนค่ะ เพราะเป็นช่วงที่ชาวบ้านจะมาซื้อปุ๋ยไปหว่านนาข้าว”
“ขอให้ปัง ๆ เถอะค่ะ หนูจะได้ขอเพิ่มค่าแรงจากพ่อ”
พี่จุ๋มหัวเราะกับคำพูดของรินรดา ก่อนจะขอตัวออกไปทำงานต่อ
พอพี่จุ๋มออกจากห้องทำงานส่วนตัวของเธอไปแล้ว รินรดาก็ลุกขึ้นไปปิดมูลี่บังสายตาจากข้างนอก เธอเดินกลับมานั่งบนเก้าอี้ เอนหลังพิงพนักแล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่ เธออยากพักสักหน่อย
กลับมาอยู่บ้านจะเดือนหนึ่งแล้ว ก็มีบ้างที่นึกถึงแสงสีในเมืองกรุง แต่พอมารับรู้ว่างานที่ร้านหนักพอสมควร เธอก็รู้สึกผิดที่ปล่อยให้พ่อทำงานหนักคนเดียวมาตั้งนาน แล้วพอสำนึกผิดเรื่องนี้ ก็เลยนึกไปถึงเรื่องที่เธอทำประชดพ่อก่อนจะกลับมาอยู่บ้าน
หลังจากผ่านคืนเร่าร้อนกับชายแปลกหน้า พอตื่นเช้ามา เธอรีบแต่งตัวแล้วหนีออกมาก่อน ให้มันเป็นวันไนต์สแตนด์ ผ่านมาเจอกันครั้งเดียวแล้วก็จบไปนั่นแหละดีแล้ว
แต่อย่างน้อย...เซ็กซ์ครั้งแรกก็ทำให้เธอรู้สึกดีมาก ๆ ดีจนอยากซ้ำกับเขาอีกสักที แต่ก็...ไม่ดีกว่า
ต่อไปนี้ เธอจะทุ่มเทกับงาน จะทำให้ดีที่สุด เพราะพ่อบอกว่า การดูแลกิจการของเราให้ได้ผลกำไร ไม่ใช่เพื่อความร่ำรวยของเราเองเท่านั้น แต่เพื่อปากท้องของอีกหลายครอบครัวที่ทำงานกับเราด้วย
“ไอ้ตึ๋ง มึงเอาเสื้อมาจากไหนวะ”
“ทำไม มึงมีปัญหาอะไรกับกู” ไอ้ตึ๋งกำลังหอบหญ้าเต็มอ้อมแขน มันหยุดเดินแล้วหันไปมองหน้าไอ้อ๊อด เพื่อนร่วมงานที่ ฟาร์มขันเงิน แห่งนี้
“ก็อยากรู้ เพราะกูอยากได้บ้าง กูชอบรูปน้องคนสวยที่พิมพ์อยู่หลังเสื้อมึง”
ไอ้ตึ๋งยืดอกยิ้มอย่างภูมิใจ ก่อนจะตอบว่า
“เสื้อร้านกำนันรุ่ง นี่รูปน้องรดา ลูกสาวกำนัน กูได้มาตอนไปซื้อปุ๋ยมาใส่หญ้าที่ปลูกเอาไว้ให้วัวกินไง”
“มีอีกตัวไหม กูอยากได้บ้าง”
“ไม่มีแล้วโว้ย! ซื้อปุ๋ยสิบกระสอบ เขาแถมหนึ่งตัว”
ไอ้ตึ๋งว่าแล้วก็หอบหญ้าเดินไปทางคอกวัวพันธุ์ชั้นดี มันเอาหญ้าไปให้วัวกิน
ไอ้อ๊อดถอนหายใจ เสียดายที่ไม่ได้เสื้อเหมือนเพื่อน รู้งี้ตอนที่พ่อผู้ใหญ่ขันใช้ไปซื้อปุ๋ย เขารับอาสาไปซื้อเองดีกว่า
ฟาร์มแห่งนี้เป็นฟาร์มวัว มีพ่อพันธุ์แม่พันธุ์วัวชั้นดี เป็นที่รู้จักในวงการวัวพันธุ์ เจ้าของฟาร์มคือ ผู้ใหญ่บ้านขันเงิน ชาวบ้านเรียกเขาว่า พ่อผู้ใหญ่ขัน
พ่อผู้ใหญ่ขัน อายุ 42 ปี แต่ยังโสดสนิท ไม่เคยมีเมีย พ่อผู้ใหญ่แกเป็นคนดี ลูกบ้านต่างก็ชื่นชมในความมีน้ำใจ และเกรงใจแกมาก เพราะแกช่วยเหลือดูแลชาวบ้านใน หมู่บ้านเนินหมีห่าว อย่างดี หมู่บ้านนี้ตั้งอยู่ในตำบลโคกเคียว
คนงานในฟาร์มทำงานของตัวเองอย่างขยันขันแข็ง พอถึงเวลาเย็น เจ้าของฟาร์มก็ขับรถเข้ามาในฟาร์มซึ่งอยู่ท้ายหมู่บ้าน ส่วนบ้านของเขานั้นอยู่ติดถนนใหญ่ และอยู่ค่อนข้างห่างไกลจากชาวบ้านคนอื่น พ่อผู้ใหญ่อยู่คนเดียว พ่อแม่เสียหมดแล้ว แต่ก็จะมีเมียของลูกน้องพากันไปทำความสะอาดและดูแลบ้านให้
พ่อผู้ใหญ่ขันลงจากรถ แล้วก็เดินสำรวจความเรียบร้อยของฟาร์ม เขาเอาใจใส่พ่อพันธุ์และแม่พันธุ์วัวทุกตัว เขาพูดคุยกับพวกมัน ลูบหัวและกอด ส่งมอบความรักให้พวกมันด้วยความจริงใจ ก็เพราะพวกมันนี้แหละ ที่ทำให้เขาร่ำรวยมีเงินซื้อที่ดินที่นาได้เกือบร้อยไร่แล้ว
พื้นที่ฟาร์มค่อนข้างกว้าง นอกจากคอกวัวแล้ว ก็มีโรงเรือนเก็บของ มีบ้านหลังเล็กสองหลัง หลังหนึ่งเป็นของเจ้าของฟาร์ม อีกหลังเอาไว้ให้คนงานมาเฝ้าเวรยามดูแลฟาร์ม และก็ยังมีโรงครัวไว้ทำกับข้าวกินกันตามประสาหนุ่มน้อยหนุ่มแก่
ด้านหลังของฟาร์มมีพื้นที่ปลูกหญ้า ปลูกเอาไว้ให้วัวกิน ซึ่งหญ้าพวกนี้ต้องดูแลรดน้ำหว่านปุ๋ยอย่างดี
พ่อผู้ใหญ่ขันเงินเดินเข้าไปที่โรงครัว เห็นลุงเสริมกำลังทำกับข้าวก็ถามว่า
“วันนี้ทำอะไรกินครับลุง”
“ย่างเนื้อกับป่นกบครับ พ่อผู้ใหญ่”
“มีเหล้าขาวยัง”
“ยังเลยครับ”
“มาเอาเงินไปซื้อ”
พ่อผู้ใหญ่ขันล้วงเงินออกจากกระเป๋ากางเกง เป็นจังหวะพอดีกับไอ้ตึ๋งเดินกลับมาที่โรงครัว หลังจากที่มันเอาหญ้าไปให้วัวกินครบทุกตัวแล้ว ลุงเสริมจึงตะโกนบอกมันว่า
“ไอ้ตึ๋ง มาเอาเงินกับพ่อผู้ใหญ่ไปซื้อเหล้าขาว”
“ได้เลยครับ”
- Writer
