“เมื่อกี้แม่บอกว่าไม่ได้โทรไปหาพี่เสือสักหน่อยทำไมพี่เสือต้องโกหกข้าวด้วยคะ”
ทุกทีฉันจะก้มหน้าก้มตาเวลาพูดกับพี่เสือแต่คราวนี้ไม่รู้ว่าเพราะอะไรฉันถึงอยากจ้องตาคู่นั้น
“อยากรู้จริงๆหรอ”
ฉันรีบพยักหน้ารับแล้วทันทีที่ฉันตอบคำถามพี่เสือก็โน้มตัวลงมาหาฉัน ฉันรู้สึกเกลียดความเตี้ยของตัวเองก็ตอนนี้แหละ เวลาพี่เสือก้มลงมาทีไรหัวใจฉันก็เต้นแรงทุกที
“เพราะฉันไม่อยากให้เธอเข้าใกล้ผู้ชายคนไหนไง”
ฉันอึ้งไปหลายวินาที คำตอบของพี่เสือทำเอาฉันสับสนขึ้นมา ถ้าเป็นคนอื่นพูดฉันคงคิดว่าเขาต้องชอบฉันแน่ๆถึงได้ไม่อยากให้ฉันเข้าใกล้ใครแต่พอเป็นพี่เสือฉันกลับไม่กล้าคิด
“ทำไมข้าวถึงใกล้คนอื่นไม่ได้คะ”
นั่นไงเล่า ปากหนอปาก ฉันอยากจะกัดปากตัวเองจริงๆแต่ในเมื่อถามไปแล้วฉันเลยต้องรอฟังคำตอบอย่างใจจดใจจ่อ
“ก็เธอมันโง่ไงเดี๋ยวก็โดนใครเขาหลอกอีก หมดธุระแค่นี้ใช่มั้ยงั้นก็ช่วยถอยด้วย”
พี่เสือเดินเฉียดไหล่ฉันอ
