“แล้วพี่เสือเขาชอบข้าวหรอ”
ดาวยิ้มให้ฉันแต่เป็นการยิ้มที่เหมือนกำลังจะร้องไห้มากกว่า ฉันเข้าใจดาวในตอนนี้ดีเพราะถ้าเป็นฉันอยู่ๆเพื่อนที่ฉันทั้งรักและสนิทมาขอเรื่องแบบนี้กับฉัน ฉันคงจะเสียความรู้สึกเหมือนกัน
“คือ……”
“พี่ชอบเพื่อนดาว”
ในขณะที่ฉันอ้ำอึ้งเพราะไม่รู้จะตอบดาวไปว่ายังไงพี่เสือก็เดินเข้ามา
“พี่ขอโทษนะดาวแต่เพื่อนดาวเสนออะไรดีๆให้พี่”
พี่เสือหันไปพูดกับดาวต่อก่อนจะมาหยุดยืนข้างฉันด้วยสายตาที่กำลังสื่อบางอย่าง แล้วที่ว่าฉันเสนออะไรดีๆให้มันหมายถึงอะไรกัน
“หรอคะ”
น้ำเสียงของดาวสั่นเครือ ฉันรู้ว่าตอนนี้ดาวคงเสียใจและเสียความรู้สึกมากแต่ฉันก็ได้แค่เงียบ
“งั้นดาวขอให้พี่เสือกับข้าวคบกันไปนานๆนะคะ”
ฉันไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองเลยว่าจะได้ยินดาวพูดคำนี้ออกมา
“ดาวไม่โกรธเราหรอ”
ฉันถามออกมาจากใจจริงเพราะตอนนี้ดาวกำลังยิ้มให้ฉันกับพี่เสือทั้งที่ถูกเราสองคนทำร้ายจิตใจ
“บ้าเราจะ
