Chapter 17

2005 Words

"ค่ะ" มาร์เวลเดินออกไปหลังจากคุยเสร็จ ตอนนี้เหลือแค่มารีนและไคเลอร์สองคนตามลำพัง เธอเดินเข้าไปหาเขาก่อนจับมือแล้วเอ่ยขึ้น "กินข้าวกัน" "ไม่ได้ครับ ผมทานที่นี่ไม่ได้" "ทำไมอ่ะ" "การ์ดกินข้าวพร้อมนายไม่ได้ครับ" "โห กฏเยอะ เรื่องแยะ แม่จะแหกให้หมดเลยคอยดู" "!!!!" "ทำไมนายทำหน้าแบบนั้น?" "คุณหนูกินข้าวเถอะครับ เดี๋ยวผมอยู่เป็นเพื่อน" "เซ็ง มีแฟนนะ ไม่ได้มีลูกน้อง จะมาให้นั่งเฝ้ากินข้าว" มารีนเอ่ยบ่น แต่ก็ยอมกินข้าวดีๆ เพราะรู้ว่าไคเลอร์เองก็ลำบากใจ เมื่อเห็นเธอเลิกงอแง เขาก็อมยิ้มออกมา จนกระทั่งเธอกินเสร็จ ไคเลอร์ที่ขอตัวกลับห้องพักแม้มารีนจะงอแงไปบ้าง เขารู้ว่าเดี๋ยวคืนนี้เธอก็แอบมาหา ช่วงดึก มารีนที่ดื้ออย่างที่ไคเลอร์คิด ก็แอบเดินมาที่ฝั่งบ้านพักการ์ด แต่เธอต้องชะงักฝีเท้า เมื่อเจอนุ่มนิ่มนั่งอยู่ที่เก้าด้านหน้าแล้วนั่งเล่นโทรศัพท์ ถ้าเธอเดินไป แน่นอนว่าต้องผ่านนุ่มนิ่ม "นังคนน

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD