"ฉันก็แค่เด็กธรรมดาๆ ฉันก็แค่เอาตัวรอด แม่ตายไปถ้าไม่รับความช่วยเหลือจากพี่ไคเลอร์ ชีวิตฉันก็ลำบากค่ะ"
"ก็ดี แสดงว่าเธอเข้าใจที่ฉันพูด"
"เข้าใจค่ะ ฉันเข้าใจ ฉันก็แค่เด็กบ้านจน ถ้าพี่ไคเลอร์ไม่ช่วย ป่านนี้อาจจะไม่มีแม้แต่เงินกินข้าว ฉันเลยไม่เคยเรียกร้องอะไรไปมากกว่านี้แม้เขาจะทำให้แม่ฉันตาย เพราะเขาให้มามันก็เยอะมากพอแล้ว"ปรางเอ่ย
"นี่เงินสด5หมื่น ฉันมีติดตัวมาเท่านี้ เธอรับไป แล้วก็ใช้ชีวิตของเธอไป ไคเลอร์คงสงเสียเธอได้ไม่ตลอดชีวิต นี่นามบัตรฉัน ไปที่บริษัทในที่อยู่นี้ เธอจะได้งานทำตั้งแต่ยังเรียนไม่จบ ต่อไปจะได้ดุแลตัวเองได้"
"ค่ะ"
มารีนที่เดินออกจากร้านกาแฟมา ก็เอาแต่สงสัย ทำไมปรางพูดง่ายจังนะ ต่างกับมิ้นที่พยายามต่อล้อต่อเถียงเธอ หรือปรางไม่ได้คิดอะไรกับไคเลอร์จริงๆ แค่ต้องการเงินกับที่อยู่เท่านั้นอย่างที่พูดนะ
"อะไรวะ ง่ายเกินไป ไม่ได้ดิ ง่ายผิดปกติไปมาก" มารีนเอ่ยบ่น ก่อนที่มือ
