27 สองจิตสองใจ
"คุณเฟย..ฮึก..ฮรื้อออ~"
"เลิกร้องไห้ซักทีเรณุกา น้ำตาของเธอมันน่ารำคาญ!"
เธอสังเกตเห็นว่าน้ำเสียงของเขาเริ่มโมโห หยางเฟยจับกดร่างของเธอลงบนเตียง ก่อนเอาร่างสูงขึ้นคร่อมทับไว้ เรณุการีบยกมือดันแผ่นหน้าอก เธอรู้สึกผิดที่ต้องลักลอบกินผู้ชายของพี่สาว
"เรนไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว..ออกไปค่ะ"
"เธอห้ามได้หรอ"
"คุณเฟยอย่าเห็นแก่ตัวสิคะ"
"เห็นแก่ตัวงั้นหรอ" ร่างสูงโน้มหน้าลงมาประกบปากของเธอ ลากวนลงไปยังซอกคอหอมกรุ่น ปลุกเร้าอารมณ์ของอีกฝ่ายเรณุกาพยายามดิ้นเอาตัวรอด แต่ด้วยความที่หยางเฟยข้างตัวใหญ่ ทำให้เรณุกาไม่อาจฝืนสู้แรงของเขาได้
"ปล่อยเรน!" เรณุกาสะอื้นจนตัวสั่น
"หยุดดิ้น!!"
แรงมหาศาลดึงกระชากชุดของเรณุกาพร้อมชุดของตัวเอง ปีศาจในคราบเทพบุตรผุดขึ้นมาอีกแล้ว เขาปลุกสวาทเธอด้วยลิ้นเร่าร้อน เคลื่อนมือลงมากอบกุมเนินหน้าอกอวบ บีบเค้นเนื้อฟ้อนเฟ้นแทบแหลกละเอียดคามือ
"ฉันชอบเวลาที่เธ
