31 สุกงอม
@หลายวันผ่านไป
หยางเฟยรีบขับรถกลับบ้านทันทีที่ประชุมเสร็จ วันนี้มีนัดเลี้ยงนอกรอบแต่เขาปฏิเสธเพราะอยากรีบกลับไปหาใครบางคนที่บ้าน ชีวิตของหยางเฟยในตอนนี้แทบไม่มีคำว่าทุกข์ใจเลยตั้งแต่มีเรณุกาเข้ามา เธอเป็นทั้งแม่ศรีเรือนและเป็นทั้งภรรยาที่ดีในเวลาเดียวกัน เขากำลังลุ่มหลงและมัวเมาไปกับเสน่ห์ของเรณุกา จนลืมไปเลยว่าตั้งแต่วันนั้นเขาก็ไม่เคยโทรไปถามไถ่อาการของลลินาเลย
หยางเฟยเปิดประตูเข้ามาเห็นเรณุกานอนหลับตาพริ้มอยู่บนเตียง เธอสะดุ้งตื่นทันทีที่ได้ยินเสียงเปิดประตู
"กลับมาแล้วหรอคะ" เธอเคยถามทั้งๆที่ตายังหลับอยู่ หยางเฟยเดินเข้ามาสวมกอดหญิงสาว มือหนาลูบเส้นผมของเรณุกาเบาๆ "ไหนคุณเฟยบอกว่าจะไปกินเลี้ยงกับลูกค้า"
"ฉันไม่ไปแล้วขี้เกียจ"
เรณุกากึ่งหลับกึ่งตื่นพลิกตัวสวมกอดเขาทันที ใบหน้างามซบแผ่นหน้าอกกว้างอย่างที่เคยทำเหมือนทุกคืน
"นอนเถอะ เดี๋ยวฉันไปอาบน้ำ"
เพียงเท่านั้นเรณุกาก
