35 กรงขัง
"โอ้ยย!! คุณเฟยเรนเจ็บนะ ปล่อย!!"
ปึก!
"อ้ะ!"
"เจ็บก็ดี คราวหน้าจะได้จำว่าไม่ควรออกไปหาชู้กลางค่ำกลางคืนแบบนี้!!" เขาตะคอกเสียงดุจัด ใบหน้าแดงเถือกด้วยความโกรธ เหวี่ยงร่างบางลงบนที่นอน มือแข็งปานคีมเหล็กบีบเข้าที่ต้นแขนของเรณุกาจนรู้สึกเจ็บแทบน้ำตาไหล "รักมันมากใช่ไหมไอ้หน้าจืดนั่น!!"
"ก็บอกแล้วไงว่าเกื้อเป็นเพื่อนเรน!!!"
หยางเฟยสะอึก ไม่คิดว่าหญิงสาวจะกล้าตะคอกใส่ เธอตวัดหน้าขึ้นมองด้วยสายตาวาวโรจน์ โกรธที่เขาไม่ยอมฟังเหตุผลอะไรแล้วไปต่อยนุกูลจนปากแตกขนาดนั้น
เธอยอมให้คนอื่นเหยียบย่ำซ้ำเติมมามากพอแล้ว หลังจากนี้เธอจะสู้เพื่อตัวเอง!!
"เพื่อนหรอ? งั้นฉันคงต้องพิสูจน์แล้วว่าเพื่อนจริงไหม"
"ปล่อย!! อ้ะ!! พี่ลีกลับมาแล้วคุณก็ไปหาพี่ลีสิ!!"
"เธอกล้าไล่ผัวตัวเองไปหาคนอื่นหรอ"
"พี่ลีเขาเป็นแฟนคุณค่ะ ส่วนเรนเป็นแค่ภรรยาปลอมๆ" เรณุกาพยายามขยับกายถอยห่าง มือใหญ่ตะปบเข้าที่ข้อขาล
