02 คืนเข้าหอ
972 Words
02 คืนเข้าหอ
เป็นอีกครั้งที่เรณุการู้สึกเกร็งเมื่อต้องอยู่กับหยางเฟยสองต่อสอง เธอปรายตามองไปยังเตียงนอนขนาดคิงไซส์ซึ่งมีกลีบกุหลาบหอมอบอวลโปรยอยู่บนเตียง ริมฝีปากบางกระตุกยิ้มเศร้าๆที่ตรงนี้มันควรเป็นของพี่สาวเธอมากกว่าและวันที่เขามีความสุขก็คือวันที่เขาได้เข้าพิธีวิวาห์กับลลินาไม่ใช่เจ้าสาวจำเป็นอย่างเธอ
"อึดอัดเป็นบ้าเลย!" หยางเฟยถอดชุดเจ้าบ่าวออกแล้วขว้างมันทิ้งอย่างไม่ใยดี จนคนที่นั่งอยู่บนเตียงถึงกับหน้าชาทำตัวไม่ถูก
"วะ..วันนี้เรนจะกลับไปนอนที่ห้องนะคะ"
พรึ่บ!
หยางเฟยเงยหน้าขึ้นตวัดตามองด้วยความไม่พอใจ ก่อนจะเดินดุ่มๆเข้ามาแล้วกระชากร่างบางเข้าหาตัว
"ฉันก็ไม่อยากจะอยู่ร่วมห้องกับเธอหรอกนะ ถ้าไม่มีคนจับตามองเราสองคนอยู่!"
"สบายใจได้เลยค่ะ เดี๋ยวเรนจะบอกคนอื่นว่าเป็นไข้กลัวคุณติดไข้จากเรนก็เลยขอกลับไปนอนห้อง"
"คิดอะไรตื้นๆโง่ๆไม่ฉลาดเหมือนพี่สาวของเธอเลย!" หยางเฟยพ่นลมหายใจฟึดฟัดด้วยความไม่พอใจ ไม่คิดว่าน้องสาวของลลิลน่าจะโง่และซื่อบื้อขนาดนี้
"งั้น..เดี๋ยวเรนนอนพื้นก็ได้ค่ะ"
หยางเฟยบีบท่อนแขนแรงขึ้น หญิงสาวรู้สึกเจ็บและพยายามแกะมือออกแต่ยิ่งแกะเขาก็ยิ่งเพิ่มแรงบีบจนกระดูกท่อนแขนแทบหัก
"คุณเฟยคะเรนเจ็บ"
"โทรหาพี่สาวของเธอซะ!"
"เรนโทรแล้วค่ะ แต่โทรยังไงก็โทรไม่ติด"
"นี่ครอบครัวของเธอสุมหัวร่วมคิดกันใช่ไหม กะจะมาหลอกเอาเงินฉันใช่ไหม!!" หยางเฟยตะคอกจนสุดเสียงด้วยความโกรธแค้น เสียเงินร้อยล้านไม่ได้ทำให้เขารู้สึกเสียดายเท่ากับเสียความรู้สึกที่เสียไป
เจ้าสาวของเขาควรเป็นลลินาไม่ใช่เรณุกา!!
"ไม่มีใครคิดแบบนั้นเลยนะคะคุณเฟย"
"หรือพี่สาวของเธอมีผัวอยู่แล้ว!!"
"เรนมั่นใจค่ะว่าพี่ลีรักคุณแค่คนเดียว" เรณุกาเงยหน้าขึ้นสบตากับดวงตาคม เห็นเงาของตนสะท้อนอยู่ในนั้น ภาพของหญิงสาวซึ่งอยู่ในชุดแต่งงานสีขาวบริสุทธิ์มันคือชุดที่ผู้หญิงหลายคนใฝ่ฝันและเธอเองก็เป็นหนึ่งในนั้น
หญิงสาวยกมือลูบแหวนแต่งงานที่เขาเป็นคนสวมใส่ให้ ริมฝีปากบางที่ยิ้มอ่อนๆ ถึงแม้จะเป็นการจำลองการแต่งงานแต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเธอรู้สึกดีใจที่ได้เป็นเจ้าสาวของเขาแม้ในใจของเขาจะแต่มีแต่พี่สาวของเธอก็ตาม
เธอแอบชอบเขามานานแล้ว กามเทพยิงศรรักตั้งแต่แรกเห็น เธอเจอเขาก่อนลลินาด้วยซ้ำแต่ด้วยความที่เธอเป็นผู้หญิงค่อนข้างจืดชืด ซื่อบื้อ มองโลกในแง่ดี ตามใครเขาไม่ทันแถมยังแต่งตัวเชยเหมือนป้า แม้จะเจอหน้ากันบ่อยๆ เดินสวนทางกันแทบทุกวัน แต่เธอกลับไม่ได้อยู่ในสายตาของเขาเลย แตกต่างจากลลินาพี่สาวของเธอที่ทั้งสวยและเซ็กส์ซี่แถมยังฉลาดเหมาะที่จะเป็นผู้หญิงของหยางเฟย
ลลินากับหยางเฟยตัดสินใจคบกันหลังจากศึกษาดูใจได้เพียง 2 อาทิตย์ เพราะลลินาตรงสเปคของหยางเฟยทุกอย่าง ผู้หญิงทั่วฮ่องกงต่างก็อิจฉาลลินาที่ได้ครอบครองหัวใจอันแสนแข็งแกร่งของหยางเฟยที่ไม่มีผู้หญิงคนไหนเคยผ่านกำแพงเข้าไปได้
"ถ้ามั่นใจก็รีบๆตามพี่สาวของเธอกลับมาซะ ก่อนที่ฉันจะฆ่าพ่อของเธอ!!"
"อย่าทำแบบนั้นนะคะคุณเฟย!" เรณุกาเผลอกุมมือของหยางเฟยด้วยความตกใจ เขาปรายตามองแล้วแกะมือของเธอทิ้งราวกับรังเกียจเดียดฉันท์จนเรณุกาหน้าเสียทำตัวไม่ถูก "ดะ..เดี๋ยวเรนจะรีบหาทางติดต่อพี่ลีให้ได้ค่ะ"
"ก็ดี" ชายหนุ่มรูดแหวนแต่งงานออกจากนิ้วแล้ววางมันไว้บนหัวเตียงต่อหน้าต่อตาเรณุกา ในขณะที่เรณุกาไม่เคยคิดที่จะถอดมันเลย "ฉันจะกักบริเวณพ่อของเธอจนกว่าลีจะกลับมา"
"ค่ะ" หญิงสาวก้มหน้างุดด้วยความรู้สึกน้อยอกน้อยใจ อย่างน้อยก็ขอให้เธอออกจากตรงนี้ก่อนได้ไหมค่อยถอดแหวนแต่งงาน แบบนี้มันก็เท่ากับว่าไม่ให้เกียรติเธอเลย
"อ้อ แล้วอีกอย่าง" ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง "ห้ามมองฉันด้วยสายตาแบบนี้อีก ฉันไม่ชอบ!"
เขาพูดทิ้งท้ายแล้วเดินปึงปังเข้าห้องน้ำไป เรณุกามองตามจนกระทั่งร่างสูงหายลับเข้าไปในห้องน้ำ เขาคงเกลียดขี้หน้าเธอมากสินะถึงขั้นแทบไม่อยากอยู่ใกล้ไม่อยากให้เธอมองหน้า
กึกก~
เรณุกาเอื้อมมือไปหยิบแหวนแต่งงานที่หยางเฟยถอดวางอย่างไม่ใยดี เธอเคลื่อนมันวางบนหน้าอกข้างซ้ายราวกับปลอบใจที่เจ้าของแหวนแต่งงานถอดมันทิ้งอย่างไม่ใยดี
"ถึงแกจะไม่มีค่าสำหรับเขา แต่แกมีค่าสำหรับฉันนะ"
ในเมื่อเขาไม่อยากสวมใส่เธอก็จะเก็บมันไว้เพราะครั้งหนึ่ง ในชีวิตเธอได้เข้าพิธีวิวาห์กับคนที่แอบชอบ
หลังจากนี้ได้แต่ภาวนาว่าให้พี่สาวติดต่อกลับมา เพราะถ้าเมื่อไหร่ที่เขาโมโหเขาอาจจะฆ่าพ่อของเธอก็ได้ ตอนนี้พ่อของเธอถูกหยางเฟยกักบริเวณไม่ให้ออกไปไหนจนกว่าลลินาจะกลับมา
"พี่ลีรีบๆกลับมานะคะ เพราะที่ตรงนี้มันคือของพี่ไม่ใช่ที่ของเรน"
- Writer
