“ฮะฮ่าฮ่า! อี้หานนายฉลาดมาก ขอเพียงให้สังเกตผงสีแดงที่หล่นตามทางก็จะรู้ว่าใครเอาไป” อาสามหัวเราะตบมือดังฉาด พอได้ยินแบบนั้นชาวบ้านยิ่งขุ่นเคือง รอดูว่ามันผู้ใดที่กล้าทำเรื่องชั่วร้าย พวกเขาเตรียมบทลงโทษไว้ในใจเรียบร้อย
“ผมแค่เผื่อจะถูกโกงน้ำหนักตอนชั่ง หากว่าพวกเขาแอบดึงออกไปปะปนกับของคนอื่น ไม่คิดว่าจะมีสุนัขไม่รู้จักที่ตายเดินเซ่อซ่าเข้ามา” อี้หานยิ้มร้ายกระชากวิญญาณ ทำให้คนสะท้านจนเหน็บหนาวไปถึงสันหลัง หัวหน้าหมู่บ้านเก็บมือเข้าแขนเสื้อตามสัญชาตญาณ ท่ามกลางสายตาทุกคู่ที่มองมา
พวกเขาเหมือนจะเห็นสีแดงแวบๆ นะ เอ๊ะ! ใช่หรือรึเปล่า?
สถานการณ์บีบคั้นหัวหน้าหมู่บ้านยังหาทางออกจากปัญหาไม่ได้ อี้หานนำชาวบ้านไปตามรอยคนร้าย ตอนนี้ทุกคนสงสัยจึงไม่มีใครเรียกสติเขา เมื่อเงยหน้าขึงจึงเห็นเพียงแผ่นหลังไกลๆ
“แย่แล้ว! หลักฐาน ต้องกำจัดหลักฐาน” หัวหน้าหมู่บ้านอาศัยตอนที่ทุกคนไปหมดแล้ว วิ่งออกประตูมุ่
