“นั่น! เขาตายรึยัง”
“เขายังหายใจอยู่ค่ะ แต่ว่าเสียเลือดมากไปหน่อยจึงทำให้หมดสติ น้าจีคะ ฉันอยากให้น้าพาอาเป่าไปตามคนอื่นมาช่วยได้ไหม ฉันดูแล้วเขาเหมือนคนที่ประสบอุบัติเหตุ”
“เธอรู้ได้อย่างไร?”
“ตรงนั้นค่ะ นั่นคือรอยล้อของรถยนต์ ฉันคิดว่ารถเขาน่าจะเบรกแตกจนพุ่งเข้าป่า”
“แม่ ผมเห็นรถสี่ล้อตอนวิ่งเล่น” อาเป่าที่กอดเอวแม่ช่วยยืนยันคำพูดของเฟิ่งอิง ถึงอย่างนั้นนางจียังลังเลที่จะทิ้งเธอไว้กับคนแปลกหน้าลำพัง
“แต่ตรงนี้มันเปลี่ยว เราไม่รู้ว่าเขามาจากไหนเป็นใคร หากว่ามีคนตามหาเขาแล้วคิดว่าเธอเป็นคนลงมือทำร้าย นั่นจะทำให้เธอลำบาก เอาแบบนี้ อาเป่าลูกจงไปหาคนที่เราคุ้นเคย บอกเขาถึงเรื่องที่เกิดขึ้น แต่ต้องไม่ไปหาคนที่น่ากลัว” นี่คือเรื่องที่ตัดสินใจได้ยากมากสำหรับนางจี เธอไม่ได้อยากให้ลูกชายตัวเล็กๆ วิ่งไปตามคนลำพัง แต่หากเธอปล่อยให้เฟิ่งอิงเกิดเรื่อง อย่างเช่นการถูกจับกุมเพราะเข้าใจผิด จะต้องเกิ
