บทที่ 8
759 Words
"ลูกชายของป้างั้นเหรอ??!!" อะไรกันทำไมเรื่องมันถึงเป็นแบบนี้.. แก้วตาคิดไปถึงเรื่องของตัวเอง ที่นางต้องได้หลบซ่อนอยู่แบบนี้ก็เพราะว่านางไปแย่งแฟนของคนอื่นมา เพราะเขาคือผู้ชายคนที่จะช่วยชีวิตให้นางอยู่รอดได้
"คุณป้าหมายความว่ายังไงคะ ลูกชายของคุณป้าคือคนที่หนูตามหางั้นเหรอ?" นายระเบิดเนี่ยนะแย่แล้วว?!..
"ป้าก็ไม่แน่ใจ เรื่องนี้หนูต้องเป็นคนพิสูจน์เองแล้วล่ะ"
"คะ? พิสูจน์ยังไงคะ"
"จูบ"
"ค๊ะ!! จูบ??"
"ถ้าเราได้สัมผัสถึงเนื้อในของเขา เราจะรู้ได้เอง"
"ป้าล้อหนูเล่นใช่ไหมคะ"
"คุยอะไรกันอยู่ครับ" เขาเดินเข้ามาพร้อมกับนมที่อยู่ในมือ
"แม่คุยเรื่องทั่วไปกับหนูมัดหมี่ แล้วลูกมีธุระอะไร"
เขาไม่เคยเชื่อเรื่องปาฏิหาริย์แบบนี้เลย ตอนนี้เขาไม่เป็นอันทำอะไร จึงลองถือนมเข้ามาที่ห้องแม่ดูอีกครั้ง
"ผมเอานมมาให้แม่ดื่ม จะได้มีอะไรรองท้องไว้บ้าง"
"แม่ยังไม่หิว จากนี้ไปอีกสามวันแม่ถึงจะกินได้"
"อะไรนะคะ?!" เหมือนกับเราเลย ตอนนี้เราก็ยังไม่หิวอะไร
"ทำไมต้องรอให้ถึงสามวันด้วยครับแม่"
"ลูกอย่าถามอะไรแม่เลย ลูกออกไปพักผ่อนเถอะ" เรื่องของแก้วตาทั้งหมด นางไม่เคยเล่าให้ลูกชายฟังเลยแม้แต่สามีของนางก็ไม่รู้เรื่องนี้
ก่อนที่นายระเบิดจะออกจากห้องไป เขามองจ้องหน้าเราเหมือนกับสงสัยอะไรหลายอย่าง ..จะให้เราจูบกับไอ้ระเบิดขี้เก๊กเนี่ยนะ
"หนูไม่รู้จักลูกชายของป้างั้นเหรอ" พอโรเบิร์ตปิดประตูห้องแม่ของเขาก็หันมาพูดกับเธอ
"ไม่รู้จักหรอกค่ะ คุณป้าถามเหมือนเขาเลย"
"ลูกชายของป้าเป็นดาราดัง เขาดังมาได้สักระยะแล้วล่ะ"
"อ๋อแบบนี้นี่เอง พอดีช่วงปีถึงสองปีมานี่ มัดป่วยหนัก ล้มหมอนนอนเสื่อมาตลอด ไม่มีอารมณ์ไปดูหนังดูละครหรอกคะ"
"ถึงว่าทำไมหนูถึงไม่รู้จักโรเบิร์ต"
"อะไรนะคะโรเบิร์ต!! มัดนึกว่าเขาชื่อระเบิดซะอีกฮ่าฮ่าฮ่าา ปล่อยไก่ตัวเบ้อเร่อเลยเรา"
"ฮ่าฮ่าฮ่าาา" แล้วแม่ของโรเบิร์ตก็หัวเราะขึ้นมา "หนูน่ารักจังเลย"
"เขาก็ไม่อธิบายให้มัดฟังนะว่าเขาไม่ได้ชื่อระเบิด ทำเป็นเก๊กอยู่ได้"
"ตาเล็กก็เป็นคนแบบนี้แหละ ไม่ค่อยชอบพูดชอบจากับใครหรอก แต่ถ้าได้เล่นละครเขาจะเข้าถึงบทนั้นได้เอง"
"เขาชื่อเล็กเหรอคะ"
"มันเป็นชื่อที่พ่อตั้งให้ส่วนโรเบิร์ตเป็นชื่อที่ใช้เข้าวงการบันเทิง"
ถึงแม้เราอยากจะถามถึงพ่อของเขา แต่เราก็ไม่กล้าถามเหมือนกับครอบครัวนี้มีความลับอะไรอีกมากมาย
สักพักโรเบิร์ตก็เปิดประตูเข้ามาอีกครั้งเพราะเขาได้ยินเสียงหัวเราะของแม่
"แม่เป็นอะไร ผมได้ยินเสียงดังเลย"
"เปล่าหรอกลูกแม่ขำหนูมัดหมี่เธอคิดว่าลูกชื่อระเบิด"
ที่จริงเขาก็นึกขำเหมือนกัน แต่ก็ยังเก๊กอยู่เหมือนเดิม "ผมว่าแม่พักผ่อนดีกว่าครับ เธอก็อย่าชวนแม่คุยนักสิ"
"ขอโทษค่ะ"
[ 4 day ]
>>{"อืม เดี๋ยวฉันจะรีบออกไป"} ชายหนุ่มตอบขึ้นทันทีเมื่อฟังปลายสายพูดจบ
"ผมต้องออกไปทำงานแล้วนะครับ วันนี้เลื่อนกองถ่ายไม่ได้" โรเบิร์ตเข้ามาในห้องของผู้เป็นแม่เพื่อที่จะบอกกล่าว
"คุณจะไปที่โรงแรมเหรอ"
"อืม ฉันมีถ่ายละครที่นั่น"
"ถ้าหนูมีธุระหนูก็ติดรถออกไปกับพี่เขาสิ แต่ตอนเย็นกลับมาค้างที่นี่กับแม่เหมือนเดิมนะ"
"แม่?" ชายหนุ่มถึงกับทวนคำพูดของแม่
"ค่ะ"
"แต่ผมพาเธอติดรถไปด้วยไม่ได้นะครับแม่ ถ้ามีใครเห็นต้องเป็นข่าวแน่เลย"
"คุณก็ให้ฉันลงก่อนที่จะถึงโรงแรมสิ"
"ก่อนถึงโรงแรมก็ไม่ได้"
"อย่าทะเลาะกันเลยลูกให้หนูมัดหมี่ไปด้วย เป็นข่าวก็ไม่เป็นไรหรอก"
"แต่แม่ครับ!"
"อย่าเรื่องมากนะคุณระเบิด รีบไปเถอะไหนบอกต้องรีบไง" แล้วเราก็ดึงแขนของเขาออกมาจากห้องนั้น
"ฉันชื่อโรเบิร์ต"
"มันก็คล้ายๆ กันนั่นแหละโรเบิ๊ดเรียกยากจะตายเรียกระเบิดง่ายกว่า"
"โรเบิร์ต! ไม่ใช่โรเบิ๊ด!!"
- Writer
