ตัวรถเคลื่อนไปได้ไม่ไกลก็หยุดลง จอดหน้าร้านที่เธอมากินเป็นประจำ เป็นอาหารเบาๆ ในมื้อกลางวัน ที่แคลร์มาบ่อยมากช่วงสัปดาห์ก่อน มาเกือบทุกวันแต่กลัวแอลจะเบื่อ เลยพาเปลี่ยนร้านบ้างในบางวัน แต่เธอชอบร้านนี้มากที่สุดเพราะทำสลัดอร่อยมาก มันอาจจะเป็นความบังเอิญก็ได้ที่วันนี้แดร์เรนอาจจะอยากกินบางเมนูในร้านนี้
“อยากกินอะไร” มานั่งปุ๊บเขาก็ถามทันที
“เอ่อ ฉันยังไม่ค่อยหิวเท่าไหร่...”
“อืม” เขาตอบสั้นๆ จากนั้นก็กวักมือเรียกพนักงาน “ขอสเต็กเนื้อริบอาย ล็อบสเตอร์อบเนย แล้วก็สลัดแซลมอนท็อปคาเวียร์ ไวน์แดงแล้วก็น้ำผลไม้สด”
พนักงานจดออเดอร์เรียบร้อยตามสั่ง แจ้งเวลารออาหารแล้วเดินนำรายการไปส่งที่ห้องครัว พักเที่ยงแบบนี้ควรคนเยอะ แต่เมื่อหญิงสาวมองไปรอบๆ ไม่เห็นมีคนนั่งสักโต๊ะ มันค่อนข้างผิดสังเกตมาก
“กินได้ใช่ไหม สลัดน่ะ”
“ได้ค่ะ” ทำไมจะไม่ได้ล่ะ ก็นั่นมันเมนูโปรดที่เธอสั่งประจำ ช่วงกลางวันเธอไม่ค่อยก
