Bölüm 19 – Sancı ve İsim
Gece boyunca yağmur ince ince cama çarpıyordu.
Evde kimse uyumuyordu ama kimse konuşmaya da cesaret edemiyordu.
Herkes kendi içine gömülmüş, bir fırtınanın sessizliğini bekliyordu.
Üst katta Tufan ile Ezo eşyalarını yerleştiriyordu. Her eşya çekmeceye girerken, sanki bir önceki hayatın izleri biraz daha siliniyordu.
Tufan camdan dışarı baktı. Sokak lambasının altında parlayan damlalar gözünü aldı.
Kafasının içinde uğultu vardı; ne o uğultuya isim koyabiliyor ne de susturabiliyordu.
Aşağıda Volkan, gazetenin sayfalarını defalarca buruşturup tekrar açıyor, yine katlıyordu.
Kalbi, zihninden daha hızlı çalışıyordu.
Gülizar Ana ise dua ederek içindeki korkuyu dizginlemeye çalışıyordu.
Berivan, ne kadar uğraşsa da uyku ona uğramıyordu.
Bir anda beline saplana
