Tüm gece ormanda dolaştıktan sonra, sabahın ilk ışıklarıyla birlikte odama geri döndüm. Eylül, yatakta mışıl mışıl uyuyordu. O an, onun bu masum ve savunmasız hali, içimde bir çekim gücü oluşturuyordu. Eylüle karşı hissettiğim bu yoğun çekim, neredeyse karşı konulamaz bir hale gelmişti. Kalbim hızla çarpıyor, her an onu daha da yakından tanımak istemekle dolup taşıyordu.
Banyoya girip kısa bir duş aldıktan sonra, ferahlarken zihnimdeki düşünceler değişmeye başladı. Odanın içine geri döndüğümde, yorgunluğun bedenimi yavaş yavaş ele geçirdiğini hissettim. Bir yatağa bir de koltuğa baktım. "Nerede yatmalıyım?" diye düşündüm. Düşüncelerim arasında birkaç saniye kaybolduktan sonra, sonuçta burası benim yatağım, gelip yatan o dedim. Hemen Eylül'ün yanına, yatağa girmeye karar verdim.
Yatak, Ey
