Alfa Kral’dan
Gözlerimi açtığımda karşımda Eylül’ü görmeyi umut ediyordum. Ama hissettiğim tek şey, etrafımı saran soğuk ve derin bir boşluktu. Yatağın diğer tarafı bomboştu. Eli mi uzattım, ama sadece soğuk çarşafları hissettim. Gözlerimi kırpıştırarak etrafıma baktım. Odanın içi loştu, ama benim gözlerim karanlıkta da her şeyi net bir şekilde görebiliyordu. İçimde giderek büyüyen huzursuzlukla burnuma çektim.
Eylül’ün kokusu yoktu.
Bütün vücudum bir anda alarma geçti. Kalbim sıkışır gibi oldu. Bu mümkün değil, diye düşündüm. Buraya yeni geldi. Saraydan dışarı çıkamaz. Onu kimse içimden habersiz götüremezdi, değil mi?
Ama Eylül’den tek bir iz bile yoktu.
Hızla doğrulup yataktan kalktım. Nerede bu kız? diye kendi kendime fısıldadım. Önce zihnimi toparlayıp mantıklı düşünmeye çalıştım.
