Eylül’ün iyileşmesi, her şey olmasa bile hayatımızdaki birçok şeyin yeni bir başlangıcını işaret ediyordu. Onu tamamen kabullenmem, içimdeki huzursuzluğu biraz olsun dindirmişti. Ancak sırada kendimi ona affettirmek vardı ki bu, işin en zor kısmıydı. Aramızda oluşan onca mesafe, yaşanan acılar ve benim hatalarım, kolay kolay silinmeyecek izler bırakmıştı. Yine de ona karşı olan sevgim ve bağlılığım, bu zorluğu aşmak için en büyük gücümdü. Şimdi ise tek yapmam gereken, sabırlı olup onun tamamen toparlanmasını beklemekti.
Eylül kendine gelmiş olsa da hâlâ çok yorgundu. Aramızda geçen kısacık bir konuşma bile onu fazlasıyla yormuştu. Şimdi ise yeniden uykuya dalmıştı; yüzündeki masum ifadeye bakmak, içimde bir kez daha onu koruma ve asla zarar görmesine izin vermeme duygusunu perçinledi. O u
