“วันหลังโทรหาปิ่นก็ได้ค่ะ ปิ่นมาช่วยเลือกให้ก็ได้ ที่พูดแบบนี้ไม่ใช่อะไรนะคะ ปิ่นกลัวว่ากานต์ธีราจะเลือกของไม่ถูกใจและไม่เหมาะสมกับฐานะของลูกค้าคุณน่ะค่ะ”
คำพูดของไปรยาไม่ต้องก็รู้ว่าหญิงสาวหมายความว่าคนจนอย่างกานต์ธีราไม่รู้รสนิยมของคนรวยหรอก แม้จะไม่พอใจแต่กานต์ธีราก็รู้ว่าตัวเองไม่มีสิทธิ์พูดหรือโต้แย้งอะไรได้ สุดท้ายก็ยอมยืนนิ่ง ๆ
“แล้วนี่คุณได้ของขวัญแล้วเหรอคะ” ไปรยาถามพร้อมกับมองไปที่ถุงในมือของกานต์ธีรา
“ครับ” อัคนีตอบสั้น ๆ ไม่นึกไม่พอใจในคำพูดของไปรยาเหมือนกัน แต่ก็ไม่อยากพูดอะไรตรงนี้
“ถ้าอย่างนั้นคุณเดินซื้อของเป็นเพื่อนปิ่นหน่อยได้ไหมคะ” หญิงสาวได้ทีรีบอ้อนเพราะหวังว่าตัวเองจะได้ของมีค่าติดตัวกลับบ้านไปด้วย
“แต่ผมมากับกานต์ธีรา ไม่รู้ว่าเขามีธุระที่ไหนหรือเปล่า” อัคนีพูดและหวังว่าหญิงสาวจะรับมุขนี้ เพราะเขาไม่ชอบเดินซื้อของกับผู้หญิงเท่าไร
“กานต์ธีราเธอมีธุระที่ไหนหรือ
