ไฟรักสัญญาเถื่อน

บทที่ 6 อวดเก่ง 3

มือบางปล่อยผ้าขนหนูแล้วรีบดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดถึงคอ หน้าที่ซีดจากพิษไข้แดงจัดขึ้นมาทันที

“อะแฮ่ม เดี๋ยววารียกข้าวต้มมาก็กินให้หมด แล้วก็กินยาด้วยจะได้หายไว ๆ เข้าใจไหม อย่าคิดจะอู้งานนานล่ะ” อัคนีเรียกสติตัวเองแล้วพูดเสียงเข้มเพื่อกลบเกลื่อนความรู้สึกบางอย่าง พอพูดจบก็เดินออกจากห้องนอนกานต์ธีราไปทันที

กานต์ธีรายกผ้าห่มปิดหน้าตัวเองเพราะไม่คิดว่าตัวเองจะเปิดเผยเนื้อตัวแม้จะไม่เยอะแต่ก็ทำให้เธออายมาก แบบนี้อัคนีจะคิดอย่างที่พูดว่าเธออ่อยเขาไหมเนี่ย

++++++

อาการของกานต์ธีราดีขึ้นมากคงเพราะทั้งป้าแววและวารีคอยดูแลไม่ได้ขาดทั้งทำอาหารและจัดยาให้ ผ่านมาสามวันอาการทั่วไปของเธอก็ดีขึ้นเหลือแค่ยังอ่อนเพลียอยู่บ้าง แต่ก็นับว่าดีกว่าวันแรก เช้านี้เธอเลยลงมาข้างล่างตั้งแต่เช้าตรู่เพื่อมาช่วยคนอื่นทำอาหารเช้าและเธอก็จะได้ทำหน้าที่ของตัวเองหลังจากอู้มาหลายวัน

“ลงมาทำไมคะคุณเกรซ!” วารีเห็นหญิงสาวเดินลงมาจากชั้นสองก็รีบเดินเข้ามาถาม

“ลงมาช่วยทุกคนทำงานค่ะ” กานต์ธีราพูดและยิ้มให้หญิงสาวรุ่นพี่ที่ตลอดเวลาหลายวันคอยดูแลเธอเป็นอย่างดี

“ไม่ต้องหรอกค่ะคุณเกรซเพิ่งดีขึ้นเดี๋ยวก็ทรุดไปอีกหรอก”

“เกรซหายดีแล้วค่ะพี่วารี ขอเกรซช่วยเถอะนะคะนอนเฉย ๆ เบื่อจะแย่แล้ว” กานต์ธีรารีบพูดขอ ส่วนหนึ่งคือเกรงใจไม่อยากทำตัวสบายจนเหมือนเจ้านายพวกเขาอีกคน

วารีมองหน้ากานต์ธีราแล้วถอนหายใจออกมาก่อนจะพยักหน้ารับ เห็นเรียบร้อยพูดน้อยแต่ก็ดื้อไม่เบาเหมือนกัน สุดท้ายเมื่อห้ามไม่ได้กานต์ธีราเลยได้ช่วยทุกคนเตรียมมื้อเช้า พอเห็นว่าได้เวลาเตรียมเสื้อผ้าของอัคนีแล้วเธอก็เดินขึ้นไปทำหน้าที่ของตัวเองอย่างเบามือเพราะกลัวเจ้าของห้องจะตื่น

หลังจากอาบน้ำเสร็จอัคนีก็ต้องเลิกคิ้วอย่างแปลกใจเมื่อเห็นเสื้อผ้าที่เตรียมไว้ เขารู้ได้ทันทีว่าวันนี้ไม่ใช่วารีขึ้นมาเตรียมให้ แต่เป็นคนป่วยอีกคนต่างหาก ที่รู้เพราะปกติวารีจะไม่เลือกสีเนคไทแบบนี้และไม่เรียบร้อยแบบนี้ด้วย เมื่อแต่งตัวเสร็จอัคนีก็ลงมาข้างล่างสายตาก็คอยมองหากานต์ธีราไปด้วย และก็ได้เห็นหญิงสาวกำลังจัดโต๊ะอาหารอยู่ ไม่รอช้าเขาเดินเข้าไปหาทันที

“หายดีแล้วหรือไงถึงได้ลงมาทำนู้นทำนี่” เสียงเข้มดุดังขึ้นทำให้คนที่กำลังทำงานเพลิน ๆ ถึงกับสะดุ้งแล้วรีบหันมาหาคนพูด

“ฉันหายดีแล้วค่ะ” กานต์ธีราตอบแต่ไม่ค่อยมองหน้าอัคนีเท่าไร เพราะทุกครั้งที่มองหน้าอัคนีทำให้คิดถึงวันนั้นที่ตัวเองเกือบโป๊ให้เขาได้เห็น

ซึ่งก็ไม่ต่างจากอัคนีเพราะตลอดหลายวันที่ผ่านมาเขาไม่ได้เข้าไปดูเลยว่าหญิงสาวเป็นยังไงก็เพราะภาพความอวบอิ่มนวลเนียนยังติดตาเขาอยู่เลย

“ฮึ่ม แล้วที่แต่งตัวแบบนี้หมายความว่ายังไง” ถามขึ้นเมื่อเห็นว่ากานต์ธีราแต่งตัวด้วยชุดทำงาน

“วันนี้ฉันจะไปทำงานแล้วค่ะ”

“แต่หมอบอกว่าให้คุณพักหนึ่งอาทิตย์นะ นี่มันเพิ่งสามวันเอง”

“ฉันหายดีแล้วก็อยากกลับไปทำงาน กลัวจะไม่คุ้มค่ากับเงินของคุณที่เสียไปค่ะ”

คำพูดของกานต์ธีราทำให้อัคนีหน้าตึงทันที นี่หญิงสาวเห็นเขาเป็นคนโหดร้ายที่จะใช้คนป่วยจริง ๆ เหรอ อัคนีคิดโดยลืมคิดไปว่าเขาเองเป็นคนพูดย้ำเรื่องแบบนี้ให้หญิงสาวได้ยินมาตลอด

“อวดเก่ง อยากทำอะไรก็ทำ” อัคนีพูดแล้วเดินไปนั่งที่เก้าอี้ของตัวเองก่อนจะลงมือกินอาหารเช้าโดยไม่พูดอะไรอีกเลย มีเพียงใบหน้าที่บึ้งจัดทำให้ทุกคนที่เห็นได้รู้ว่าชายหนุ่มกำลังโมโห

กานต์ธีราถอนหายใจเบา ๆ ก่อนจะนั่งลงกินข้าวต้มอย่างเงียบ ๆ จนมื้ออาหารจบลงอัคนีก็เดินออกจากห้องอาหารไปทันที กานต์ธีราไม่ได้สนใจอะไรเธอช่วยวารีเก็บจานชามเหมือนเช่นทุกครั้ง แต่ระหว่างนั้นไกรก็เดินเข้ามาหา

“คุณเกรซครับ นายรออยู่ที่รถแล้วนะครับ”

“รอทำไมคะ” กานต์ธีราถามด้วยความไม่รู้จริง ๆ

“นายจะให้คุณไปทำงานพร้อมท่านครับ” ทันทีที่ไกรพูดจบกานต์ธีราก็ตาโตด้วยความตกใจ และตอนที่กำลังจะอ้าปากปฏิเสธไกรก็เหมือนรู้เลยชิงพูดขึ้นมาก่อน

“อย่าปฏิเสธเลยครับ”

เมื่อไม่มีทางเลือกอื่นกานต์ธีราเลยพยักหน้าแล้วเดินไปหยิบกระเป๋าที่ฝากไว้ในครัวก่อนจะเดินตามไกรไปที่รถซึ่งจอดนิ่งอยู่หน้าบ้านโดยมีผู้ชายหน้าดุนั่งรออยู่ก่อน ระหว่างเดินทางไม่มีใครพูดอะไรเลยทำให้บรรยากาศค่อนข้างอึดอัด เวลาผ่านไปรถคันหรูก็มาจอดที่หน้าบริษัทไกรรีบลงไปเปิดประตูรถให้เจ้านายอย่างรู้หน้าที่ กานต์ธีราเองก็รีบเปิดประตูลงไปโดยไม่รอให้ไกรเดินมาเปิดให้ เพราะเธอไม่ใช่เจ้านายของเขา แน่นอนว่าการที่ผู้ช่วยเลขาฯ มาพร้อมกับบอสหนุ่มย่อมเรียกสายตาความอยากรู้อยากเห็นจากพนักงานคนอื่นได้เป็นอย่างดี ซึ่งไม่บ่อยนักที่ทั้งสองคนจะมาพร้อมกัน

“สวัสดีค่ะบอส” ชลธิชายกมือไหว้เจ้านายของตัวเองแล้วต้องเลิกคิ้วอย่างแปลกใจเมื่อเห็นผู้ช่วยของเธอเดินตามหลังมาพร้อมกับไกร อัคนีพยักหน้ารับแล้วหันไปมองคนที่เดินตามหลังด้วยหางตาก่อนจะเดินเข้าไปในห้องทำงานใหญ่ทันที โดยมีไกรเดินตามไปด้วย

“สวัสดีค่ะพี่ชล” กานต์ธีรายกมือไหว้เลขาฯ สาวรุ่นพี่แล้วเดินไปนั่งที่โต๊ะทำงานของตัวเอง

“หายดีแล้วเหรอเกรซถึงได้มาทำงานน่ะ”

“ค่อยยังชั่วแล้วค่ะ”

“น่าจะหยุดพักไปก่อนงานช่วงนี้ไม่ได้ยุ่งอะไรมากมาย” ชลธิชาพูดบ่นออกมาด้วยความเป็นห่วง

“นอนพักหลายวันแล้วค่ะ อยู่เฉย ๆ ก็เบื่อ พี่ชลมีอะไรให้เกรซช่วยไหมคะ” กานต์ธีราถามอย่างกระตือรือร้น ทำให้ชลธิชาต้องถอนหายใจออกมาเบา ๆ ก่อนจะหยิบแฟ้มเอกสารให้ไป ส่วนตัวเองก็เดินไปชงกาแฟแล้วเอาเข้าไปให้เจ้านายเหมือนเช่นทุกวัน

++++++