" Zaman geçiyor, ama sen saati bilmiyorsun. Yalnızsın, ve yalnız olduğun için de saate hiç bakmaman, dakikaları hiç saymaman gerek.Oturuyor ve beklemek istiyorsun sadece, bekleyecek bir şey kalmayana kadar beklemek:
Gece olsun, saatler vursun, günler geçip gitsin, anılar silikleşsin..."
Odaya vuran bahçe aydınlatmasının ışığı sönene kadar gecenin sabaha uyandığını fark etmemiştim bile. Sabaha kadar aklımda dolaşan tek bir soru vardı. Bundan sonra ne olacaktı? Her şey olması gerektiği gibi başa mı dönecekti yoksa yaşadıklarımı yanıma kar sayıp yola bu şekilde mi devam edecektim? Peki aklım, kalbim, hayallerim onunla bu kadar doluyken bütün bunlar nasıl olacaktı? Gece yaptığımız konuşmadan sonra aramızda büyük bir mesafe olacağı kesindi. İkimiz de birbirimizden emin olmadığımızı dillendirm
