Her Untamed Heart (Short Story)

One Shot

Nice Until Proven Naughty

Mikayla Marie Castillo was the definition of a good girl and a good daughter to her parents. She's also not just beautiful, but smart. She was always on top of her class and makes her parents proud. But her almost perfect life changed when her parents got divorced. Mikayla felt alone and unwanted. To get even to her parents, she started doing things a good girl would never do. And that's how a nice girl gone bad!

Will Engr. Barnett Buenaventura be able to help fixing Mikayla's broken heart just like the broken bridges he successfully rebuilt?

Or will the nice girl be really proven naughty on Christmas?

---

IT'S after 3 a.m. by the time Mikayla stumbles to the front of their house. Drunk. So drunk, she's almost seeing double and can barely feel her legs as she make her way to the door.

"Jesus," she muttered as she tried to focus on the handle and took a deep breath and pretend to be sober.

She nearly tripped over the threshold, but caught herself in the doorframe, nearly slamming the door into the back wall. "Sshhhh," she tells it and hiccup through her laughter. She lean over, holding the door handle to stay as steady as possible, and pulled off her high heels.

Bumukas ang ilaw at nagliwang ang buong sala ng bahay nila. Nakita niya ang nagtitimpi sa galit niyang ina malapit sa may hagdan.

"Mikayla Marie! Do you have any idea what time is it? Uwi pa ba 'to ng matinong babae?"

"Uhh. Hi, Mommy," she greeted, ignoring her mother's anger. She walked towards her room trying hard to balance herself not to trip on anything on her way.

Her mother followed her. "Oh God. You reek of alcohol. You're drunk again! Are you trying to kill yourself?"

"Mommy, please lang huwag ngayon. I'm tired. Can you instead give me a favor and close the door from behind? Let's talk later...," she inserted herself on the bedsheet of her bed, not bothering changing her clothes. She closed her eyes, ready to sleep.

Mikayla's mother shook her head, feeling sad and disappointed. Halos hindi na niya kilala ang anak na pinalaki niya. Napakalaki na ng ipinagbago nito at  natatakot na siya dahil mukhang wala na itong pakialam kung masira man ang buhay at kinabukasan nito dahil sa pagrerebelde na ginagawa nito sa kanila. "Alam kong galit ka sa amin ng daddy mo kaya mo 'to ginagawa sa sarili mo, Mikayla. Pero huwag mo naman sirain ang buhay mo ng ganito..."

"Anak ng kamote naman eh," inis na napapakamot sa noo na turan ni Mikayla at padabog na naupo sa kama at hinarap ang ina sa nanlalabong paningin dala ng kalasingan. "Can we just stop this drama and leave me alone? And please, don't pretend you and Daddy care, Mommy... because we all know that's not true! So just leave me alone and let me sleep," she blurted. Muli siyang nahiga sa kama at nagtalukbong ng kumot hanggang ulo.

Nanlulumong lumabas nalang ng kwarto ang Mommy niya, laglag ang mga balikat at pigil ang pagtulo ng mga luha. Nadudurog ang puso niya sa inaasal ng anak niya. Miss na miss na niya ang dating Mikayla. Ang mabait at masunurin niyang anak. Hindi na niya alam kung ano ang gagawin para lang bumalik na ito sa dati at itigil na ang pagbabarkada at pagrerebelde sa kanila. 

---

MIKAYLA woke up. "s**t!" she groaned. Her skull is aching like hell from her hangover. "Manang, pahinging malamig na tubig..." tawag niya sa katulong nila habang lumalabas siya ng kwarto at binabaybay ang daan papunta sa kusina.

"Mabuti naman at gising ka na," boses iyon ng Mommy niya. Nakatayo ito sa may bintana sa sala at nakatingin sa labas.

"Morning," baliwa niyang bati dito.

"It's afternoon already, Mikayla Marie," her mother corrected her.

"Oh eh di, good afternoon..." she let out a lazy chuckled, not even bothering to look at her mother's sad face.

"Let's talk, Mikayla."

"Not now, Mommy, my hangover is killing me," tinalikuran niya ito at pumunta siya ng kusina para kumuha ng malamig na tubig.

Pagbalik niya sa sala ay tsaka niya lang napansin ang dalawang maletang  naroon. "You're leaving?" nakakunot ang noo niyang tanong sa ina.

"No. You are leaving, Mikayla! Doon ka na muna sa Ninang Lexie mo sa San Martin."

"What? No way! Anong gagawin ko sa San Martin?"

"Doon ka lang muna hanggang hindi mo pa alam kung ano ang gagawin mo sa buhay mo."

"Tsk, tsk... Kung ayaw mo na sa akin, bakit hindi mo nalang sabihin? Madali naman akong kausap eh. Doon nalang ako kay Daddy kahit naaalibadbaran ako sa mukha ng asawa niya."

"They're out of the country for holiday."

"Uhh. So, pagkatapos niyo akong pagpasa-pasahan ng ilang taon. Ngayon naman ay ipamimigay niyo na ako, ganoon ba?"

Umiling ang Mommy niya. "Ipapadala ako ng companya namin sa branch namin sa Hong Kong at hindi ko alam kung gaano ako katagal doon. Hindi kita maiiwan na mag-isa dito."

"B-But it's Christmas..." she uttered almost a whisper, trying hard to stop her tears from falling.

"I know," her mother uttered with rasp voice, struggling with her own sadness with the thought of not being with her daughter's side in this coming Christmas. "That's the reason I cannot leave you alone. Besides, don't you want to meet your friends back  there in San Martin? I'm sure you'll have a lot of fun there."

Mikayla shook her head. "Oh, please... Don't pretend that your concern about me and you're doing this for my own good because if you were really prioritizing my feelings, you and Daddy will not get divorced!" she turned to go back to her room, hiding the tears that slept from her eyes.

"Mekayla Marie! We're not done talking..." tawag ng mommy niya sa kanya.

She stopped, but did not look back. "Don't worry, I fully understand that I'm just an extra baggage for you. I also know that the reason why you want me to leave is because you're choosing to spend Christmas with your boyfriend's family rather than with me." She stopped to wipe her wailing tears using the back of her hand. "I will leave if that's what makes you happier..." She runs to her room.

Naiwan ang Mommy niya na puno ng pag-aalala para sa damdamin ng anak. Itinatanong sa sarili kung tama bang tinanggap niya ang mungkahi ng matalik na kaibigang si Lexie na  Ninang sa binyag ni Mikayla na pagbakasyunin muna ito sa San Martin para mailayo sa barkada? Sana nga ay tama ang desisyon niya dahil sa totoo lang ay hindi na niya alam kung ano ang gagawin niya para matunaw ang galit at tampo sa puso nito para sa kanila ng Daddy nito. 

---

LABAG man sa kalooban ni Mikayla ang pumunta ng San Martin wala siyang nagawa kundi ang sumunod. Wala naman kasi siyang pagpipiliian dahil wala naman siyang ibang mapupuntahan.

Tinatamad na kinuha niya ang dalawang Maleta sa claim area ng paliparan ng San Martin. Susunduin daw siya ng kababata niyang si Oliver, anak ng Ninang Lexie niya. Kahit papano ay may kaunting excitement siyang naramdaman sa isiping makikita niya ito muli matapos ang halos limang taon. Limang taon narin kasi mula ng magtapos siya ng high school bilang Valedictorian. Pagkatapos ay lumipat na sila ng Maynila para sa promotion  ng Daddy niya sa companyang pinagtatrabahuhan nito. Promotion na siya rin naging dahilan ng unti-unting pagkasira ng pamilya nila at tuluyang paghihiwalay ng parents niya. Paano naman ay noong lumaki ang sahod ng Daddy niya, mas dumami din ang mga babaeng umaaligid 

Malalim siyang napabuntong hininga tapos ay naglakad na palabas kung saan maaaring naghihitay si Oliver.

Iginala niya ang paningin sa mga taong sumasalubong sa mga pasaherong kadarating lang.

"Mekayla!" natutuwang kaway sa kanyang ng isang gwapong binata.

"Olie!!!" tili niya ng makilala ang kababata. Tinakbo niya ito sabay yakap sa leeg nito na kung hindi sila kilala ng makakakita ay hindi malayong isipin na magkasintahan sila, lalo at inikot pa siya ni Oliver sa ere habang nakalambitin siya sa leeg nito. "Na miss kita, grabe!" turan niya pa dito.

"I missed you too, Miss Nerdy!" he teased.

"Miss nerdy have long time died, Olie," she said with a smirked.

"Right. Nakikita ko nga," wika nito habang pinapasadahan siya ng tingin.

Umikot pa siya na animo modelo sa harap nito.

"Perfect!" he commented.

Siya naman ang pumasada ng tingin dito. "Wow, grabe. Binata ka na talaga, Olie. Dati payatot ka lang ah, ngayon mamang-mama kana. I'm impressed, ang pogi at macho mo na," niyakap niya ito ulit.

"Tama na 'yan! Sa bahay niyo na ituloy ang kamustahan," turan ng isang baritunong boses mula sa may likuran nila na nagpalingon sa kanya.

Anak ng kamote!

Bigla siyang natulala sa kagwapohan ng lalaking nagsalita. Kung magandang lalaki si Olie, di hamak na mas magandang lalaki ang kuya nito.

"Close your mouth, young lady. Baka pasukin yan ng bangaw. Ngayon ka lang ba nakakita ng tao?" the guy uttered with a smirk. Nauna na itong naglakad papunta sa parking lot kung saan nakapark ang kotse nito.

"Patay! Mainit nanaman ang ulo ni kuya..." nakangiwing turan ni Olie at kinuha ang mga maleta ni Mikayla.

Kinuha niya ang mas maliit na maleta kay Olie tapos ay kumapit sa braso nito. "Ang gwapo lalo ni kuya Barnett..." kinikilig niyang bulong.

"Crush mo na ulit?" nakatawa na tanong ni Olie. Naalala niya na ang nakatatandang kapatid niya ang ultimate crush ni Mikayla noong high school sila.

"May syota ba siya ngayon?" she asked, eyes on Barnett's behind. Wetwew! Gusto niyang mapasipol sa matambok at bilogang pang-upo nito. 

"Single and ready to mingle," nakatawang sagot ni Olie.

"Gusto mo ba akong maging ate?" may pagbibiro niyang tanong.

"Seryuso?"

She gave him a naughty smile. Kung hindi niya ito makuha noon dahil sa agwat ng edad nila at pagiging mahiyain, pwes pagkakataon na niya ngayon. "Sa hinaba haba man ng pila sa akin parin ang bagsak niya," sagot niya kay Olie sabay nguso sa kuya nito. 

Si Oliver ay napailing nalang, iniisip na malaki na talaga ng ipinagbago ng kaibigan. Hindi lang sa physical na anyo kundi pati narin sa ugali. Sobrang kabaliktaran na ito ng Mikayla na kababata niya na hindi makabasag ng pinggan sa pagkamahinhin nito noon.

"Gusto mong tulongan kita?" bulong ni Olie sa kaibigan habang palapit sila sa kotse ng kapatid.

"Ganoon mo kagustong tawagin akong ate?" pabulong na balik niyang tanong. Tapos ay sabay silang nagkatawanan.

Nagsasalubong naman ang mga kilay ni Barnett na naghihintay habang nakasandig sa may pinto ng driver's seat ng kotse nito. "Maglalampungan nalang ba kayo o aalis na tayo? Sabihin niyo lang, madali naman akong kausap eh. At pwede kayong magtaxi nalang pauwi."

Imbes na mapikon ay nginitian pa ito ni Mikayla ng sobrang tamis. Sinadya niya rin lumapit dito, sobrang lapit. Tiningala niya ito, may bahid ng kapilyahan ang ngiti. "Hi too, Engr. Barnett," turan niya dito. Wala na ang kuya na dati ay itinatawag niya dito dahil matanda ito sa kanila ni Oliver ng limang taon. "You haven't welcomed me yet." Tumaas ang dalawang braso niya sa may leeg nito at bago pa man ito makagalaw ay inangkin na niya ang mga labi nito.

Dahil sa kabiglaan ay hindi agad nakapagreact si Barnett. Nagkaroon naman si Mikayla ng pagkakataon na mas palalimin pa ang ginagawang paghalik dito.

Si Oliver ay napasipol nalang sa tagpo.

"Now, that's a nice welcome," pilya niyang wika dito habang dinidilaan pa ang gilid ng mga labi na animo ninanamnam ang lasa ng mga labi ni Barnett. Umikot siya papunta sa passenger's seat. "Hey, Olie... Is it okay if I'll take the front seat?" tanong niya kay Oliver na noon ay inaayos ang mga bagahe niya sa likod ng kotse.

"Of course," he answered.

"Thanks!" Binuksan na niya ang pinto ng kotse at sumakay.

Si Barnett ay walang salita na sumakay narin. Hindi parin makapaniwala sa ginawang paghalik ni Mikayla sa kanya.

"Aren't you going to say something? Hindi ko naman siguro nakagat ang dila mo noh?" Mikayla asked teasing him.

Tinitigan siya nito mula ulo hanggang sa dulo ng suot niyang maiksing bestida na konti nalang at masisilip na ang  paru-paro niya. "You've changed a lot,  Mikay," turan nito na mahahalata sa boses at mukha nito ang hindi pagkagusto sa nakikitang pagbabago sa kanya. Hinubad nito ang suot na jacket at itinakip sa nakalantad niyang mga binti. "Bakit hindi ka nalang naghubad. Nag-abala ka pang magdamit, mukha rin namang walang silbi."

"Wow, possessive boyfriend. I like that!" nakatawa niyang wika.

Sinamaan siya nito ng tingingin.

"I love you too, Barnett," dagdag niyang pang-iinis dito na may kasama pang kindat.

Part 2

KAGIGISING lang ni Mikayla. Pababa siya ng hagdan ng marinig niya ang pag-uusap ng Ninang Lexie niya at ni Olie habang nag-aagahan.

"Is Mikayla still sleeping?" narinig niyang tanong ni Olie.

"Oo. Nahiyang yata sa sariwang hangin dito sa San Martin at tinanghali ng gising," sagot ng Ninang Lexie niya.

"She likes it here. Naalala kong umiyak pa siya noong malaman niya na lilipat na sila ng Maynila," wika ni Olie.

"I'm really hoping that your kuya Barnett's idea of Mikayla spending the holiday season with us would really bring out something good to her. Nag-aalala talaga ako sa batang 'yan. Masyadong kinakain ng pagrerebeldi ang puso niya. Sana makita niyang maraming nagmamahal sa kanya---"

Hindi na itinuloy ni Mikayla ang pagbaba ng hagdan. Bumalik siya sa taas at imbis na pumunta sa kwarto na pinapagamit sa kanya ay sa kwarto ni Barnett siya nagpunta. Hindi iyon nakalock kaya malaya siyang nakapasok.

Naririnig niya ang lagaslas ng tubig sa shower nito kaya sigurado siyang naroon ito at naliligo.

Walang pakialam na dahan-dahan niya iyong binuksan at sumandig sa hamba ng pinto. Pinapanood ang nakatalikod na binata habang nasa ilalim ng umaagos na tubig sa shower.

"What do you want, Olie?" asked Barnett thinking that it was his brother who opened his bathroom's door.

Mikayka smiled. "It's me," she answered, naughtily watching his naked behind. 

"What the f**k, Mikay! What are you doing here? Can't you see I'm taking a shower?" gulat na litanya ni Barnett ng malingunan si Mikayla na baliwala lang na pinapanood siya habang naliligo. Kaagad niyang hinagilap ang tuwalya para itakip sa ibabang bahagi ng katawan.

"Tsk, too late for that, Barnett. I've seen it." Inginuso pa niya ang ibabang bahagi ng katawan ng binata. "It looks the way I expected it," she let out a naughty grin. "Impressive..." she wanted to say, but since she's mad at him for being the reason why she's in San Martin she said sothing different. "It's so so...," she uttered, pretending to look disappointed. 

Barnett tried to ignore her teasing because he knows she's just saying it to piss him off. He clearly sees that her eyes tell the opposite of what's coming out from her mouth. He could see admiration and desire in it. "What do you need that can't wait?"

"I found out that it was your idea why I'm here, Barnett. Why the hell did you do that?" she asked, her eyes lingering on his wet abs.

Barnett looked at her intently. He wanted to say something, but changed his mind in the end. "I'm going to be late for work, Mikay. Let's talk later when I'm back. Now get out of my room before I do something we'll both regret."

"What? Why---" naputol ang anumang sasabihin niya ng bumaba ang paningin niya mula sa abs nito papunta sa pagitan ng mga hita nito na natatakpan ng puting tuwalya. Unti-unti iyong nabubuhay. "Uh right, Sabi ko nga..." turan niya sabay nagmamadaling lumabas ng kwarto. "Haysst, ang init!" aniya habang ipinapaypay ang mga palad tapat ng mukha. Tapos ay pilyang napangiti. "He wanted me!"

---

DECEMBER 24. Katulad ng nakaraang mga araw mula ng dumating siya ng San Martin ay nasa galaan na naman si Mikayla kasama ang mga dati niyang kaibigan at mga kaklase.

Pagdating ng gabi ay sa bahay ng dating kaklase na si Arnold sila napadpad at doon ipinagpatulo ang inuman kasama ang barkada ng huli.

Maraming bisita si Arnold ngunit karamihan ay mga barkada nitong mga lalaki. Sobrang ingay ng lugar na mas lalo pang pinaingay dahil sa mga paputok sa may likod ng bahay na katulad nalang ng El Diablo, baby rocket, Labintador at kung ano-ano pang mga klaseng paputok na pinapaputok ng mga ito hindi pa man sumasapit ang alas dose.

Game na game naman si Mikayla na nakikipag inuman, sayawan at kantahan sa loob ng bahay.

"Excuse me," nakangiting paalam niya ng makaramdam ng pagud mula sa ginagawang pagsasayaw kasama ng iba pa. Kumuha siya ng sigarilyo sa kaha na nasa mesa at lighter. Lumabas siya sandali sa may garden sa harap ng bahay para manigarilyo. 

"You're really cool, Mikayla. I like the new you. Smart, but not the nerdy like you used to be," si Arnold na sumunod pala sa kanya. He'd been trying to take advantage of Mikayla the whole time. Thinking that he could get laid.

Mikayla just laughed with his comment. "And you're still the old you, Arnold. Hitting on every girl," turan niya tapos ay humithit ng sigarilyo at ibinuga pataas.

"Who knows. Baka ikaw lang pala ang magpapatino sa akin," turan ni Arnold na pinaglakbay pa ang tingin sa kabuohan niya.

"Hahaha. Naniniwalang kang ako ang magpapatino sayo? Pero ako, hindi naniniwalang ikaw ang magpapatino sa akin, Arnold." Marahan niya pa itong tinapik sa balikat.

Hinuli naman ni Arnold ang kamay niya. "So why don't we just enjoy each other's company tonight, Mikayla?" namumungay ang mga mata na turan nito dala ng pagnanasa sa dalaga.

"Ahem." Matigas na tikhim ng bagong dating na lalaki. Matalim ang tingin nito sa kamay ni Mikayla na hawak ni Arnold. "It's time to go home, Cinderella!"

"Engr. Buenaventura," sinalubong ito ni Arnold. "Come in... join us."

"Oh no, thank you. I'm just here to take Cinderella home," tanggi nito.

"Hey, boyfriend. You're here..." nakangiting turan dito ni Mikayla.

"Boyfriend?" Nagpalipat-lipat ang tingin ni Arnold mula sa dalaga at sa bagong dating na lalaki.

"Yes, you heard it right," matigas ang boses na sagot ni Barnett.

Si Mikayla at nakatawa lang na nagkibit ng balikat.

"Sorry, Engr. I did not know..." nakataas ang kamay na turan ni Arnold at bumalik na sa mga bisita nito sa loob.

Si Barnett ay nilapitan si Mikayla at kinuha ang sigarilyo sa kamay nito at itinapon sa lupa tsaka tinapakan. "How long are you planning to waste your life, Mikayla?"

Nawala ang ngiti sa mga labi ni Mikayla, ngiti na hindi umaabot sa mga mata. "Why don't you just leave me alone, Barnett? And stop prettending that you care."

Hindi nito pinansin ang pagmamatigas niya. 

"Let's go. It's almost midnight and my parents are expecting you to be home and spend the Noche Buena with us."

"They're not my family, Barnett. I don't have one. My family abandoned me," may bahid ng pait na wika niya.

"Will you stop being childish, Mikayla! Maraming ang nagmamahal sayo. Hindi mo lang 'yon nakikita dahil ikaw mismo ang naglalayo ng sarili mo..."

"I'm not coming with you... Pabayaan mo nalang ako dito." Tinalikuran niya ito para bumalik sa loob.

"Sa ayaw at sa gusto mo ay sasama ka sa akin pauwi, Mikayla Marie!" matigas ang boses na wiga ni Barnett.

"Will you stop acting like you're my father?" Inis na lingon niya dito.

"I may not be your father, but I can s***k your butt for making my parents worry about you. So now be a good girl, get your things and let's go home," turan nito sa mababang tono ng boses ngunit mababakas ang diin sa bawat salita. "Or do I have to carry you?" he shook his head. "But I promise you, it's gonna be the best exit in this party."

Mikayla knows it's not an empty threat. Kaya inis nalang niyang kinuha ang bag niya at nagpaalam sa mga kainuman. Mabigat ang mga paang nagmartsa siya papunta sa kotse ni Barnett at padabog na sumakay. "I hate you! I hate all of you!" she groaned before fasten her seatbelt.

"Damn, Mikayla! Ano ba talagang balak mong gawin sa buhay mo?" nauubusan na ng pasensiya na harap ni Barnett sa kanya.

"Damn you too! Huwag mo akong sinisigawan dahil wala kang pakialam sa buhay ko. Hindi kita kaano-ano lalo't hindi kita kuya, Barnett. So please stop acting like one," galit niya rin wika dito.

"You're right. Hindi nga mo ako kapatid at ayaw kong maging kuya mo..." he said lowering his voice.

Naluluhang iniwas ni Mikayla ang tingin niya. "Right. Why did I forget that nobody wants me? Kahit ang sarili kong magulang ay ipinatapon ako dito sa San Martin dahil pabigat lang ako sa buhay nila," mapait niyang wika.

"Ayaw kong maging kuya mo dahil gusto kong maging ama ng magiging mga anak mo, Mikay," he said almost a whisper.

Bigla napalingon dito si Mikayla. Dinadaya lang ba siya ng pandinig niya o baka naman napasobra nanaman siya ng alak na nainom? "W-What did you say?"

"You heard it right, Mikay. I want to be the father of your future children because I love you, then and now! Even as a little nerdy smart ass teenager. And that's the reason why I wanted you back here in San Martin. I want to show you that you're not alone because I'm here waiting for you! Waiting for you to find your way back here, in my arms." Titig na titig ito sa kanya.

"A-Are you kidding me? Because if you do, it's not funny at all, Barnett."

"Mukha ba akong nagbibiro?"

She looked at him intently then shook her head. "Please, don't give me hope. I will not survive another heartache..." mababakas ang kalungkotan sa sa boses na turan niya.

Barnett took her hand. "Who told you that I will going to break your heart, Mikay? If you let me, I promise to treasure it for the rest of my life."

Her tears wailed. "But I don't deserve you, Barnett. I'm not the same Mikay that you used to know..."

"If you don't deserve me, then no one do, Mikay. There's no other girl I ever wanted in my life as much as I want you, Mikayla Marie Castillo."

"Even I'm naughty?"

Barnett smiled. "Even you're naughty." Pinahid nito ang mga luha niya sa mga mata. "Pero pwede bang bawasan mo ng konte? Aatakihin ako sa puso sa pag-aalala sayo eh. Baka maging kriminal pa ako dahil sa selos."

"Jealous? To whom?"

"Sa mga lalaking nakikita kong kasama mo sa IG at sss posts mo." he admitted. "To Arnold and even to Olie..."

Mikayla laughed. "Seriously?"

He nodded.

"Oh, boy..." ikinulong ni Mikayla ang mukha nito sa mga palad niya. "You did you know that you look so f*****g hot, admitting that you're jealous?" she teased. Pakiramdam niya ay nawala ang espirito ng alak niya sa katawan.

He smirked. "Is that all you're going to tell me after hearing all that I said?" 

Sumeryuso si Mikay. "Did you know, why did I cry when I first found out that we're moving to Manila?"

"Because you don't want to leave your friends here."

"Nope. It was because I was afraid I may not be able to see you again, Barnett."

"Y-You like me?" he asked.

She nodded with a smile. "I love you even before I knew its meaning. And I still do... Kahit walang pagbabago ang kasungitan mo sa akin."

He chuckled. "Because that's the only time you notice me, kapag nagsusungit na ako."

"You're my boyfriend now?" she asked. 

Marahan na tumango Barnett. Kinabig siya nito at hinalikan sa mga labi. Halik na nangangako ng habang buhay na pag-ibig.

"Let's go," wika niya noong maghiwalay ang mga labi nila.

"Where?" parang nalasing sa kaligayahan na tanong ni Barnett.

"Home. Excited na akong magpaputok," she said with a naughty grin.

"HA HA HA." Malakas naman na tawa nalang ni Barnett.

---

ALAM ni Mikayla na hindi madaling itama ang mga maling nagawa niya dahil sa ginawang pagrerebilde sa mga magulang. Ngunit kanina habang daan ay nakapagdesisyon niya na maging new years resolution; ang ibalik ang dating Mikayla. Ang Mikayla na may pangarap sa buhay, respito at pagpapahalaga sa sarili. Mikayla na hindi pagbabarkada lang ang inaatupag kundi mas pagtutuunan niya ng pansin ang makatapos ng pag-aaral. At alam niyang magiging lakas niya ang pagmamahal ni Barnett para matupad ang new years resolution niya ngayong taon.

Hawak kamay silang naglakad papunta sa pinto ng bahay nila Barnett. Nakikipagsabayan ang mga ningning ng mga mata nila sa sobrang kaligayahan sa mga fireworks na pinapatutok ng mga kapit bahay.

"I have a surprise for you," nakangiting wika ni Barnett noong nasa may pinto na sila ng malaking bahay.

"You do?"

Bumukas ang pinto at ng tumingin doon si Mikayla ay nakita niya ang nakangiting ina.

"Mommy!" hindi makapaniwala niyang sambit.

Nang tumingin siya kay Barnett ay nakangiti itong tumango.

"Merry Christmas, Mikayla anak!"

Naluluhang nilapitan ito ni Mikayla. "A-Akala ko nasa Hong Kong ka?"

"Hindi ko tinanggap ang promotion," sagot ng Mommy niya.

"Pero bakit?"

"Dahil para sa akin ikaw ang pinakaimportante sa lahat, Mikayla! Ikaw ang kayamanan ko," naluluha na wika ng Mommy niya.

Umiiyak na niyakap ni Mikayla ang ina. "I'm sorry, Mommy! I'm sorry sa pagiging pasaway ko."

"I'm sorry din anak kung sa tingin mo ay nagkulang ako bilang ina mo. Kung sa tingin mo ay hindi ko ipinaglaban ang Daddy mo para manatiling buo ang pamilya natin."

Sunod-sunod na umiling si Mikayla. "No, Mommy. Wala kang kasalanan. Naging makasarili lang talaga ako at naging bulag para makita na hindi rin naging madali para sayo ang paghihiwalay niyo ni Daddy. Imbis na makatulong akong makabawas sa paghihirap mo ay mas naging pabigat pa ako."

Umiling ang Mommy niya. "Kailan man ay hindi ko inisip na pabigat ka sa buhay ko Mikayla. Kaya kong mawala ang lahat huwag lang ikaw. Anak kita at mahal na mahal kita!"

"I promise, babawi ako. Aayusin ko na ang buhay ko. Tatapusin ko na ang pag-aaral ko at hindi na ako magbabarkada."

Mahigpit din siyang niyakap ng ina. "Iyan na ang pinaka magandang regalo na matatanggap ko ngayong pasko, Mikayla. Natutuwa akong marinig 'yan mula sayo. Mahal na mahal kita anak! Huwag na huwag mong kakalimutan 'yan and I will always be here for you no matter what."

"I love you too, Mommy." 

--- THE END ---