เมื่อสามีของฉันเป็นตัวร้าย

11.น่าสนุกดีนี่

ดวงตาของอีสเซที่จับจ้องมาที่ใบหน้าของเธอ มันราวกับว่าเขานั้นรู้เรื่องทุกอย่าง รู้แม้กระทั่งว่าเธอกำลังจะหนีจากเขาไป

"ต่อให้ต้องย้ำเตือนเจ้าอีกกี่ครั้งข้าก็ยินดี ดาฟข้ามิอาจปล่อยเจ้าไปได้และก็ไม่คิดจะปล่อยด้วย ต่อให้ข้างหน้าคือหุบเหวที่สูงชันของก็ยินดีที่จะกระโดดลงไปพร้อมกับเจ้า!!"

เขาควรจะถามเธอสักคำนะ ว่าเธออยากจะกระโดดลงไปกับเขารึเปล่า?

เธอแอบอิงซบอกแกร่งของเขาอีกครั้งราวกับกำลังออดอ้อน

"...ข้ารู้แล้ว"

"ที่จริงเจ้าในยามที่ออดอ้อนเช่นนี้ถูกใจข้าอยู่หลายส่วน ข้าอยากจะอุ้มเจ้าขึ้นมาแล้วพากันไปที่ห้องนอนของเจ้า แล้วพร่ำบอกว่าข้ารักเจ้ามากแค่ไหนด้วยร่างกายของข้า!"

อีสเซอุ้มดาฟเน่ขึ้นมา เขาพาเธอเดินเข้าไปในคฤหาสน์เมอลิน

"อีสเซ.."

"วางใจข้าเพียงจะพาเจ้าขึ้นไปแต่งตัวเท่านั้น จะมีงานเลี้ยงน้ำชาเล็กๆที่ตระกลูเบอริฮานและเจ้าจำเป็นต้องไปด้วย"

เธอถอนหายใจอย่างโล่งอก

"เจ้าควรจะรีบบอกกล่าวกับข้าสิ"

อีสเซหัวเราะ

"การแกล้งเจ้าถือเป็นส่วนหนึ่งในความสุขของข้านะ"

เขาวางเธอลงบนที่นอนก่อนจะถอดเสื้อคลุมของเธอออกมา

"ยกมือขึ้นสิ.."

เธอยกมือขึ้นตามคำบอกกล่าวของเขา อีสเซถอดชุดนอนของเธอออก ดาฟเน่ในตอนนี้เปลือยเปล่าต่อหน้าเขา เธอมิได้สวมแม้แต่ด้ายสักเส้น

"เจ้ายังคงงดงาม ในทุกส่วนของร่างกาย เช่นนี้จะมิให้ข้าหลงได้อย่างไร"

เขาอุ้มเธอขึ้นมาอีกครั้งเพื่อพาดาฟเน่ไปที่อ่างอาบน้ำ คงจะไม่มีใครที่มีอภิสิทธิ์เช่นเธออีกแล้ว ตื่นเช้ามาโดยมีองค์จักรพรรดิอาบน้ำให้ เขาพับแขนเสื้อเชิ้ตสีขาวของตัวเองขึ้นมา ก่อนจะใช้ผ้าสีขาวสะอาดลูบไล้ไปตามร่างกายของเธออย่างแผ่วเบา

ดาฟเน่เลือกจะหลับตาลงเพราะเธอไม่รู้ว่าจะต้องวางสายตาเอาไว้ตรงไหน มันดู..น่าอับอายไปหมด!!

"ข้าไม่ชอบใจที่เจ้าหลับตาเลยดาฟ ดวงตาที่งดงามและเย้ายวนของเจ้าต้องมองมาที่ข้าสิ อย่าลืมว่าข้าอาบน้ำให้เจ้าแล้ว ในครั้งหน้าเจ้าจะต้องมาอาบน้ำให้ข้าบ้าง.."

"ข้ามิได้ร้องขอ เป็นเจ้าที่มาอาบน้ำให้ข้าเองต่างหาก!!"

อีสเซปรายตาขึ้นมามองหน้าของดาฟเน่ เขาหัวเราะเบาๆก่อนจะวางผ้าลง เขาใช้มือของเธอลูบไล้ร่างกายของเธอ ไล่ตั้งแต่คอ ลงมาที่ไหล่ เลื่อนลงมาเรื่อยๆจนถึงเนินอกอวบอิ่ม

เขาออกแรงบีบมันเบาๆ สัมผัสที่บางเบานั่นก็เพียงพอให้ดาฟเน่ร้องครางออกมา

"อีสเซ ข้าคิดว่าเรากำลัง..อึก!! รีบไม่ใช่รึไง"

"รีบสิ แต่พอมาคิดมาคิดไป ข้าไม่ไปแล้วก็ได้ เพราะมีบางอย่างที่สำคัญกว่า..."

เขาดึงยอดอกนุ่มนิ่มของเธอสลับกับใช้นิ้วเขี่ยเบาๆหยอกเย้ามันอย่างอ่อนโยน จนยอดอกที่นุ่มนิ่มแข็งเป็นไตขึ้นมา

ดาฟเน่กัดริมฝีปากแน่น เธอยกมือขึ้นมาจับมือของอีสเซเอาไว้เพื่อห้ามปราม

"ตกลงอีสเซ ครั้งหน้าข้าจะอาบน้ำให้เจ้า..เอง!"

เขาเลิกคิ้วมองหน้าเธอ พร้อมกับแสยะยิ้มออกมา

"ดี ลุกขึ้นมาเถอะข้าจะเช็ดตัวให้"

"ข้า..ทำเองจะดีกว่า"

"ดาฟ ข้ามิชอบคนขัดใจ โดยเฉพาะเรื่องของเจ้า เรื่องนั้นเจ้าเองก็รู้ดี"

เขาบรรจงเช็ดน้ำที่เกาะตามตัวของเธออย่างเบามือ อีสเซออกแรงผลักดาฟเน่ให้นั่งลงไปบนเตียง เขาจับขาของเธอให้แยกออกจากกัน ก่อนจะใช้ผ้าเช็ดที่จุดกึ่งกลางของเธอ

ดาฟเน่กำผ้าปูที่นอนเอาไว้แน่น เธอไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะต้องทำเรื่องราวน่าอายเช่นนี้เลย! ยังไม่ทันได้ตั้งตัวเขาก็ผลักให้เธอล้มตัวลงนอนบนเตียง

"อีสเซ...."

"มันเปียก แฉะ เช็ดเท่าไหร่ก็ไม่แห้งสักที ข้าจะลอง...เลียมันออกมาให้หมดเอง"

"มะ..ไม่นะ!! อ๊ะ!!"

เขาฝังใบหน้าลงไปยังจุดกึ่งกลางของเธออย่างรวดเร็ว อีสเซเริ่มใช้ลิ้นของเขาเลียรอบๆสลับกับดูดเบาๆ ดาฟเน่รีบถอยหลังหนีพร้อมกับคว้าผ้าห่มมาคลุมตัวเองไว้

"อีสเซ วันนี้ข้าเหนื่อยเกินกว่าที่จะทำเรื่องเช่นนั้น เจ้าบอกกล่าวเองว่าเราควรจะ...จะรีบไป!"

เขาถอนหายใจพร้อมกับขมวดคิ้ว

"รีบแต่งตัวเถอะ ข้าจะออกไปรอด้านนอก!"

ถึงจะแปลกใจที่เขายอมรามืออย่างง่ายดายแต่เธอก็รีบเรียกไอลาให้เข้ามาแต่งตัวให้ วันนี้เธอสวมเป็นเดรสสีฟ้าปักลายดอกไม้ ส่วนผมก็รวบครึ่งหัวเพราะไม่มีเวลามากที่จะมานั่งดัดผม

ดาฟเน่รีบลงมาด้านล่างอย่างรวดเร็ว เธอเดินไปหาอีสเซที่นั่งรออยู่

"ไปเถอะ ข้าหิวแล้ว หวังว่าที่งานเลี้ยงจะมีซุป..."

"บอกเอาไว้เลยว่าข้ากำลังอารมณ์ไม่ดีเป็นอย่างมาก หลังจากจบงานเลี้ยงเจ้าต้องตามข้ากลับพระราชวังโดยไม่มีข้อโต้แย้งใดๆทั้งสิ้น!"

"..ได้สิ แต่เจ้าจะต้องยิ้มก่อน"

เขาส่งมือมาให้เธอจับเพื่อขึ้นรถม้า

"ข้ายิ้มแน่ แต่เป็นตอนที่เจ้าอยู่ภายใต้ร่างข้า!!"

อ่า เอาใจยากชะมัดเลย!! เอะอะก็จะจับกินอย่างเดียว!! มันได้ซะที่ไหนกันเล่า!!

เราเดินทางมาได้ไม่นานก็ถึงคฤหาสน์เบอริฮาน ตระกูลที่เก่าแก่และยาวนาน แกรนด์ดยุคที่มั่นในรักเดียวต่อภรรยาที่ล่วงลับไปแล้ว เขามีลูกชายคนหนึ่ง สตรีทั่วทั้งราชอาณาจักรต่างคาดหวังว่าจะได้เป็นคนรักของผู้สืบทอดตระกลูเบอริฮาน ใครๆก็อยากจะเป็นผู้โชคดีที่ถูกบุรุษผู้นั้นรัก

"เหตุใดถึงชวนข้ามา?"

"เพราะว่าวันนี้อดีตผู้นำตระกูลเบอริฮานจะเชิญสาวงามมามากมายให้ข้าเลือก เขายื่นคำขาดมาแล้ว และเขาคงมั่นใจมาก..ว่าเขาคือผู้กุมอำนาจของชนชั้นสูง"

ตาเฒ่านั้นกล้าขนาดข่มขู่องค์จักรพรรดิเลยงั้นหรือ? งานเลี้ยงน้ำชาที่รวบรวมสตรีเอาไว้ให้อีสเซเลือก และเขายึดติดเธอมากเกินไป

อันที่จริงนี่มันดีต่อตัวเธออยู่เหมือนกันเพราะอีสเซอาจจะสามารถสร้างสัมพันธ์กับสตรีอื่น..แต่ปัญหามันอยู่ที่สตรีที่มาในวันนี้คือสตรีที่เป็นบุตรสาวใต้ปกครองของตาเฒ่านั่น

หากว่าอีสเซเลือกสตรีในวันนี้ไปเป็นองค์จักรพรรดินี ตระกูลที่มีอำนาจมากที่สุดก็คงจะเป็นตระกูลแกรนด์ดยุคเบอริฮาน ไม่ว่ายังไงวันนี้เธอมีหน้าที่ไม่ให้คนพวกนั้นมาบีบบังคับอีสเซได้

เพราะเขาคือผู้เดียวที่ปกป้องเธอในตอนนี้!!

"วางใจเถอะ เรื่องวันนี้ข้าจะจัดการเอง!"

อีสเซยกมือขึ้นมาโอบกอดเธอเอาไว้

"อ่า รู้สึกดีเหมือนกันแฮะ ที่จะได้รับการปกป้องจากเจ้า..."

เขามองสบตาเธอพร้อมกับส่งยิ้มออกมา รอยยิ้มที่เจิดจ้าราวกับแสงอาทิตย์ อันที่จริงรูปลักษณ์เช่นอีสเซมิได้พบเจอได้ง่ายทั่วไป ดวงตาสีอเมทิสต์ที่หาได้ยาก ทุกครั้งที่เขามองสบตามาราวกับว่าเขามองเธอออกไปหมดเสียทุกอย่าง ใบหน้าที่หล่อเหลาปานรูปสลักราคาแพงในวิหาร...

"เหตุใดถึงมองหน้าข้าเช่นนั้น แววตาที่เจ้ามองมาราวกับว่าเจ้ากำลังตกหลุมรักข้ายังไงอย่างนั้น...?"

"...แล้วมันผิดรึไง ข้ามิอาจตกหลุมรักเจ้าได้งั้นหรือ?"

"วันนี้เจ้าทำตัวน่ารักเกินไปแล้วดาฟ ยิ่งเจ้าทำตัวน่ารักมาเท่าไหร่ โอกาสที่จะได้นอนในคืนนี้ก็จะน้อยลงเท่านั้น..."

ดาฟเน่รีบหันมองไปทางอื่นอย่างรวดเร็ว เพราะตอนนี้ใบหน้าของเธอมันกำลังเห่อร้อนจากความอับอายที่เกิดขึ้นมาในใจ

"ยินดีต้อนรับสู่เบอริฮานครับ ขอถวายความเคารพแก่ดวงอาทิตย์แห่งราชอาณาจักรบาทีเรี่ยน องค์จักรพรรดิเจเนซีส"

ดาฟเน่ปล่อยมือที่กำลังกุมมืออีสเซออกทันที เธอส่งยิ้มให้เขาก่อนจะปลีกตัวออกไป มีคนรับใช้มาแจกบัตรเต้นรำให้เธอ เธอทำได้เพียงรับไว้ก่อนจะถอนหายใจ เธอไม่คิดจะเต้นรำกับใครทั้งนั้น เพราะการเต้นรำของเธอมันห่วยมากยังไงล่ะ!

เธอหยิบแก้วไวน์ขึ้นมาก่อนจะเดินไปด้านหลังห้องโถงจัดเลี้ยง

เบอริฮาน กาเลน ผู้นำตระกูลคนปัจจุบัน บุตรชายเพียงคนเดียวของแกรนด์ดยุคเบอริฮานผู้รักเดียวใจเดียวกับภรรยาที่ล่วงลับ อดจะขำไม่ได้จริงๆแฮะ ดาฟเน่ไม่คิดเลยว่าโลกมันจะกลมอะไรขนาดนี้

"อ๊า!! ท่านควรจะเบาหน่อย อึก!!! เสียวมากเลยค่ะ อ๊ะ อ๊าาา!!"

ดาฟเน่แสยะยิ้มออกมาราวกับว่าเธอคือผู้ถือไพ่เหนือกว่า ใช่แล้วเธอรู้จักกาเลนดีกว่าใคร เพราะเขาคือเพื่อนในวัยเด็กของเวด้า และกาเลนคือลูกนอกสมรสของแกรนด์ดยุคเบอริฮาน เขาเกลียดพ่อของเขายิ่งกว่าใคร อีกทั้งหมอนี่ยังมักมากในกามชนิดที่ว่านักบุญก็ละไม่เว้น!!

ดาฟเน่ผลักประตูเข้าไปอย่างรวดเร็ว

"ขอโทษค่ะ ข้าไม่คิดว่ามีคนอยู่..."

ในคราแรกกาเลนรู้สึกตกใจแต่พอเข้าเห็นใบหน้าที่เข้ามาใหม่รอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าของเขา เขาผลักสตรีที่อยู่เหนือร่างออกก่อนจะเดินเข้าไปหาดาฟเน่

ชื่อเสียงของสตรีผู้นี้เองก็ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ นางขึ้นชื่อในเรื่องอย่างว่าอยู่แล้ว...

แววตาของกาเลนที่มองไปยังดาฟเน่ ราวกับว่าเขากำลังนึกสนุก!