“แกลรี่คะ” เกดกนกเอ่ยขึ้นขณะที่ใช้ยาหยอดตาให้เขาซึ่งตอนนี้นอนหนุนตักเธออยู่
“หืม ว่าไงครับ” เขาขานรับเบาๆ ทั้งที่ยังหลับตา
“เกดอยากกลับบ้าน” แกลรี่นิ่งเงียบไปนานนานจนเธอคิดว่าเขาคงจะหลับไปแล้ว
“ทำไม” เขาถามออกมาเสียงเรียบเมื่อคิดว่าเธอจะไปจากเขา
“เกดคิดถึงแม่ค่ะคุณไม่อยากเห็นหรือคะว่าบ้านเกดเป็นยังไงบ้าง” ชายหนุ่มเปิดตาขึ้นมองหน้าเธออย่างไม่อยากจะเชื่อ
“ทำไมมองเกดอย่างนั้นล่ะคะ” เธอถามเมื่อเห็นว่าเขามองเธอแปลกๆ
“คิดว่าเกดจะทิ้งผมไปซะอีก”เขาพูดเสียงขึ้นจมูกบ่งบอกว่าน้อยใจเธอเกดกนกยิ้มกว้าง
“โธ่แกลรี่ ทำไมคิดมากอย่างนี้ล่ะคะเกดจะทิ้งคุณได้ไงคะรักซะขนาดนี้ เนี้ยเกดชวนคุณไปด้วยกันนะคะอยากให้คุณไปเห็นว่าเกดเคยอยู่ยังไงเคยใช้ชีวิตยังไงมาก่อนที่จะมาอยู่ที่นี่กับคุณ” เกดกนกหัวเราะน้อยๆกับความช่างคิดของสามี แกลรี่ขยับตัวนอนบนหมอนดึงเธอลงนอนข้างๆ แล้วมองหน้าเธอด้วยสายตาแห่งความรักสุดหัวใจ
