ความโดดเดี่ยวที่ไม่โดดเดี่ยว..
967 Words
“ตั้งใจเรียนนะคะน้องดรีม..”
“ค่ะคุณแม่.. คุณแม่ก็อย่าเดินเยอะนะคะเดี๋ยวเจ็บขา..”
“ได้เลยค่ะคุณแม่จะไม่เดินบ่อยนะ..”
“รักคุณแม่นะคะรักคุณตาด้วย..”
“รักน้องดรีมค่ะ ห้ามดื้อห้าม..”
“ห้ามซน ห้ามทะเลาะกับเพื่อนเดี๋ยวจะโดนคุณครูดุ ห้ามกินทิ้งกินขว้าง ห้ามคุยตอนเรียน.. หนูจำได้หมดแล้วค่ะคุณแม่..”
หึหึ..
“เก่งมาก ๆ ค่ะงั้นเดี๋ยวตอนเย็นคุณแม่จะมารับนะคะ.. ”
“ได้เลยค๊าคุณแม่.. ”
“สวัสดีค่ะคุณครูก้อย.. ฝากด้วยนะคะ..”
“ได้เลยค่ะแม่น้องทอฝัน.. ไปกันค่ะน้องทอฝัน..”
“ได้เลยค๊า… ไปนะคะคุณแม่.. คุณแม่ห้ามร้องไห้นะคะ..”
“ไม่ร้องค่ะคุณแม่จะฮึบเอาไว้นะคะ..”
“เก่งมากค่ะคุณแม่ของน้องดรีม..”
น้องดรีมหรือทอฝัน.. ลูกสาวตัวน้อยสุดที่รักของเธอถึงแม้ว่าการที่มีน้องทอฝันนั้นไม่ได้เป็นเรื่องที่เธอตั้งใจแต่อย่างน้อยเธอก็ไม่ได้ตัดสินใจทำเรื่องบ้า ๆ เพียงเพราะคำว่าไม่พร้อม.. น้องทอฝันคือความรักอันบริสุทธิ์ของเธอและเขาถึงแม้ว่าเขาคนนั้นจะไม่รับรู้และต้องการก็ตามแต่เธอก็ไม่ไปโทษเขาหรอกเพราะเธอใจง่ายเอง.. แต่ก็นะเรื่องมันผ่านมาแล้วเธอทำได้แค่รักน้องทอฝันให้มาก ๆ เธอทำได้แค่ให้ความรักกับน้องทอฝันให้ได้มากที่สุดเท่าที่แม่คนนี้จะให้ได้.. ลูกสาวสุดที่รักของเธอ..
“พี่ฟ้าช่วยเช็คตรงนี้ให้หนูหน่อยได้รึเปล่าคะลูกค้าบ่นว่าติดต่อกับทางแอดมินแล้วแต่ไม่ได้รับการตอบกลับแต่อย่างใดเลย..”
แต๊ก แต๊ก แต๊ก..
“ไม่มีนะคะ ลูกค้าที่ใช้แอคเคาท์นี้ไม่มีนะคะไม่ได้อยู่ในระบบของเราด้วย.. ”
“อ้าว.. แต่เขามาโวยวายเราและเมนต์ในไลฟ์เราไม่ดีเลยค่ะ..”
แต๊ก แต๊ก แต๊ก..
“ไม่มีค่ะ พี่กล้ายืนยันดได้พี่ไม่เคยทำงานผิดพลาด..”
“เอ็มเชื่อใจพี่ฟ้าค่ะถ้าแบบนั้นเอ็มขอฟาดกลับนะคะจะมาทำให้พวกเราเสียหายแบบนี้ไม่ได้..”
ฟู่ว..
เรื่องแบบนี้เธอเจอมาเยอะนะเพราะเธอทำงานอยู่เบื้องหลังแบบนี้มาหลายปีแล้ว.. เธอทำงานให้กับน้องเอ็มตั้งแต่เธอเริ่มท้องทอฝันเพราะเธอไม่รู้จะไปทำงานอะไรดีงานที่เธอสมัครได้เธอก็ขอสละสิทธิ์เพราะเธอท้องและเธอก็มีปัญหาเกี่ยวกับสุขภาพของเธอด้วยดังนั้นเธอจึงเลือกที่จะสละสิทธิ์ให้คนอื่นเขาได้งานในตำแหน่งนั้นไป.. เธอไม่อยากเห็นแก่ตัวถึงแม้ว่าเธอจะรู้ดีว่าถ้างานนั้นหลุดมือไปเธอก็ไม่รู้จะไปสมัครงานได้ที่ไหนแต่อย่างน้อย ๆ โชคก็ยังเข้าข้างเธอเพราะเธอดันไปเห็นคลิปของน้องเอ็มเข้าและมันก็น่าสนุกด้วยดังนั้นเธอจึงลองสมัครมาทำงานกับน้องเอ็มตั้งแต่ตอนนั้นจนถึงปัจจุบันนี้.. รวม ๆ แล้วก็ห้าปีแล้วสินะเพราะเธอทำงานให้น้องเอ็มตั้งแต่เธอท้องจนตอนนี้น้องดรีมห้าขวบแล้ว..
ตึกตึกตึก…
“กล้ามาก.. พวกนิสัยไม่ดีชอบดิสเครดิตเรา.. ดีนะที่พี่ฟ้าทำงานเร็วและรอบคอบไม่งั้นคงจะบานปลายแน่ ๆ เลยค่ะ..นิสัยไม่ดีเลยอ่ะ..”
“มันก็เรื่องปกติที่พวกเราต้องเจออยู่แล้วนี่คะน้องเอ็ม.. ทุกดราม่ามันมักจะทำให้สินค้าของน้องเอ็มถูกพูดถึงและค้นหา..”
“ก็พี่ฟ้าเป็นแบบนี้ไงคะเอ็มเลยรักพี่ฟ้าม้ากมาก.. พี่ฟ้าเป็นคนที่ปล่อยพลังบวกได้เปลืองมาก ๆ เลยค่ะแต่ดีแล้วเพราะเอ็มชอบ..”
หึหึ..
“พี่ฟ้ากลับเลยก็ได้นะคะเดี๋ยวน้องดรีมคนสวยจะบ่นเอา..”
“เหลือคนนี้ค่ะแล้วพี่ก็จะกลับแล้ว..” เมื่อเธอมองที่นาฬิกาเธอก็เห็นแล้วว่าทันแน่นอนดังนั้นจึงสามารถจัดการงานตรงนี้ได้ต่ออีกนิดน่ะสิ..
“เดี๋ยวสิ้นปีจะขึ้นเงินเดือนให้นะคะ..”
“โอ๊ยขึ้นทำไมคะน้องเอ็มเท่าที่ได้ก็เยอะแล้วนะ.. ไม่เอา ๆ เอาไปบริจาคดีกว่านะพี่ว่า..”
“บริจาคเยอะแล้วค่ะงั้น.. เดี๋ยวค่อยคิดก็แล้วกันว่าจะทำอะไรดี..”
“ค๊า ๆ แล้วแต่น้องเอ็มเลยงั้นพี่ขอจัดการตรงนี้อีกนิดนะคะแล้วก็จะไปรับน้องดรีม..”
“ได้เลยค่ะ.. ฝากความคิดถึงให้น้องดรีมด้วยนะคะ..”
“ได้เลยค่ะ..”
~~~
“ร้อนรึเปล่าคะน้องดรีม..”
“แค่นี้เองค่ะคุณแม่สบายมาก..”
เธอไม่ได้อยากจะให้น้องดรีมต้องลำบากแบบนี้แต่เธอก็ไม่รู้จะทำยังไง.. เงินเดือนสองหมื่นห้าถามว่าเยอะไหมสำหรับเธอก็เยอะนะแต่ว่าเงินทุกบาทเธอจะต้องวางแผนเอาไว้ล่วงหน้าเพราะอนาคตของน้องดรีมนั้นสำคัญและการใช้ชีวิตอยู่ที่เมืองกรุงนั้นมันไม่ง่ายเลยทุกอย่างแพงไปหมดดังนั้นเธอจะต้องคิดคำนวณให้มากและให้รอบคอบที่สุด.. เธอเองก็อยากจะให้น้องดรีมมีชีวิตที่สบายนะแต่เธอก็ทำได้แค่คิดและพยายาม.. ถึงแม้ว่ามันจะยากเย็นแค่ไหนแต่เธอก็ขอสู้เพื่อลูก..
“วันนี้จะกินอะไรดีคะคุณตาจะได้เตรียมให้ถูก..”
“อะไรก็ได้ค่ะไข่น้ำ..”
หึหึ..
“โอเคค่ะอะไรก็ได้ไข่น้ำ..” แบบนี้ตลอดเลยคำว่าอะไรก็ได้แต่ที่ไม่ได้หมายความว่าอะไรก็ได้เนี่ย.. นี่สินะลูกสาวของเธอ..
- Writer
