เรื่องคาใจ..
1123 Words
ทุกครั้งที่ฝนตกมันมักจะทำให้เขานึกถึงเรื่องเรื่องหนึ่งที่ทำให้เขารู้สึกคาใจมาตลอดหลายวันและสิ่งนั้นมันก็ยิ่งทำให้เขารู้สึกสับสนมากขึ้นจนทนไม่ไหว.. เมื่อเขาทนไม่ไหวเขาจึงเริ่มสืบทีละนิด เขายอมลงทุนขับรถเองและจะออกไปยังทิศทางที่ทำให้เขาเจอเรื่องคาใจทุกวัน และทุกวันที่เขามาดักรอเขามักจะเห็นเธอคนนั้น.. รักแรกของเขา.. เธอมีลูกแล้วลูกสาวน่ารักเชียวแต่เขาไม่เคยเห็นสามีของเธอเลยสักครั้งในทุก ๆ วันที่เขาเฝ้ามองทั้งสองคนเขาจะเห็นแค่เธอและลูกโดยไม่มีเงาของผู้ชายคนนั้น.. สิ่งหนึ่งที่ทำให้เขานึกสงสารก็คือเวลาที่เธอเดินเหินนั้นมันเหมือนกับว่าเธอเจ็บหรือมีปัญหาที่เท้า.. เธอไปทำอะไรมาทำไมถึงเจ็บเท้า..
นิ้วใหญ่ยาวของชายหนุ่มกำลังเคาะไปที่พวงมาลัยรถยนต์ด้วยความว้าวุ่น.. ในหัวสมองของเขากำลังฉุกคิดขึ้นมาอย่างสับสนและมึนงง.. ภาพที่ชายหนุ่มกำลังเห็นอยู่นั้นมันทั้งน่าเวทนาปนสงสัย.. แต่ชายหนุ่มจะเริ่มบทสนทนากับหญิงสาวที่เป็นรักแรกของตนเองอย่างไรนั้นก็คงจะต้องให้เวลาเป็นเครื่องนำพาให้ชายหนุ่มแสดงความกล้าออกมา..
“ถ้าฉันไปถามเธอตรง ๆ เธอจะตอบฉันว่ายังไงกันนะฟ้า.. เธอหายไปไหนมาแล้วทำไมเธอถึงต้องทิ้งฉันไป.. แล้วเด็กคนนั้นเป็นลูกของเธอกับไอ้เพื่อนสนิทของเธอคนนั้นจริง ๆ รึเปล่า.. ” เรื่องราวในอดีตมันเริ่มย้อนกลับมาทำให้เขานึกคิดไปถึงเรื่องราวในวันนั้น.. เขาอยากจะรู้นักว่าทำไมฟ้าถึงทำกับเขาได้ถึงเพียงนี้..
ตืด.. ตืด..
“สวัสดีครับผมเจตนิพัทธ์ รังสรรค์วงศ์ ผมมีเรื่องสอบถามนิดหน่อยนะครับ..”
ตึกตึกตึก..
“วันนี้ให้ผมขับรถให้รึเปล่าครับ?”
“ไม่ต้องฉันขับเองนายจะไปไหนก็ไปเถอะ..”
“คุณพัทไล่ผมออกเหรอครับ? ผมทำอะไรผิดพลาดไปรึเปล่าครับทำไมคุณพัทถึงไม่ยอมให้ผมขับรถให้..”
“ไม่มีไม่ได้ทำอะไรผิดทั้งนั้นแต่ฉันแค่มีเรื่องที่จะต้องจัดการเรื่องส่วนตัวน่ะแต่ถ้าฉันต้องการความช่วยเหลือจากนายฉันก็จะเรียกเองอย่ามาตีโพยตีพายกับฉันหน่อยเลยพิบูล..”
“จริง ๆ นะครับไม่ใช่ว่าคุณพัททำแบบนี้เพราะอยากไล่ผมออกใช่ไหมครับ..”
“บอว่าไม่ก็ไม่สิไปได้แล้วฉันรีบ.”
“ครับ.. แต่ถ้าต้องการความช่วยเหลือขอให้รีบบอกผมเลยนะครับ”
“เออ ๆ ไปได้แล้ว..” ให้ตายเถอะตกลงเป็นอะไรกับเขากันแน่ คนน้องหรือว่าเมียกันแน่เนี่ยถามจัง..
ควันและฝุ่นบนท้องถนนมันทำให้เขาเลือกที่จะเฝ้ามองอยู่บนรถแทนที่จะลงไปสังเกตการด้านนอก.. ถึงแม้ว่าเขาจะเกิดและโตที่เมืองไทยแต่ควันและฝุ่นมันยากเกินกว่าที่จะทำให้เขาลงไปและจับตามองสองคนนั้น.. จะถามว่าแพ้ฝุ่น? ไม่ได้แพ้แต่แค่ไม่ค่อยชอบสักเท่าไรเพราะบางครั้งมันทำให้เขารู้สึกหายใจไม่ออกและต้องไอออกมาด้วยดังนั้นเขาจึงเลือกทำในสิ่งที่ตัวเองสบายใจที่สุด..
“ออกมาแล้ว.. สรุปแล้วมารับลูกสินะ.. ”
เขาได้โทรไปสอบถามกับทางโรงเรียนแล้วว่าทางโรงเรียนแห่งนี้ต้องการอะไรบ้างเขาหมายถึงเขาต้องการบริจาคเงินหรือข้าวของจำเป็น.. เขาต้องรู้ให้ได้กับไอ้เรื่องคาใจของเขาและมันเป็นหนทางเดียวที่จะทำให้เขานั้นได้รู้ในสิ่งต้องการเขาจึงเลือกที่จะหน้าใหญ่ใจใหญ่โดยการบริจาคข้าวของจำเป็นน่ะสิ.. ใครจะไปคิดว่าโรงเรียนแห่งนี้จะอยู่ในวัดและมีนักเขียนตั้งแต่ชั้นอนุบาลจนถึงมัธยมศึกษาปีที่สาม.. เธอคนนั้นจนตรอกจนต้องให้ลูกมาเรียนที่นี่เลยอย่างนั้นเหรอ? น่าสงสารเด็กนะแล้วไอ้คนเป็นพ่อเด็กละมันไม่คิดจะมาใส่ใจหรือสนใจลูกเลยเหรอ?
แชะ แชะ แชะ..
“ต้องทำอะไรสักอย่างสินะ..”
~~~~
ถามว่าเรื่องคาใจที่เขากำลังเจออยู่นั้นมันทำให้เขารู้สึกดีขึ้นรึเปล่า.. ก็ไม่นะเพราะมันยิ่งทำให้เขาคาใจหนักมากขึ้นไปอีกและในที่สุดเขาก็ต้องหาที่พึ่งเพื่อทางออกที่ดีสำหรับเขาแล้วเขาจึงต้องจ้างนักสือเอกชนให้มาช่วยตามเรื่องนี้เพราะว่าจะให้เขาไปนั่งเฝ้าตลอดเวลาก็คงเป็นไปไม่ได้.. เมื่อเรามีเงินเราก็ต้องใช้เงินแก้ปัญหาสินั่นคือประโยชน์ของเงิน..
งืด.. งืด..
“ครับแก้ม..”
“พัททำอะไรอยู่คะ? กินข้าวรึยัง?”
“เรียบร้อยแล้วครับกำลังนั่งดูเอกสารอยู่ครับ..”
“พัทพอมีเวลาคุยกับแก้มสักนิดรึเปล่าคะ?”
“แหมแก้ม.. พูดอะไรแบบนั้นมีสิครับมันเป็นเอกสารสำคัญก็จริงแต่ตอนนี้ไม่มีใครสำคัญที่สุดเท่าแก้มแล้ว..”
“ปากหวานจัง.. วันเสาร์หรือไม่ก็วันอาทิตย์พัทว่างรึเปล่าคะ?”
“ต้องดูก่อนว่าแก้มอยากทำอะไร..”
“จะชวนมาทานข้าวที่บ้านค่ะคุณแม่บ่นคิดถึง..”
“ได้ครับงั้นเดี๋ยววันอาทิตย์เจอกันนะวันเสาร์ผมจะเคลียร์งานให้ได้มากที่สุดแล้ววันอาทิตย์ผมจะแวะไปหานะ..”
“ขอบคุณนะคะที่สละเวลาอันน้อยนิดให้กับแก้ม..”
“ก็แก้มเป็นแฟนนี่ครับแล้วก็อีกไม่นานก็จะเป็นภรรยาของพัทแล้ว.. แก้มก็ต้องสำคัญสิ..”
“ขอบคุณนะคะพัท..”
“รักนะครับ..”
“รักเช่นกันค่ะคุณว่าที่สามีของแก้ม..”
“อย่านอนดึกนะรู้ไหมซีรีส์น่ะไม่จำเป็นต้องดูวันเดียวจบทุกเรื่องก็ได้นะ..”
“พัออะ.. ก็มันเพลินนี่คะ..”
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า.. รู้ครับว่าเพลินแต่ก็เก็บไว้ดูวันอื่นบ้างก็ได้.. ห้ามนอนดึกนะ.. ”
“รับทราบค้าคุณพัท.. งั้นแก้มไม่รบกวนแล้วนะคะ..”
“สำหรับแก้มไม่มีคำว่ารบกวนครับ.. ฝันดีล่วงหน้านะครับ..”
“เช่นกันค่ะฝันดีนะคะ..”
“ครับ..”
ตั้งสติได้แล้วไอ้พัท.. เรื่องคนอื่นเอาไว้ทีหลังก็ได้ถึงแม้ว่ามันจะคาใจอยู่แต่ตอนนี้ต้องดูแลแก้มให้ดีที่สุด.. แก้มคือว่าที่ภรรยาของเราฉะนั้นต้องใส่ใจแก้มให้มากขึ้นและอย่าเอาเรื่องของคนอื่นมาทำให้สมองยุ่งเหยิงไปมากกว่านี้..
- Writer
