ตึกตึกตึก..
“สวัสดีครับคุณนาย..”
“ว่ายังไง.. ”
“คือ.. พวกเราถูกไล่ตามครับเลยไม่สำเร็จ..”
“ไอ้พวกโง่.. ฉันจ้างพวกแกไปตั้งเท่าไหร่ทำไมถึงโง่ขนาดนี้.. กับอีแค่เด็กคนเดียวพวกแกยังจัดการไม่ได้พวกแกนี่เกิดมาให้เปลืองทรัพยากรธรรมชาติบนโลกจริง ๆ พ่อแม่แกต้องโง่ขนาดไหนถึงปล่อยให้คนอย่างพวกแกนั้นเติบโตมาได้ไร้สมองและความสามารถขนาดนี้..”
“คุณนายครับมันมากเกินไปแล้วนะครับ.. พวกเราทำดีที่สุดแล้วแต่ฝั่งมันมีคนตามติดและคนคอยระวังหน้าระวังหลังอยู่ตลอดเวลา.. ถ้าคุณนายเก่งจริงทำไมไม่ไปทำเองละครับทำไมต้องจ้างพวกผมด้วยเอาเป็นว่าผมทำหน้าที่ของผมเสร็จแล้วหลังจากนี้พวกผมไม่ขอทำงานกับคุณนายต่อ..”
หึ..
“ได้สิ.. ฉันเองก็ไม่ต้องการพวกไม่ได้เรื่องอย่างพวกแกหรอก..”แกคิดว่าจะออกไปง่าย ๆ อย่างนั้นเหรอ.. พวกแกคิดผิดแล้ว.. ถ้าฉันไม่แน่จริงฉันคงไม่อยู่รอดมาจนถึงทุกวันนี้.. การที่พวกมันยังมีชีวิตอยู่รอดมาจนถึงทุกวันน
