ตั้งแต่วันนั้นที่เขาได้รู้ว่าทอฝันคือลูกสาวของเขากับฟ้ามันก็ทำให้เขารู้สึกปั่นป่วนไปทั้งร่างกาย.. จิตใจของเขาเฝ้าจดจ่อกับการได้เจอทอฝันและฟ้าในทุก ๆ วัน.. หลังเลิกเรียนนั่นเป็นเวลาที่เขาจะไปแอบเฝ้ามองสองแม่ลูกที่ป้ายรถเมลล์ทุกวันเมื่อเห็นทั้งสองคนขึ้นรถประจำทางไปแล้วเขาก็จะขับรถไปจอดระแวกที่อยู่ของฟ้าและน้องทอฝัน.. เขายังไม่กล้าพอที่จะเข้าไปคุยกับฟ้าและพ่อของฟ้าแบบนั้นเขามันเป็นคนขี้คลาดถ้าทุกคนจะพูดแบบนั้นเขาก็ยินดียอมรับว่าใช่.. เขาเป็นคนขี้คลาดมาก ๆ เลยทีเดียวเขาไม่กล้าเข้าไปคุยตรง ๆ กับทุกคนและนั่นจึงทำให้เขาได้แต่เฝ้ารอให้ถึงเวลาเลิกเรียนของทอฝัน
“วันนี้จะไม่ไปคุยเหรอครับ?”
“ยังไม่พร้อมพิบูลฉันยังไม่กล้าพอที่จะลงไปคุยกับฟ้า.. ”
“ถ้าอย่างนั้นจะไปคุยกับน้องทอฝันรึเปล่าครับ?”
“ไปสิวันนี้ว่าจะแวะไปคุยด้วยเพราะฉันบอกกับคุณครูไปแล้วว่าอยากจะดูแลและอุปถัมภ์น้องทอฝันดังนั้นก็คงจะต้องไปใ
