ผู้ปกครอง
1820 Words
งานโรงเรียนของน้องดรีมเธอได้ถูกเชิญให้ไปร่วมงานอีกแล้วทุกชั้นเรียนจะเชิญผู้ปกครองของแต่ละห้องไปร่วมกิจกรรมของโรงเรียนห้องละสามคนและจะสลับสับเปลี่ยนกันไปเรื่อย ๆ แต่เธอเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเธอถึงต้องได้มาทุกปีแบบนี้ไงคนอื่นถึงชอบหาว่าเธอเป็นพวกชอบเลียแข้งเลียขาพวกคุณครู เธอเคยบอกหลายครั้งแล้วว่าให้คนอื่นมาแทนก็ได้เธอไม่ติดแต่คุณครูประจำชั้นที่ดูแลเด็ก ๆ ต่างบอกว่าเธอเหมาะสุดแล้วและต้องการให้เธอมาช่วยงานมากว่าถึงแม้ว่าบางครั้งคุณครูเองได้รับคำพูดจากผู้ปกครองคนอื่นในเชิงแง่งอนแต่คุณครูก็มีวิธีพูดที่ทำให้คุณแม่ ๆ ท่านอื่นต้องหยุดความน้อยเนื้อต่ำใจนั้นเอาไว้..
“ไม่ทราบว่าวันนี้ต้องทำอะไรบ้างคะ?”
“แม่น้องทอฝันนั่งสวย ๆ รับเงินก็พอค่ะเพราะว่าห้องของเรามีสินค้าทำมือที่เด็ก ๆ ได้ทำขึ้นมาและคุณแม่น้องทอฝันก็สามารถนั่งสวย ๆ รอรับเงินได้เลยส่วนเรื่องพรีเซนต์ให้เด็ก ๆ เขาพรีเซนต์สินค้าของตนเองไปค่ะเพราะเวลาเด็ก ๆ พูดมันน่ารักน่าเอ็นดูกว่าพวกเราพูดจริงไหมคะคุณแม่ทั้งหลาย..”
“ใช่ค่ะ ๆ ให้เด็ก ๆ พูดน่ะดีแล้วดิฉันเองก็แก่แล้วไม่รู้จะให้พูดแบบไหนและคำบางคำดิฉันก็ไม่ถนัดออกเสียงด้วย..”
“งั้นพวกเราก็นั่งสวย ๆ รอรับเงินดีกว่านะคะแต่ว่าคุณแม่น้องทอฝันนี่เห็นกันกี่ครั้งก็ยังสวยวันสวยคืนนะคะใช้ครีมอะไรคะเนี่ย..”
แฮะ แฮะ..
“ก็ครีมทั่วไปตามท้องตลาดนั่นแหละค่ะคุณแม่.. ”
“ตายจริง.. จริงเหรอคะครีมอะไรคะตามท้องตลาดครีมกวนเป็นลิตรเหรอคะ? แบบนั้นอันตรายนะคะระวังหน้าพังเอานะคะ..”
“ไม่ใช่ค่ะ ไม่ใช่แบบนั้นก็ครีมที่โฆษณาตามทีวีนั่นแหละค่ะหนูใช้แบบนั้นตลอดเลย..”
“อ้อ.. แล้วไปเนี่ยนะพี่ใช้ครีมของเอสเคตูนะคะหน้านี่เนี้ยนเนียนดูสิราวกับก้นเด็กเลย.. หน้านี่เด้งดึง ๆ อิ่มฟูชุ่มน้ำเอามาก ๆ เลยค่ะ..”
“อ้อค่ะ.. สวยค่ะ ผิวสวยมาก ๆ เลยอิ่มฟูชุ่มน้ำจริง ๆ ด้วยค่ะ.. ”
“เนอะ.. งั้นพวกเรามานั่งสวย ๆ รอรับเงินกันดีกว่าค่ะ..”
“ได้เลยค่ะคุณพี่..”
กิจกรรมของเด็ก ๆ ตอนนี้ก็เริ่มแล้วสินะเพราะเธอเริ่มได้ยินเสียงเด็กน้อยของแต่ละห้องเริ่มทำการโปรโมตสินค้าของตนเองกันแล้วและอีกไม่นานก็คงจะถึงคิวของลูกสาวเธอกับเพื่อน ๆ สินะ.. ตื่นเต้นจังแต่เธอก็หวังว่าน้องดรีมจะทำออกมาได้ดีเพราะน้องดรีมชอบไลฟ์สดช่วยคุณน้องเอ็มขายของอยู่บ่อย ๆ ดังนั้น.. คุณแม่เป็นกำลังใจให้นะคะน้องดรีม..
ตึกตึกตึก..
“ห้องนี้แล้วสิ.. พวกเราเข้าไปดูกันเถอะ..”
“ได้ค่ะพัทเดินนำไปก่อนเลย..”
“ได้ยังไงกันเข้ามาพร้อมกันสิแก้มเด็ก ๆ น่ารักกันทุกคนเลยนะ..”
“มาบ่อยเหรอคะ?”
“ไม่บ่อยหรอกแต่ผมต้องการที่จะช่วยฟื้นฟูโรงเรียนที่นี่น่ะสงสารเด็ก ๆ ผมอยากจะช่วยเหลือสังคมในเมื่อเรามีพร้อมแล้วผมก็อยากแบ่งปันคนอื่นบ้าง..”
“ดีค่ะ ความคิดดีมาก ๆ เลยถ้าพัทต้องการความช่วยเหลืออะไรเพิ่มเติมก็บอกแก้มได้นะคะแก้มยินดีช่วยเหลือ.. จะว่าไปโรงเรียนก็เก่ามากจริง ๆ ยังไงแก้มจะลองเอาไปถามคุณพ่อคุณแม่อีกทีนะคะเด็ก ๆ จะได้มีห้องเรียนที่ดีขึ้นกว่าเดิม..”
“ครับได้สิงั้นพวกเราไปกันเถอะ..”
ตึกตึกตึก..
“คุณลุง!! สวัสดีค่ะ สวัสดีค่ะคุณน้าคนสวย.. วันนี้ห้องของน้องดรีมทำสบู่รูปหัวใจขายค่ะ.. มีหลากหลายกลิ่นเลยนะคะ มีทั้งกลิ่นวะนะลา กลิ่นมะลิ กลิ่นส้ม กลิ่นละลันเด้อค่ะ หอมมาก ๆ เลยนะคะถ้าคุณน้าคนสวยได้ใช้แล้วคุณน้าก็จะยิ่งสวยและตัวหอมขึ้นไปอีกล้านเท่าเลยค่ะ..”
คิกคิกคิก..
“น่ารักจัง.. ขอคุณน้าดมหน่อยได้รึเปล่าคะ..”
“ได้เลยค้า.. กลิ่นไหนดีคะ กลิ่นวะนะลา กลิ่นมะลิ กลิ่นส้ม หรือกลิ่นละลันเด้อดีคะ?”
“ขอกลิ่นวนิลากับกลิ่นลาเวนเดอร์หน่อยค่ะ..”
ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก..
“ไม่จริง..”
ขวับ..
“อะไรคะ? พัทเป็นอะไรรึเปล่า?”
“เปล่า ๆ ไม่มีอะไร.. ” เขาไม่คิดมาก่อนว่าจะได้มาเจอฟ้าในสถานการณ์แบบนี้.. วันนี้เขาพาแก้มมาด้วยเพราะเขาอยากให้แก้มได้เห็นเด็ก ๆ ที่น่ารักทั้งหลายแก้มเคยบอกว่าแก้มยังไม่พร้อมที่จะมีลูกเพราะแก้มอยากจะใช้ชีวิตคู่ของเราให้ได้มากที่สุดถ้าไปถึงจุดอิ่มตัวแล้วค่อยมาคิดเรื่องลูกอีกครั้งดังนั้นเขาจึงชวนแก้มมาด้วยเพราะอยากให้เห็นความน่ารักของเด็ก ๆ แต่ใครจะไปคิดว่าเขาจะเจอฟ้าที่นี่.. ทั้งที่เขาก็รู้ดีว่าน้องทอฝันอาจจะเป็นลูกของฟ้า.. แต่นี่มันเหนือความคาดหมายของเขามากจริง ๆ
~~~~~
จิตใจของเธอในตอนนี้มันสับสนมากเธอไม่รู้ว่าเธอจะต้องทำตัวยังไงกับสถานการณ์ในตอนนี้.. ดีใจ เสียใจ หรือว่าจะต้องปกป้องตัวเองและน้องดรีม.. เธอจะต้องเริ่มทำสิ่งใดก่อนนะเธอจะต้องเริ่มจากตรงไหนก่อนดี.. แต่เพียงแค่เธอเห็นว่าเขามากับใครนั้นมันก็ทำให้เธอรู้ได้ว่าเธอควรจะอยู่เฉย ๆ ไม่แสดงสีหน้าและอาการใด ๆ ออกไปเพราะนั่นไม่ใช่เรื่องของเธอเลยสักนิด.. มันไม่ใช่เรื่องของเธอ ตอนนี้เธออยู่ในฐานะตัวแทนผู้ปกครองที่มาช่วยงานคุณครูประจำชั้นดังนั้นเธอจะต้องตั้งสติและวางตัวให้เป็นปกติที่สุด..
ตึกตึกตึก..
“ช่วยคิดเงินให้หน่อยได้รึเปล่าคะ.. ”
“อะอ้อได้ค่ะ.. สบู่ลาเวนเดอร์ห้าก้อน สบู่วนิลาห้าก้อน.. หนึ่งร้อยบาทถ้วนค่ะจะใส่ถุงหรือตะกร้าใส่ของใบเล็กที่มีพี่ ๆ น้า ๆ ในชุมชนเป็นคนสานขึ้นด้วยรึเปล่าคะ? ถ้าเป็นตะกร้าใบเล็กจะต้องเพิ่มค่าตะกร้าอีกยี่สิบห้าบาทค่ะ”
“ขอเป็นตะกร้าก็แล้วกันค่ะของสวย ๆ แบบนี้ก็ต้องทำให้สวยยิ่ง ๆ ขึ้นอีกใช่ไหมคะ?”
“ใช่แล้วค่ะ ทุกอย่างเป็นผลิตภัณฑ์แฮนด์เมดทั้งสิ้นและทำอย่างปราณีตด้วยมันมีคุณค่าทางจิตใจมาก ๆ เลยนะคะ..”
“จริงค่ะ ดิฉันก็คิดว่าเช่นนั้นเหมือนกัน.. หนึ่งร้อยห้าสิบไม่ต้องถอนนะคะ..”
“ขอบคุณนะคะที่เอ็นดูเด็ก ๆ และชาวบ้าน..”
“ยินดีค่ะ.. พัทคะเราไปดูที่อื่นกันต่อเถอะค่ะเพื่อเจออะไรที่น่าซื้อติดมือไปฝากคุณแม่ของพัทด้วย..”
“อะอืมไปสิ..”
ขวับ.. ตึกตึกตึก..
ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก..
หัวใจเจ้ากรรมทำไมมันถึงเต้นเร็วขนาดนี้นะ.. อย่าสิหยุดได้แล้วเลิกคิดเรื่องไร้สาระและเรื่องเพ้อเจ้อได้แล้ว.. ตั้งสติและอยู่กับปัจจุบันเฉกเช่นเคยสิฟ้า.. อย่าไปหวั่นไหวเรื่องทุกอย่างมันผ่านไปแล้ว.. มันจบไปแล้วนะ..
“สวยนะคะ สวยและใจดีด้วยหน้าตาก็ดี้ดีผิวพรรณนี่ขาวผ่องมาก ๆ เลยดูก็รู้ว่าเป็นลูกคุณหนูบ้านรวยมีเงินทองมากมาย.. ”
“ค่ะ.. สวยและดูแล้วก็น่าจะรวยมาก ๆ เช่นกัน..” นั่นสินะทุกอย่างมันมีปัจจัยเป็นของตัวเองทั้งสิ้น.. ความจริงกับความฝันยังไงมันก็ต้องแตกต่างกันอยู่แล้ว..
“วันนี้ต้องขอบคุณแม่ ๆ ทั้งสามท่านนะคะถ้าไม่ได้คุณแม่ทั้งสามท่านมาช่วยครูเองก็ไม่รู้ว่าจะต้องรับมือยังไงแล้วต้องขอบคุณแม่น้องทอฝันด้วยนะคะที่ช่วยพูดช่วยแนะนำพวกสินค้าของชุมชนถ้าไม่ได้แม่น้องทอฝันละก็.. ไม่รู้ว่าผลิตภัณฑ์พวกนี้จะขายออกรึเปล่า..”
“นั่นสิคะเก่งทั้งแม่ทั้งลูกเลยช่างพูดช่างจาเสียจริงโตไปคงจะได้เป็นโฆษกหรือไม่ก็เป็นนักข่าวแน่ ๆ เลย..”
“อย่าต้องให้ถึงขนาดนั้นเลยค่ะคุณพี่แค่น้องทอฝันกล้าพูดกล้าแสดงออกแต่ไม่เกินงามแค่นี้ดิฉันก็มีความสุขแล้วค่ะ.. ”
“นั่นสิค่ะ.. แต่ยังไงน้องทอฝันก็เก่งนะคะเนี่ยคงจะได้แม่มาเยอะละสิ.. เอาเป็นว่าพวกเราขอบคุณกันพอแล้วนะคะพวกเรากลับกันดีกว่าค่ะ..”
“อ่าใช่.. ขอบคุณอีกครั้งนะคะยังไงเดินทางปลอดภัยนะคะทุกท่าน.. เจอกันพรุ่งนี้นะเด็ก ๆ ”
“ค้า.. /ค้าบ..”
ตึกตึกตึก..
“สนุกรึเปล่าคะวันนี้?”
“สนุกมาก ๆ เลยค่ะคุณแม่.. น้องดรีมพูดเก่งมาก ๆ เลยใช่ไหมคะ?”
“ใช่แล้ว.. น้องดรีมของคุณแม่เก่งที่สุดเลยค่ะ พูดจาก็เพราะมีคะขาตลอด.. เก่งมากเลยค่ะ.. คุณแม่ภูมิใจในตัวหนูนะคะ..”
หมับ..
“หนูก็ภูมิใจในตัวคุณแม่เช่นกันค่ะ.. ”
หอด..
“กลับกันดีกว่าคุณตาคงจะชะเง้อคอยาวรอพวกเราแล้ว..”
“ได้เลยค่ะคุณแม่..”
แชะ แชะ แชะ…
“เธอจริง ๆ สินะ.. เป็นเธอจริง ๆ ด้วย.. เธอคือแม่ของน้องทอฝัน.. ถ้าฉันอยากจะคุยกับเธอสักครั้ง.. คุยแบบเปิดใจเคลียร์กันแบบตรงไปตรงมา.. เธอจะคุยกับฉันรึเปล่า..”
ภาพที่เขาได้รับนั้นมันเป็นภาพที่แสดงถึงความอบอุ่นระหว่างแม่และลูก.. เขาอยากมีลูกเหมือนกันและเมื่อเขาได้เห้นฟ้ามีลูกเป็นของตัวเองแบบนี้มันก็ทำให้เขารู้สึกอิจฉาฟ้าขึ้นมาทันที.. แต่การมีลูกของฟ้านั้นมันอาจจะไม่ได้สะดวกสบายและดูดีสำหรับฟ้าเลยเพราะฟ้าเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวแต่เขานั้น.. เขาที่คิดจะมีลูกกับแก้มซึ่งนั่นหมายความว่าลูกของเขานั้นจะได้ความรักทั้งจากแม่และพ่อในเวลาเดียวกันซึ่งมันต่างจากลูกของฟ้า.. ถ้าเขานึกสงสารเด็กคนนั้นขึ้นมานิดหน่อยมันจะผิดรึเปล่านะ แล้วถ้าเขาอยากจะยื่นมือเข้าไปช่วยฟ้าเรื่องเด็กคนนั้นฟ้าจะมองว่าเขาวุ่นวายเรื่องของฟ้ามากเกินไปรึเปล่า..
- Writer
