Heaven’s point of view
Nang isang oras na ang nakalipas ay naisipan ko na mag-aya na kay Kenjie na umalis ng shop,
“Kenjie? Tara na—kailangan ko ng umuwi eh,” pag-aaya ko sa kaniya,
Nang bigla naman siyang Napatingin sa akin, at tila nagulat naman siya nang sabihin ko iyon sa kaniya—
“Huh? Hindi ba parang maaga pa?” saad naman niya sa akin,
Napahinga naman ako ng malalim, “I’m sorry pero kailangan ko ng umuwi eh, lalo na my mom knows na saglit lang ako at hindi ako mag-tatagal,” pahayag ko naman sa kaniya,
Doon ay dahan-dahan naman na siyang napatango, kaya’t sumangayon na lamang siya.
“Okay, tara na—” saad niya muli
Nang tumayo na kami, at papalabas na sana ay bigla niya akong pinigilang mag-lakad at agad naman akong napalingon sa kaniya.
“Oh—I forgot, hindi man lang ba tayo mag
