ความเงียบสงัดก่อนหน้านี้ชะงักไปชั่วขณะก่อนจะถูกแทนที่ด้วยเสียงหัวเราะของหลิวหรงผิงดังก้องกังวานไปทั่วทั้งป่า ตามมาด้วยเสียงกระพือปีกนับร้อยนับพันของฝูงนกที่ตกใจตื่น
เสียงของพวกมันดังระงมราวกับพายุที่โหมกระหน่ำอยู่บนยอดไม้ก่อนจะพุ่งพรวดขึ้นสู่ท้องฟ้าสีดำสนิทพร้อมกันในฉับพลัน
ตัวของพวกมันมองไม่เห็นด้วยตาเปล่าแต่เสียงโฉบเฉี่ยวและการเคลื่อนไหวอันวุ่นวายทำให้รู้ว่าพวกมันกำลังโบยบินอย่างตื่นตระหนกอยู่เบื้องบนราวกับมีใครสาดความกลัวเข้าไปกลางอากาศอย่างไรอย่างนั้น
จวิ้นอ๋องยืนจังก้าใบหน้าบึ้งตึงสายตาเย็นยะเยือกที่แผ่ออกมาในเวลานี้ทำเอาเหล่าทหารของเขานั่งกันไม่ติดแล้ว
“ไปจับนางกลับมา”
สิ้นเสียงเย็นชาพร้อมแววตาคมกริบก็จ้องมองไปยังสตรีบ้าที่เอาแต่วิ่งพล่านไปทั่วนั้นก่อนจะพ่นลมหายใจออกมาเสียงดัง สององค์รักษ์คนสนิทก็เอาแต่มองหน้ากันพร้อมกับเกี่ยงกันไปมา
‘หากพวกเขาแตะต้องตัวของพระชายามือน้อยๆ คู่นี
