เสียงควบม้าดังมาแต่ไกลเรียกความสนใจของคนทั้งหมด ทหารเวรยามรีบวิ่งเข้ามารายงานจวิ้นอ๋องว่าเวลานี้เจ้าเมืองลี่หนานได้มาถึงค่ายพักแรมของพวกเขาแล้ว
จวิ้นอ๋องสั่งการให้เขาเข้ามาพบในเวลาไม่นานเหล่าทหารก็นำพาร่างสูงใหญ่ของบุรุษแปลกหน้ามาหยุดยืนอยู่ที่เบื้องหน้าของจวิ้นอ๋องแล้ว
“ข้าน้อยฉางจินเยว่ดำรงตำแหน่งเจ้าเมืองลี่หนานแห่งนี้ ขอคารวะท่านอ๋องพ่ะย่ะค่ะ”
เขาค้อมคำนับจวิ้นอ๋องด้วยท่วงท่าอ่อนน้อม ดูท่าแล้วคนผู้นี้ไม่น่ามีพิษสงอันใดเลยสักเพียงนิด
เขาเงยหน้าขึ้นก่อนจะชำเลืองมองไปที่หลิวหรงผิงมุมปากของเขาดูเหมือนจะกระตุกยิ้มขึ้นมาเล็กน้อย หลิวหรงผิงจ้องมองด้วยความไม่เข้าใจ
‘คนผู้นี้มารยาทดีไม่น้อยแต่เหตุใดหางตาของนางถึงได้กระตุกเช่นนี้เหมือนจะมีลางร้ายอย่างไรอย่างนั้น’
จวิ้นอ๋องมองตามสายตาของเจ้าเมืองลี่หนานก่อนจะไปหยุดอยู่ที่หญิงสาวข้างกายของเขาในเวลานี้
“ทำไมจะทอดสะพานให้เขากระนั้นหรือ”
หลิว
