มาเฟียร้ายกับสาวไร้เดียงสา

การเดินทางของมาริน

และแล้วก็มาถึงวันที่ฉันต้องบอกพ่อกับแม่บุญธรรมของฉันแล้วสิ การที่ฉันพยายามสอบชิงทุนให้ได้ในครั้งนี้ ไม่ใช่แค่เพื่ออนาคตของฉันเท่านั้นนะ แต่ยังเป็นการหลีกเลี่ยงการพบเจอกับ พี่ฟ้า ที่เป็นลูกแท้ๆของพ่อกับแม่ ตั้งแต่จำความได้ พี่ฟ้า มักจะแกล้งฉันเสมอ ทุกอย่างที่เป็นของฉัน เธอมักจะอยากได้ และเอาไปทุกครั้ง ก็จะมีแค่พี่ดินที่ยังเข้าข้างและปกป้องฉันเสมอ แต่นั่นมันยิ่งทำให้พี่ฟ้าไม่พอใจเข้าไปอีก ชีวิตของฉันนี่มันอะไรนักหนานะ หวังว่าการไปเรียนในเมืองของฉันในครั้งนี้จะไม่มีอะไรแย่ไปกว่านี้นะ

"พ่อคะ แม่คะ คือมารินมีเรื่องจะบอกค่ะ" ฉันเตรียมจะบอกพ่อกับแม่ในโต๊ะทานข้าวตอนเช้า

"มีอะไรจ๊ะ มาริน พูดมาได้เลยจ้า" แม่ถามด้วยความเอาใจใส่ น้ำเสียงเจือความห่วงใย

"คือ มาริน สอบชิงทุนเข้าเรียนมหาวิทยาลัยในเมืองได้ค่ะ มารินขออนุญาตไปเรียนในเมืองได้มั้ยค่ะ" ฉันพูดด้วยความกล้าๆกลัวๆ กลัวว่าพวกท่านจะไม่อนุญาต

"จริงหรอลูก เก่งจริงลูกพ่อ ไม่มีปัญหาจ้า พ่ออนุญาต จะไปวันไหนก็บอกพ่อได้เลยนะ" พ่อพูดขึ้นมาบ้าง

"ไปได้ก็ดี อยู่บ้านเปลืองข้าว เปลืองน้ำ อยู่เป็นกาฝากให้ครอบครัวฉันเลี้ยงมาตั้งนานแล้ว รกหูรกตาชะมัด" นี่คือคำพูดของพี่ฟ้า ความจริงเรียกได้ว่าพี่ฟ้าเกลียดฉันเข้าไส้ไปแล้วมั้ง แต่ก็ยังดีที่พ่อกับแม่อนุญาตให้ฉันไปเรียนในเมืองได้

"หยุดเลยนะ ยัยฟ้า ว่าให้น้องตลอดเลยเราหนิ ส่วนเรา มาริน หนูต้องสัญญากับแม่นะ ว่าหนูจะดูแลตัวเองให้ดีดี การออกไปอยู่ข้างนอกคนเดียวมันอันตรายมากนะลูก" แม่พูดออกมาอีกครั้ง

"เดี๋ยวพี่จะหาเวลาไปเยี่ยมเราบ่อยๆนะ มาริน" เสียงพี่ดิน พี่ชายสุดที่รักของฉันพูดขึ้นมาบ้าง พี่ดินต้องดูแลกิจการฟาร์มของพ่อแม่ มัดจะไม่ค่อยมีเวลามากนัก ต่างจากพี่ฟ้าที่ยอมทำอะไร นอกจากช็อปปิ้งและเที่ยวไปวันวัน

ในที่สุดความฝันของฉันก็ผ่านด่านแรกไปด้วยดี ต่อไปก็เป็นฉันเิงที่ต้องทำทุกอย่างในดีที่สุด ฉันอยากเป็นคนเข้มแข็ง และฉันต้องทำให้พ่อแม่ภูมิใจในตัวฉันให้ได้ สู้นะ มาริน