หวานสวาทซ่านเสน่หา

บทที่ 2 - ความเร่าร้อนของสองเรา [1]

ณิชาขนเสื้อผ้าเก็บใส่ตู้เสื้อผ้าตามเดิมแล้วยกกระเป๋าเดินทางไปวางไว้ที่มุมห้อง จากนั้นจึงปิดไฟแล้วกลับมานอนซุกตัวใต้ผ้าห่มผืนบาง

ภายในห้องเย็นเฉียบด้วยเครื่องปรับอากาศแต่ร่างกายเธอกลับร้อนผ่าวเพราะสัมผัสของภควัตรยังติดตรึงอยู่ทั้งที่ริมฝีปาก ซอกคอ ทรวงอก ปลายถันและจุดเร้นลับที่ถนอมรักษาอย่างดีมาตลอดยี่สิบสี่ปีเต็ม

“คนบ้า ทำกับฉันอย่างนี้ได้ยังไง” หญิงสาวคว้าหมอนข้างมาขย้ำอย่างแรงราวกับกำลังบีบคอคนที่สร้างรอยประทับหวามไหวทิ้งไว้ทั่วทุกตารางนิ้วบนผิวกาย แต่พอนึกถึงคำพูดของเขาที่บอกว่า ‘มาลองคบกันมั้ย’ มือเล็กที่บีบแน่นอย่างแค้นเคืองก็คลายลงแล้วดึงหมอนข้างเข้ามากอดก่ายพลางครุ่นคิด ถ้าเขาไม่บ้าก็ต้องเมา อยู่ดีๆ มาขอคบกับผู้หญิงที่เพิ่งรู้จักกันไม่ถึงชั่วโมง และถ้าเธอตอบตกลงก็คงบ้ากว่าเขาล้านเท่า

ณิชาเชื่อว่ารักแรกพบมีจริง มันเกิดขึ้นกับคู่รักหลายคู่บนโลกใบนี้ แต่สำหรับเธอกับภควัตร ไม่ใช่แน่นอน!

ภควัตรตื่นตั้งแต่เช้ามืดหรือถ้าจะพูดให้คือ ‘ยังไม่ได้นอน’ เพราะทุกครั้งที่หลับตาภาพเรือนร่างเซ็กซี่บาดจิตบาดใจของณิชาก็จะมากวนใจตลอดเวลา อีกทั้งภาพดวงตากลมใสที่มีน้ำตาเอ่อคลอหลังจากถูกเขารุกรานนั้นยิ่งทำให้รู้สึกผิด ปกติเขาไม่ใช่คนบ้ากามป่าเถื่อน แต่ไม่รู้ทำไมเมื่อคืนนี้ถึงได้ขาดความยับยั้งชั่งใจขนาดนั้น ถ้าจะโยนความผิดให้อะไรสักอย่าง เขาคงโทษว่าเป็นความผิดของเหล้าที่ธนนท์และเพื่อนอีกหลายคนคะยั้นคะยอให้ดื่มตอนที่เขาแวะไปเอากุญแจบ้านพักกับผู้เป็นเจ้าของบ้านที่ผับชื่อดังในซอยเอกมัย

ชายหนุ่มตื่นมาวิ่งที่ชายหาดเพื่อกำจัดความอยากและความรู้สึกผิด ตั้งแต่พระอาทิตย์ยังไม่ขึ้นดี โดยสวมเพียงกางเกงขาสั้นพิมพ์ลายกราฟฟิกสีน้ำเงินสด ส่วนท่อนบนเปิดเปลือยโชว์กล้ามเนื้อหน้าอกหนั่นแน่นและซิกซ์แพ็กที่เรียงตัวกันเป็นลอนสวย เขาวิ่งวนรอบชายหาดอยู่นานร่วมสองชั่วโมงจนเหงื่อท่วมตัวจึงกลับเข้าบ้านพัก โดยแวะขนลังเบียร์จากท้ายรถที่จอดอยู่หน้าบ้านขึ้นไปใส่ตู้เย็นด้วย

“ตื่นแล้วเหรอณิชา” ภควัตรทักทายสีหน้ายิ้มแย้มเมื่อเดินเข้ามาในห้องครัวแล้วเห็นว่าหญิงสาวกำลังยืนหันหลังล้างผักอยู่ที่อ่างล้างจาน เช้านี้เธอสวมกางเกงยีนขาสั้นที่สั้นไม่แพ้ตัวที่ใส่เมื่อคืนเข้าคู่กับเชิ้ตแขนกุดผูกปมที่เอวสีฟ้าพาสเทลดูทะมัดทะแมงปนเซ็กซี่ในแบบที่เขาชอบ

ผู้หญิงคนนี้ตรงสเปกแฟนในฝันของเขาทุกอย่าง!

ณิชาหันหน้ามาจะตอบ แต่ก็ชะงักแล้วรีบหันกลับไปก้มหน้าก้มตาล้างผักต่อพลางพูดด้วยน้ำเสียงที่พยายามบังคับไม่ให้สั่น

“ทำไมไม่ใส่เสื้อ” เธอหลับตาสะบัดหน้าอย่างแรงเพื่อขับไล่ภาพร่างกำยำเปลือยช่วงบนที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามแน่นตึงออกจากหัว โดยเฉพาะหัวนมสีชมพูเข้มตัดกับผิวเนื้อขาวจัดของเขาที่โดดเด่นกระแทกตาเธออย่างจัง

เธอเป็นโรคแพ้หัวนมผู้ชาย เห็นทีไรปลายถันจะหดเกร็ง เนื้อตัวสั่นสะท้าน เสียววาบในโพรงอกและขนก็จะลุกชันไปทั้งตัว

“ผมออกไปวิ่งมา” ภควัตรตอบขณะจัดเบียร์สามโหลใส่ตู้เย็นเตรียมไว้สำหรับดื่มตอนเคาน์ดาวน์คืนนี้ เสร็จแล้วจึงเดินไปพิงขอบเคาน์เตอร์อ่างล้างจานข้างณิชาแล้วชะโงกมองผักหลากชนิดที่หญิงสาวกำลังล้างอยู่ “คุณจะทำอะไรกิน ทำเผื่อผมด้วยนะ”

“อือ คุณออกไปก่อน เสร็จแล้วจะไปเรียก” หญิงสาวก้มหน้าบอกขณะเผลอออกแรงถูมะเขือเทศผลใหญ่ในมืออย่างแรงด้วยความประหม่าจนมันเกือบจะเละ และยิ่งคิดถึงเรื่องที่เขาทำกับเธอเมื่อคืนนี้ก็ยิ่งไม่กล้าสบตา

“เป็นอะไร ทำไมไม่มองหน้าผม หรือว่ายังโกรธเรื่องเมื่อคืนนี้อยู่” ชายหนุ่มขยับตัวเข้าไปใกล้จนผิวเปลือยที่ต้นแขนแนบชิดกัน “ผมขอโทษนะ”

“อือ” เธอตอบงึมงำแล้วถอยหนีไปด้านข้างหนึ่งก้าว เขาก็ขยับตัวตามไปประชิดตัวเธออีกหนึ่งก้าวเช่นกัน

“นี่คุณ ที่ตั้งเยอะจะมายืนเบียดฉันทำไม” ณิชารีบล้างผักอย่างรวดเร็วแล้วยกถาดผักที่ล้างเสร็จแล้วเดินหนีไปที่โต๊ะสำหรับเตรียมอาหารกลางห้องครัว เขาก็ยังตามไปยืนตัวติดกับเธอเหมือนจงใจแกล้งอีก

“เรื่องคบกัน ตกลงคุณว่าไง?”

“ไปอาบน้ำแต่งตัวให้เรียบร้อยก่อนแล้วค่อยมาคุยกัน” เธอยังคงก้มหน้าก้มหน้าก้มตาตอบ

ภควัตรจ้องหน้าหญิงสาวแล้วสงสัย “นี่คุณโกรธผมเรื่องเมื่อคืนนี้อยู่หรือกำลังอายผมกันแน่ แก้มคุณแดงเท่ามะเขือเทศแล้วรู้ตัวหรือเปล่า” เขาหยิบมะเขือเทศลูกหนึ่งขึ้นมาแนบกับแก้มใสแดงปลั่งของเธอ

“ฉันบอกให้ไปอาบน้ำแต่งตัวให้เรียบร้อยก่อนค่อยมาคุยกันไง” เธอว่าพลางก้มหน้าหยิบแตงกวาญี่ปุ่นในถาดมาหั่นเป็นแว่นบางสำหรับทำสลัดผัก

“อ๋อ...หรือว่าคุณเขินที่ผมไม่ใส่เสื้อ” พระเอกหนุ่มหัวเราะในลำคอเมื่อคิดได้ “แค่ผมถอดเสื้อคุณยังเขินจนหน้าแดงขนาดนี้ ถ้าผมแก้ผ้าคุณไม่แดงเถือกไปทั้งตัวเลยเหรอ”

“ลองมาแก้ผ้าให้ฉันเห็นสิ ฉันจะตัดฉับๆ แล้วโยนลงทะเลไปเลย” เธอยกมีดขึ้นขู่

“อย่าล้อเล่นแบบนี้สิ มันเสียววว...” เขาลากเสียงยาวอย่างทะเล้นแล้วแกล้งทำเสียงครวญครางล้อเลียนเสียงที่เธอทำเมื่อคืนนี้ “เสียวมากกก...อื้อ...”

“หยุดทำเสียงน่าเกลียดเดี๋ยวนี้เลยนะ” ณิชาสับมีดลงกลางแตงกวาญี่ปุ่นยาวใหญ่จนขาดสองท่อน

“เสียววาบเลยคุณ” ภควัตรรีบเอามือกุมเป้าปกป้องน้องชายตัวเองไว้ทันที “ผมไปอาบน้ำก่อนดีกว่า เดี๋ยวออกมาทานอาหารเช้าด้วยนะ ไปละ บาย...” พูดจบเขาก็รีบเดินถอยหลังกุมเป้าออกจากห้องครัวไปอย่างสงบเสงี่ยมเจียมตัวสุดๆ

ณิชากลอกตามองบนพร้อมถอนหายใจอย่างสุดเซ็ง ไม่คิดเลยว่าตัวตนที่แท้จริงของซุปเปอร์สตาร์หนุ่มที่ดูเป็นสุภาพบุรุษที่สุดในโลกเวลาอยู่หน้าจอจะหื่นและกวนประสาทได้ขนาดนี้

“ฉันจะไม่ทนอยู่ร่วมบ้านกับผู้ชายคนนี้อีกแล้ว!” หญิงสาวประกาศกร้าวแล้วสับแตงกวาตรงหน้าจนละเอียดยิบ

ณิชาแอบย่องเข้ามาในห้องนอนของภควัตรขณะที่เขากำลังอาบน้ำอยู่เพื่อหากุญแจรถที่ถูกยึดไว้ตั้งแต่เมื่อคืน แต่หาจนทั่วทุกซอกทุกมุมแล้วก็ไม่เจอ

หญิงสาวหยุดยืนอยู่กลางห้อง มองสำรวจไปรอบๆ พลางครุ่นคิดว่าเขาจะเอากุญแจรถเธอไปซ่อนไว้ตรงไหน แล้วสายตาก็ไปสะดุดกับเสื้อผ้าชุดที่เขาสวมเมื่อคืนที่ถูกถอดกองไว้ข้างประตูห้องน้ำ เธอรีบเดินเข้าไปหยิบกางเกงยีนขาวยาวขึ้นมาล้วงทุกกระเป๋า แต่ก็ไม่เจอสิ่งที่ต้องการ หยิบเสื้อเชิ้ตแขนสั้นขึ้นมาสะบัดดูก็ไม่มี สุดท้ายเธอมองไปที่กางเกงชั้นในชายสีขาว กุญแจรถของเธออาจจะซุกอยู่ในนั้น มือเรียวเล็กยื่นเข้าไปใกล้จนเกือบจะถึงแล้วชักกลับอย่างรวดเร็ว ไม่กล้าจับราวกับมันเป็นของน่าขยะแขยง และทันใดนั้น ประตูห้องน้ำก็ถูกเปิดผลั๊วะออกมา

“เข้ามาทำอะไรในห้องผม!”

ณิชาสะดุ้งเฮือกรีบดีดตัวลุกขึ้นยืนแล้วกรีดร้องเสียงดังลั่นห้องเมื่อเห็นชายหนุ่มออกจากห้องน้ำในสภาพเปลือยกายล่อนจ้อน

“กรี๊ด!!! ทำไมไม่นุ่งผ้าเช็ดตัวออกมา” ดวงตาของหญิงสาวเบิกกว้าง...มองหน้าเขา...มองหัวนมเขา...และมองความเป็นชายที่มีขนาดใหญ่กว่าแตงกวาญี่ปุ่นที่ถูกเธอสับเละเมื่อครู่นี้หลายเท่า

“ชอบเหรอ มองตาแป๋วเลย” ภควัตรยิ้มยั่วพลางเดินเข้าหา ณิชาที่ยืนตกตะลึงตาค้างอย่างเชื่องช้าราวเสื้อร้ายที่เดินเข้าหาเหยื่ออันโอชะอย่างใจเย็น “ไหนๆ คุณก็เข้ามาในห้องผมแล้ว เรามาหาอะไรสนุกๆ ทำกันดีกว่า”

“ไม่นะ...ฉันไม่ทำอะไรกับคุณทั้งนั้น” ณิชาปฏิเสธเสียงสั่น อยากวิ่งหนีแต่ขาแข็งก้าวไม่ออก ได้แต่ยกสองมือขึ้นปิดหน้าตัวเอง “ถ้าคุณทำอะไรฉัน ฉันฆ่าคุณจริงด้วย”

“ปิดหน้าปิดตาอย่างนี้จะเอามือที่ไหนมาฆ่าผม” ชายหนุ่มเดินเข้ามากระซิบที่ข้างหูของคนที่อายจนตัวแดงเถือกแล้วเดินเลยไปหยิบผ้าเช็ดตัวที่วางอยู่ปลายเตียงมาพันรอบเอว

“ฉันทำได้ก็แล้วกัน” หญิงสาวพูดพลางมองผ่านร่องนิ้วเพื่อหาทางหนีทีไล่แล้วตั้งท่าจะวิ่งหนีไปที่ประตู

“เข้ามาหาผมถึงในห้อง อย่าคิด ว่าจะออกไปได้ง่ายๆ” ภควัตรก้าวยาวๆ ไปขวางหน้าเธอไว้ทำให้ร่างบางปะทะเข้ากับแผงอกเปลือยที่ยังเปียกชื้นอยู่อย่างจัง ปลายจมูกของคนตัวเล็กฝังลงบนอกกว้างและเผลอสูดเอากลิ่นหอมสดชื่นของครีมอาบน้ำที่ผสมกับกลิ่นกายของเขาเข้าไปจนเต็มปอด

“หอมมั้ย” ภควัตรก้มลงมองหน้าหญิงสาวที่หลับตาพริ้มซุกหน้าอยู่กับอกเขาแล้วถามยิ้มๆ

“หอม...”

“มากมั้ย”

“มาก...” ณิชาตอบอย่างเผลอไผลคล้ายตกอยู่ในหลุมเสน่ห์ของพระเอกหนุ่ม แต่พอได้สติก็รีบดีดตัวออกห่างแล้วก้มหน้าหลบสายตาเขาแบบอายๆ พลางตะโกนสั่งตัวเองในใจ

มีสติหน่อยณิชา ห้ามเผลอใจไปชอบเขาเด็ดขาด!

“ถ้าคุณชอบ ผมให้คุณดมตัวผมทุกซอกทุกมุมเลยก็ได้นะ” ภควัตรก้าวตามไปประชิดตัวหญิงสาวอีกครั้ง “แต่คุณก็ต้องให้ผมดมตัวคุณทุกซอกทุกมุมด้วยเหมือนกัน...ตกลงตามนี้นะ”

“ฉันไม่ตกลง” ณิชาถอยหลังหนีไปจนข้อพับด้านหลังชิดขอบเตียง

“หนีผมไม่พ้นหรอก” ภควัตรจับบ่าทั้งสองข้างของหญิงสาวดันให้นอนหงายลงกับเตียงแล้วทิ้งตัวตามลงไปคร่อมเหนือร่างเธอ “ผมชอบคุณจริงๆ นะ เมื่อคืนผมนอนไม่หลับทั้งคืนก็เพราะคุณ”

“คิดว่าตัวเองนอนไม่หลับคนเดียวหรือไง” เธอบอกเสียงเบาพลางเอียงหน้าหลบสายตาคมกริบของเขาที่จ้องลึกเข้ามาในดวงตา

แววตาเร่าร้อนและมีเสน่ห์ของเขาทำให้ณิชาไม่เป็นตัวของตัวเอง ตั้งแต่ถูกเขากอด ถูกเขาจูบ ถูกเขาล่วงล้ำเข้ามาในร่างกาย ความรู้สึกที่มีต่อเขาก็เปลี่ยนจากคนแปลกหน้าเป็นอะไรที่วูบวาบแปลกๆ อาจดูเหมือนใจง่าย แต่เธอห้ามใจตัวเองไม่ให้รู้สึกอย่างนั้นไม่ได้จริงๆ

“คุณก็ชอบผมเหมือนที่ผมชอบคุณใช่มั้ย” เขากดปลายจมูกลงบนแก้มนุ่ม ไล้เรื่อยไปยังซอกคอ ในขณะเดียวกันมือข้างหนึ่งก็ปลดกระดุมเสื้อทุกเม็ดของเธอออกอย่างชำนาญตามด้วยการคลายปมเสื้อที่มัดไว้หลวมๆ ที่เอวด้านหน้า สาบเสื้อทั้งสองข้างถูกแหวกออก เผยให้เห็นทรวงอกกลมกลึงภายใต้บราเซียไร้แบบสายสีขาว

“ฉันไม่รู้...อื้อ...อย่าจับ...” ณิชาวางมือลงบนหลังมือใหญ่ที่นวดคลึงอยู่ที่ทรวงอกของเธอ แม้จะเป็นการสัมผัสผ่านเนื้อผ้าแต่มันก็ทำให้เธอรู้สึกไปถึงไหนต่อไหน

“ถ้างั้นผมจะทำให้คุณรู้เอง” ริมฝีปากหยักสวยที่ระบายจูบไปทั่วซอกคอเลื่อนขึ้นมาประกบเรียวปากนุ่ม เขาดูดเม้มไปตามขอบโค้งอย่างใจเย็นก่อนจะแทรกปลายลิ้นเข้าไปพัวพันและดูดดึงอย่างลึกซึ้ง