บทที่ 2 - ความเร่าร้อนของสองเรา [2]
957 Words
หญิงสาวครางสะท้าน ผิวเนื้อร้อนผ่าวแดงระเรื่อไปทั่วทั้งใบหน้าลามไปถึงใบหู ความซ่านสยิวแล่นวาบไปทั่วโพรงอกและช่องท้อง ตอนนี้ไม่ใช่แค่พ่ายแพ้ต่อเขา แต่เธอยังพ่ายแพ้ต่อความต้องการของตัวเองอย่างราบคาบอีกด้วย
ณิชาเลื่อนมือทั้งสองข้างจากบ่ากว้างขึ้นไปโอบรอบคอของเขา ขยับปลายลิ้นสัมผัสกับปลายลิ้นของเขาที่ไล้เลียอยู่ภายใน ก่อนจะลองดูดดึงเหมือนที่เขาทำกับเธออย่างลังเล
ภควัตรครางเสียงทุ้มต่ำด้วยความพอใจแล้วสอดมือเข้าไปใต้แผ่นหลังของหญิงสาวเพื่อปลดตะขอบราเซียร์
ทรวงอกกลมกลึงที่ปลายยอดเป็นสีกุหลาบหวานดีดเด้งออกมาท้าทายสายตาเมื่อปราการตัวน้อยถูกกระชากออก
“หน้าอกคุณสวยมาก” เขาพึมพำเสียงแผ่วด้วยความหลงใหลก่อนจะตวัดปลายลิ้นลงบนยอดดอกที่หดเกร็งแล้วดูดงับเข้าเต็มปาก
ณิชาครวญครางเสียงสั่นระริก แผ่นหลังแอ่นโค้งขึ้นตามแรงดูดดึง หน้าท้องเปลือยเปล่าเสียดสีกับแผงอกร้อนรุ่มและแข็งแกร่ง กล้ามเนื้อภายในส่วนที่ลึกลับที่สุดเต้นตุบตับโหยหาการเติมเต็ม
เธอกำลังต้องการเขา...บ้าไปแล้ว!
“อื้อ...” ร่างบางบิดเร่าทุรนทุราย สองมือขยุ้มผ้าปูที่นอนแน่น เมื่อยอดดอกข้างหนึ่งถูกเขาดูดอย่างแรงพร้อมกับอีกข้างที่ถูกปลายนิ้วแกร่งคลึงและดึงขึ้นอย่างอ่อนโยน
เสียงครางของณิชาไพเราะยิ่งกว่าเสียงใดที่ภควัตรเคยได้ยิน มันทำให้เขายิ่งฮึกเหิมและโจมตีเธอด้วยริมฝีปากและลิ้นอันช่ำชองหนักหน่วงยิ่งขึ้น
ความเสียวซ่านสาดซัดเข้าใส่ณิชาจนรับไม่ไหว ร่างบางแข็งเกร็งก่อนกระตุกเฮือกรุนแรง ความเครียดครัดแตกกระจายเป็นเศษเสี้ยวนับร้อยนับพัน
ภควัตรยิ้มทั้งที่ยังครอบครองทรวงอกข้างหนึ่งของเธอไว้ในปาก เขาดูดที่ปลายยอดเบาๆ อีกครั้งเป็นการส่งท้ายก่อนจะเลื่อนริมฝีปากขึ้นมาจูบคนที่นอนหายใจหอบสะท้านอย่างนุ่มนวล
“แค่นี้ก็หอบแล้วเหรอ” เขาพูดชิดริมฝีปากเธอ
ณิชาอยากจะกัดลิ้นตายหนีความอายที่เผลอปล่อยอารมณ์ให้เตลิดไปกับการปลุกเร้าของเขา
“ไม่ต้องอายหรอก” ชายหนุ่มที่ยังคงนอนทาบทับอยู่บนตัวเธอพูดเหมือนล่วงรู้ความคิด
“ลงไปจากตัวฉันได้แล้ว ฉันอึดอัด” หญิงสาวดันตัวเขาออกแล้วลุกขึ้นนั่งพลางดึงสาบเสื้อทั้งสองข้างเข้ามาชิดกันเพื่อปกปิดทรวงอกเปลือย
“จะไปแล้วเหรอ” พระเอกหนุ่มลุกตามไปโอบกอดเธอไว้จากทางด้านหลัง
“ปล่อยฉัน” เธอว่าเสียงเบาพลางเอียงคอหนีริมฝีปากซุกซนที่จูบซุกไซ้อยู่ที่ซอกคอไม่หยุด
“ไม่ปล่อย จนกว่าคุณจะยอมคบกับผม” เขากระชับวงแขนกอดเธอแน่นขึ้นแล้วหอมแก้มเธออีกหนึ่งฟอด
“คุณชอบฉันจริงๆ เหรอ” ณิชาพลิกตัวหันหน้ามามองสบตาเขาเพื่อค้นหาความจริง “เป็นไปได้ยังไงที่ซุป’ตาร์อย่างคุณจะมาชอบผู้หญิงธรรมดาอย่างฉัน”
“เป็นดาราแล้วไง” เขาพูดขำๆ “ผมก็แค่ผู้ชายธรรมดาๆ ที่อยากมีความรักเหมือนคนทั่วไป”
“แล้วพริมมี่ล่ะ เธอไม่ได้เป็นแฟนคุณแน่นะ” ณิชายังคลางแคลงใจในความสัมพันธ์ระหว่างเขาและนางเอกคู่จิ้น
“ผมกับพริมมี่เป็นแค่เพื่อนกันจริงๆ”
“แต่ฉันว่าพริมมี่ไม่ได้คิดแบบนั้น”
“คุณไม่ต้องสนใจความรู้สึกของคนอื่นได้มั้ย สนใจแค่ว่าคุณรู้สึกยังไงกับผมก็พอ ถ้าคุณชอบผมเหมือนที่ผมชอบคุณ เราก็มาคบกัน”
และแล้วหญิงสาวที่ปั้นหน้าขรึมก็หลุดขำออกมา “คุณเป็นผู้ชายคนแรกที่ขอคบกับฉันด้วยวิธีที่น่าตบที่สุดในสามโลกแปดโลกเลยรู้ตัวหรือเปล่า”
“จะตบผมเรื่องอะไร ผมไม่ได้ทำอะไรผิดเลยนะ” ภควัตรงง เขาก็ว่าตัวเองจริงใจและตรงไปตรงมาที่สุดแล้วนะ
“เจอหน้ากันครั้งแรกคุณก็จูบฉัน ลวนลามฉัน แล้วยังมากดดันให้ฉันยอมคบด้วยอีก”
“เรื่องเมื่อคืนผมขอโทษจริงๆ ผมยอมรับมาดื่มมานิดหน่อย ส่วนเมื่อกี้ผมอดใจไม่ไหวจริงๆ คุณเป็นผู้หญิงคนแรกเลยนะที่กระตุ้นต่อมหื่นผมได้มากขนาดนี้” ว่าแล้วเขาก็จุ๊บที่ริมฝีปากเธออย่างรวดเร็วครั้งหนึ่ง
“อีกแล้วนะ” เธอก้มหน้าต่อว่าท่าทางอายๆ
“แค่จุ๊บเอง” เขาจับปลายคางเธอให้เชิดขึ้นเพื่อมองสบตากัน “เป็นแฟนกันนะ”
“มันไม่เร็วเกินไปเหรอที่เราจะคบกัน เราเจอกันยังไม่ถึงยี่สิบสี่ชั่วโมงเลยนะ”
“ไม่เห็นต้องสนใจเรื่องเวลาเลย” ภควัตรยักไหล่แล้วโอบสองแขนไปรอบตัวหญิงสาว “ถ้าไม่ยอมคบกันดีๆ จะจับปล้ำนะ”
“จะบ้าเหรอ” ณิชารีบดันตัวเองออกจากวงแขนของเขาโดยที่สองมือยังกำสาบเสื้อปิดทรวงอกไว้แน่น “ฉันขอคิดดูก่อน”
“นานแค่ไหน”
“ปีหน้าจะให้คำตอบ”
“ปีหน้า!” ภควัตรประท้วงเสียงดัง
“อีกไม่กี่ชั่วโมงก็ปีหน้าแล้ว” หญิงสาวบอกยิ้มๆ แล้วรีบวิ่งหนีออกจากห้อง กุญแจรถที่ตั้งใจเข้ามาหาก็ไม่ได้ แต่เกือบได้แฟนเป็นซุปเปอร์สตาร์แทน
“คุณยิ้มแบบนี้แปลว่าผมมีหวังใช่มั้ย” ชายหนุ่มถามพลางมองร่างเซ็กซี่ที่วิ่งลับตาไปด้วยสีหน้ายิ้มๆ
- Writer
