ภควัตรเข้าไปดูอาการของแม่ในห้องปลอดเชื้อจนแน่ใจว่า แม่ปลอดภัยดีจึงพาณิชากลับมาพักที่คอนโดฯ ตอนประมาณสองทุ่มครึ่งเพราะคืนนี้หมอห้ามเฝ้า จะเฝ้าได้อีกทีก็ตอนที่ย้ายออกมาที่ห้องพักฟื้นทั่วไปในวันพรุ่งนี้
“ขอบคุณมากนะครับสำหรับวันนี้” ชายหนุ่มโถมตัวเข้ากอดร่างบอบบางที่จิตใจแข็งแกร่งเกินตัวอย่างแนบแน่นทันทีที่เข้ามาในห้องพัก “ถ้าวันนี้ไม่ได้กำลังใจจากคุณ ผมคงรู้สึกโดดเดี่ยวมาก”
ณิชาโอบกอดเขาพลางยิ้มให้อย่างอบอุ่นแล้วเขย่งปลายเท้าขึ้นหอมแก้มเขาหนึ่งฟอดใหญ่เพื่อเป็นการเติมกำลังใจให้อีกครั้ง “คุณคือคนสำคัญของฉัน ฉันจะปล่อยให้คุณโดดเดี่ยวได้ยังไง”
“ผมเป็นคนสำคัญของคุณจริงเหรอ?” เขาถามพร้อมรอยยิ้มละมุน รู้สึกอบอุ่นใจอย่างประหลาด ตลอดชีวิตนอกจากความรักจากแม่ เขาก็ไม่เคยคิดว่าจะได้รับความรู้สึกที่ ‘คล้ายกับความรัก’ แบบนี้จากใครอีก
“จริงสิคะ” เธอดึงมือข้างหนึ่งของเขามาวางทาบบนหน้าท้อง “พ่อของลูกจะไม
