“ปล่อยณิชานะคะ” หญิงสาวบอกเสียงแข็งพลางดิ้นเพื่อให้หลุดออกจากอ้อมกอดระราน
“ไม่ปล่อยจนกว่าณิชาจะบอกว่าไอ้ผู้ชายคนนั้นมันเป็นใคร”
“ปล่อยค่ะ” ณิชาย้ำเสียงแข็ง
“ไม่ปล่อย”
ทันทีที่นิธิดลพูดจบณิชาก็กระแทกส้นของรองเท้าส้นสูงลงบนหลังเท้าของเขาอย่างแรงตามด้วยปล่อยหมัดเสยปลายคางไปอีกหนึ่งหมัด
“อย่าหยาบคายกับณิชาอย่างนี้อีก และจำไว้ด้วยว่าเรื่องของเรามันจบไปตั้งแต่พี่ดลแต่งงานกับมินต์แล้ว เราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก!” หญิงสาวตะโกนใส่หน้าเขาน้ำตาคลอแล้วรีบวิ่งหนีออกไปจากตรงนี้ก่อนที่เขาจะเห็นน้ำตาของเธอ
ณิชาวิ่งเลี้ยวออกจากมุมทางเดินแล้วปะทะเข้ากับอกกว้างของภควัตรที่กำลังจะเดินเลี้ยวเข้ามุมมาพอดี ร่างบางเซถลาเกือบล้มก้นจ้ำเบ้า โชคดีที่ชายหนุ่มตวัดแขนโอบเอวเธอไว้ได้ทัน
“ระวัง!”
“คุณภีม” ณิชาเงยหน้าขึ้นมองสบตาคนที่ประคองเธออยู่
“คุณท้องอยู่นะ อย่าวิ่งสิ” ภควัตรกระซิบเตือนด้วยความเป็นห่วงแล้วสั
