ภควัตรตื่นมาตอนหกโมงเช้า ภายในห้องนอนมืดสลัว ส่วนหญิง-สาวเจ้าของห้องก็ยังคงนอนหลับซุกอยู่กับอก เขาปัดปอยผมที่ปรกหน้าเธอขึ้นแล้วจูบที่แก้มใสแผ่วเบา เขาไม่ได้ตั้งใจปลุกแต่เธอก็ลืมตาตื่นแล้วเงยหน้าขึ้นสบตาคมเข้ม
“เช้าแล้วเหรอคะ”
“เช้าแล้ว” ชายหนุ่มจูบที่หน้าผากเกลี้ยงเกลาอีกครั้ง กลิ่นกายเธอหอมละมุนชื่นใจ ให้จูบ ให้หอมทั้งวันก็ไม่เบื่อ “ผมต้องไปแล้วนะ เครื่องออกสิบโมง”
“ให้ฉันขับรถไปส่งที่แอร์พอร์ตมั้ย”
“ผมเรียกแท็กซี่ไปเอง คุณนอนพักเถอะ” ภควัตรลุกขึ้นไปหยิบเสื้อกับกางเกงชุดเดิมที่วางอยู่บนเก้าอี้ข้างเตียงมาสวม “ผมไม่อยู่ตั้งอาทิตย์นึง คุณต้องคิดถึงผมด้วยนะ”
“ความคิดถึงสั่งกันได้ด้วยเหรอ” ณิชาลุกขึ้นนั่งโดยลืมไปว่ากำลังเปลือยกายอยู่ ทำให้คนที่เพิ่งสวมเสื้อผ้าเสร็จกระโดดกลับขึ้นเตียงอีกครั้งอย่างรวดเร็ว
“เห็นแบบนี้แล้วไม่อยากไปเลย” สายตาคมเข้มจับจ้องอยู่ที่ทรวงอกอวบที่เขาโปรดปรานที่สุด
