“ไปขึ้นชิงช้ากันมั้ยคะเสี่ย” ฉันหันไปชี้ชิงช้าสวรรค์ให้เสี่ยดู
“แน่ใจหรอ” เสี่ยพูดพร้อมกับทำสีหน้าเจ้าเล่ห์
“น้ำไม่กลัวความสูงหรอกค่ะ”
“หึ งั้นก็ดี”
ฉันกับเสี่ยมารอซื้อตั๋วแล้วก็รอรอบชิงช้า แต่ก็ไม่ได้รอนานอะไรเพราะคุณวีซื้อตั๋วแบบ VIP คือกระจกดำมาก มองจากข้างนอกไม่เห็นอะไรเลยล่ะ แต่คาดว่าน่าข้างในน่าจะมองเห็นข้างนอกชัดเจนนะ ส่วนตัวแบบสุด ๆ
ชิงช้าเริ่มเคลื่อนตัวขึ้นไปอย่างช้า ๆ ยิ่งสูงขึ้นก็รู้สึกว่ากระเช้าส่ายนิด ๆ นิดเดียวเท่านั้นเองเพราะโครงสร้างของกระเช้าและตัวโครงนั้นหนามาก ๆ ดูแล้วปลอดภัยดี ฉันเริ่มเห็นวิวด้านล่างได้มากขึ้นแบบบรรยากาศยามค่ำคืนของกรุงเทพนี่ก็สวยดีเหมือนกัน โดยเฉพาะตรงช่วงโค้งน้ำที่สลับกับตึกสูงเป็นระยะ
ชึบ…
คุณวีย้ายมานั่งข้าง ๆ ฉันแล้วโอบกอดไว้ คือไม่ทันได้ตั้งตัวบวกกับอยู่บนที่สูงฉันเลยรู้สึกตื่นเต้นจนหัวใจเต้นแรงมาก ยิ่งเขากระชับอ้อมกอดฉันก็ยิ่งรู้สึกวาบไหวไ
