บทที่4
1039 Words
กึก…
ฉันใช้สติที่มีอยู่น้อยนิดก้มลงมองเห็นว่าเขากำลังใส่บราเซียร์ให้ฉันอยู่ ปากของเขาคาบสายเสื้อในและกำลังลากไล้จากแขนขึ้นมาสู่บ่า… คือเขาทำมันสำเร็จในเวลาอันรวดเร็วก่อนจะจับฉันใส่เสื้อนักศึกษา
แบบฉันตัวอ่อนยวบไปหมดไม่มีแรงจะประคองตัวเองจนต้องเอนกายไปซบเขาไว้แต่ยังไม่ทันไรเสี่ยก็จับฉันนอนลงโดยที่ตัวเขาก้มต่ำลงเรื่อย….
ไม่ได้ก้มอย่างเดียวนะ เขายังลากลิ้นวนไปมาแถวหน้าท้องด้วยทำให้ฉันรู้สึกมวนท้องจนเกร็งไปหมด สัมผัสจากมือร้อน ๆ ลากไล้ไปตามต้นขา….
อ๊ะ!
เขากดจูบต่ำลงเรื่อย ๆ จนฉันใจหายวาบที่ขาทั้งสองข้างรู้สึกถึงมีอะไรบางอย่างเคลื่อนไหวขึ้นมาอย่างช้า ๆ ทำให้ขนลุกซู่ไปหมดจนต้องเกร็งปลายเท้าเอาไว้แน่น
ชึบ…
ช่วงจังหวะที่เขายกสะโพกฉันขึ้นรู้สึกได้ว่ามีอะไรบางอย่างสวมเข้ามา นั่นคืออันเดอร์แวร์ของฉันเอง!! เสี่ยเอนตัวขึ้นมาพาดผ่านฉันก่อนที่จะหยิบกระโปรงมาสวมใส่ให้….
“ไง เร้าใจดีมั้ย?” เสี่ยวีกระซิบข้าง ๆ หูอย่างแผ่วเบา โดยที่ตัวเขายังคงทาบทับตัวฉันอยู่
สภาพฉันตอนนี้คือ นอนหายใจหอบอย่างหมดแรงเขาเอาวิญญาณฉันไปจนหมดสิ้น ยอมรับเลยว่าเสี่ยเก่งและช่ำชองมาก ๆ คนไม่ประสีประสาอย่างฉันไม่สามารถรับมือได้เลย……
“ทำหน้าแบบนี้อยากให้ถอดใหม่ว่างั้น?”
อะไรยังไง?! แล้วหน้าฉันเกี่ยวอะไรด้วย!
“มะ ไม่ค่ะ น้ำต้องไปเรียนแล้ว” ฉันรีบผลักคนร่างสูงออกไปให้พ้นจากตัว ดูเหมือนเขาก็ยอมโอนอ่อนอย่างว่าง่ายด้วย
“เรียนที่ไหนล่ะเดี๋ยวไปส่ง จะคุยธุระเรื่องอื่นไปด้วยเลย”
“มหาวิทยาลัย L ค่ะ”
“ห้ะ!?...เรียนที่ L งั้นหรอ ทำไมฉันไม่เคยเห็นเธอเลย?”
ฉันเพิ่งสังเกตเห็นเดี๋ยวนี้เองว่าเขาใส่ชุดนักศึกษาอยู่….เสื้อเชิตสีขาวแขนยาว กับกางเกงยีนส์เอวสูงแบบขาลอยเวอร์ ๆ คือบางทีแฟชั่นของเสี่ยนี่ก็….เข้าใจยากนะ
“แต่ช่างมันเหอะ รีบไปดีกว่าเดี๋ยวฉันสาย”
เพราะเขาเห็นฉันมัวแต่ยืนบื้ออยู่เลยเข้ามาคว้าข้อมือไว้หลวม ๆเพื่อดึงให้เดินไปพร้อมกับเขา ฉันก้มลงมองมือที่ถูกเขาจับแล้วรู้สึกว่าหน้าร้อน ๆ ขึ้นมายังไงไม่รู้สิ สัมผัสของเสี่ยทำให้ร่างกายฉันทำงานแปลก ๆ อย่างเช่นตอนนี้ที่หัวใจกำลังเต้นราวกับกลองชัยที่ลั่นรัว ๆ ยามชนะศึก!
ทุกการกระทำของเขามีผลต่อหัวใจฉันอย่างไม่น่าเชื่อ!!
PATHAWEE TALK
“เรียนอยู่คณะอะไร”
ผมถามเธอขณะชับรถเพื่อไปที่มหาวิทยาลัย เรื่องแม่งบังเอิญเกินตรงที่ผมกับเธอเรียนที่เดียวกัน แต่สาบานเลยว่าผมไม่เคยเห็นยัยเด็กนี่เลยสักครั้ง!
“นิเทศค่ะ” ผมเหลือบไปมองเห็นเธอกำลังส่งยิ้มหวานมาให้ จะว่าไปแล้วน้ำมนต์น้ำมันอะไรนี่ก็ดูน่ารักดี เธอไม่ได้แต่งหน้าเลยด้วยซ้ำมั้งเมื่อเช้า เพราะมัวแต่ยุ่งอยู่กับผม….นึกแล้วก็เกือบอดใจไม่ไหวกลิ่นตัวหอม ๆ ของเธอโคตรยั่วยวนชวนเชิญให้ผมทำอะไรแบบนั้นไป บอกเลยว่าตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยใส่อันเดอร์แวร์ให้ใครมาก่อน เพราะผมมันประเภทถอดอย่างเดียวว่ะ!!
“งั้นดี๋ยวเธอไปฝึกงานที่บริษัทฉันแล้วกัน”
“เอ่อ เสี่ยมีงานทำด้วยหรอคะ?”
อ่าวเฮ้ย ยัยนี่เห็นผมเป็นคนยังไงเนี่ย!
“คะ..คือน้ำหมายถึงว่า เอ่อ เห็นเสี่ยบอกว่าเรียนอยู่เลยไม่คิดว่าจะเอ่อ มีบริษัทด้วย” เมื่อเห็นผมหันไปมองด้วยสายตาดุ ๆ ยัยนี้ก็รีบแก้ตัวเป็นพัลพันเลย
“ฉันเรียนป.โทแล้ว มาเรียนเพิ่มเฉย ๆ ฉันทำบริษัทเกี่ยวกับนิตยสารน่ะ”
“ว๊ายย ดีจังเลยค่ะ น้ำเรียนมาด้านวรสารพอดีเลย ขอบคุณเสี่ยมากนะคะ” เธอทำท่าดีใจเหมือนเด็ก ๆ บางทีผมก็คิดนะ ตกลงเธอซื่อหรือแกล้งซื่อกันแน่ เพราะบางทีก็เหมือนจงใจยั่วผมแต่คือการกระทำมันขัด ๆ กันจนผมชักจะไม่เข้าใจ
“ส่วนเรื่องค่าเทอม เดี๋ยวเอาเลขบัญชีมาให้ฉันด้วยนะ บัตรประชาชนด้วย ทะเบียนบ้านแล้วก็..อะไรที่เป็นเอกสารเกี่ยวกับตัวเธออ่ะเอามาให้หมด”
“เสี่ยไม่ไว้ใจ…น้ำหรอคะ”
จะทำเสียงสลดเพื่อ?!
“เปล่า แค่อยากรู้จัก ‘คนของฉัน’ ให้มากขึ้นแค่นั้นเอง” ผมหันไปบอกขณะที่รถกำลังติดไฟแดงเลยได้เห็นหน้าเธอแบบเต็ม ๆ ที่ตอนนี้ดูเหมือนจะแดงระเรื่อขึ้นทุกที ๆ อะไรวะพูดแค่นี้ก็เขินแล้วโคตรไร้เดียงสาน่าเบื่อว่ะ!! ผมไม่อยากจะทนมองเลยหันหน้าหนีไปทางอื่นแทน
พวกหน้าใส ๆ แม่งใจเน่าทุกคน!!
“นะ..น้ำทำอะไรผิดรึเปล่าคะทำไมเสี่ยหันหน้าหนี”
เออผิดมาก! แต่อย่าไปรู้แม่งเลย
“รำคาญหน้าเธอไงจบมั้ย!”
“งั้นน้ำขอเบิกเงินเสี่ยหน่อยได้มั้ยคะ?”
”เท่าไหร่”
เหอะไม่ทันไรยัยนี้ก็ขอเงินละ แม่งไม่น่าหลวมตัวรับเป็นเด็กเลยกู หาเรื่องเข้าตัวชัด ๆ !
“น้ำจะไปทำหน้าใหม่ค่ะ เสี่ยชอบแบบไหนบอกได้เลยน้ำจะทำมาให้เหมือนเป๊ะ ๆ เสี่ยจะได้ไม่รำคาญค่ะ”
!!!!
ผมอดไม่ได้ที่จะหันกลับมามองหน้าเธออีกครั้ง คือ…ตั้งใจกวนตีนหรือพูดจริง ๆ วะเพราะหน้าเธอมันบอกว่าจริงจังมาก!
“จะกวนตีนว่างั้น?”
“อะไรคะเสี่ย น้ำพูดจริง ๆ นะคะ น้ำอยากให้เสี่ยชอบน้ำบ้างก็เท่านั้น” เธอพูดพร้อมกับแสดงสีหน้าที่เศร้าสร้อย
แต่ผมนี่อึ้งแดกครับ! อยากให้ผมชอบ….!! ดูเหมือนเธอกำลังจะเข้าใจอะไรผิดรึเปล่า
- Writer
