19 กรงขังซาตาน
กว่าพายุร้ายจะพัดผ่านไปทำเอาดารินแทบสะบักสะบอม หญิงสาวชอกช้ำทั้งกายและใจ นอนน้ำตาไหลรินปล่อยให้หยาดน้ำตามันไหลออกมาตอกย้ำความอ่อนแอ พยายามกลั้นเสียงสะอื้นเอาไว้ไม่ให้คนข้างๆได้ยิน หลังจากนี้ไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนแล้ว ทั้งมหาวิทยาลัยคงวิจารณ์เรื่องของเธอกันจนสนั่น
"ร้องไห้ไปก็ไม่ได้ช่วยอะไรหรอก"
สิงห์นอนตะแคงค้ำคางมองร่างบางที่กำลังนอนสะอื้นจนตัวสั่น ต้องการให้ดารินจำไปจนวันตายว่าไม่ควรขัดคำสั่งของเขา!
"ฉันรู้ค่ะ"
"ต่อไปยังจะกล้าขัดคำสั่งฉันอีกไหม" ชายหนุ่มถามอย่างใจเย็น เชื่อจนสุดใจว่าหลังจากนี้ดารินคงไม่กล้าขัดคำสั่งเพราะสุดท้ายเธอก็ต้องกลับเข้ามาอยู่ในกรงขังเหมือนเดิม
"ฮึก..คุณทำร้ายฉัน~"
"ถ้าเธอไม่ดื้อ..ฉันก็คงไม่ทำแบบนี้"
"คุณทำลายอนาคตของฉัน..ฮรื้อๆๆ อีกแค่ไม่กี่อึดใจเท่านั้นความฝันของฉันก็จะเป็นจริงแล้ว..ทำไม..ฮึก..ทำไมถึงทำแบบนี้ คุณยังมีหัวใจอยู่มั้ย!"
"
