26 อยากหยุดเวลาเอาไว้ตรงนี้
"ริน.."
"แม่!!"
ดารินมองเห็นร่างของผู้หญิงที่แสนคุ้นเคยยืนอยู่ไม่ไกล คนเป็นแม่ส่งยิ้มเศร้าๆให้ในขณะที่เธอรีบวิ่งเข้าไปสวมกอดด้วยความคิดถึง ดารินร้องไห้สะอื้นอกสั่น ไม่รู้ว่ามันเป็นความฝันหรือความจริง แต่ถ้าเป็นความฝัน..ก็อยากอยู่ตรงนี้ตราบนานเท่านาน
"ฮึก~ รินคิดถึงแม่..รินไม่เหลือใครแล้ว แม่พารินไปอยู่ด้วยนะ"
"โถ่ลูกแม่" ญาดาโน้มตัวลงมาจุมพิตลูกสาวเบาๆ นั่นก็ยิ่งทำให้ดารินสะอื้นหนักเข้าไปใหญ่
"นะคะ..พารินไปอยู่ด้วย ฮรื้อๆๆ"
"..." ญาดาตรึงไหล่ของลูกสาวไว้ ใช้มือเกลี่ยน้ำตาออกจากหน้างามอย่างเบามือ "ชีวิตของลูกยังอีกยาวไกล อย่าคิดทำร้ายชีวิตตัวเองเด็ดขาด"
"แต่รินไม่เหลือใครแล้ว..รินอยากไปอยู่กับแม่!!"
"..." คนเป็นแม่ส่ายหน้าน้อยๆให้กับความดื้อดึงของลูกสาว ไม่ว่าจะคะยั้นคะยออย่างไรคนเป็นแม่ก็ยังปฏิเสธอยู่ดี "ลูกยังไม่สิ้นอายุขัยและลูกยังต้องพบเจออุปสรรคอีกม
