[น้อง]
“ตอนพัก ฉันจะมากินข้าวด้วย” คนที่รับหมวกกันน็อกกลับไปเอ่ยขึ้น ตอนนี้เราสองคนกลายเป็นจุดสนใจของผู้คนที่เดินผ่านไปมาและผู้คนที่ยืนพิงระเบียงบนตึกคณะ เขาแว๊นมอไซค์มาส่งอย่างที่บอกจริง ๆ แน่นอนว่าไม่สายด้วย
“ไม่กลับก่อนเหรอคะ วันนี้คุณพยัคฆ์ไม่มีเรียนนะ”
“ฉันจะไปดูร้านหน่อย แต่จะกลับมากินข้าวกับเธอ” ว่าจบก็ปิดหมวกกันน็อกลง คนชุดดำบิดรถออกไปโดยมีสายตาหลายคู่มองตาม แหงล่ะว่าผู้ชายบ้านนี้ดูดีทุกคน แค่ชุดนักศึกษาธรรมดายังสะกดทุกสายตาขนาดนั้น แล้วชุดไปรเวทที่ธรรมดาแต่ไม่ธรรมดานี่จะเหลืออะไร
“ดูท่าก็ออกจะฮอต แต่ไม่เห็นควงสาวที่ไหนเลย แปลกแฮะ” ฉันพึมพำขณะมองตามเขาไป “แล้วทำไมฉันต้องมองตามด้วยเนี่ย ก็เห็นกันอยู่ทุกวัน” ว่าให้ตัวเองแล้วก็หมุนตัวกลับ แต่สายตาของสองเพื่อนซี้ที่มองมานี่สิทำให้ฉันต้องกลอกตามองบน “มาตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย แล้วทำไมมองฉันด้วยสายตาแบบนั้น”
“มาถึงนานแล้วย่ะ พี่ฝนปลุกฉั
