[พยัคฆ์]
“เร็ว ๆ รีบเล่าจะได้รีบไปคุยกับเขา” ไอ้โซ่นั่งกอดอกกระดิกเท้ารอฟัง ส่วนผมก็พยักหน้าหงึกหงักให้มัน “มึงเริ่มเมาแล้วนะ เลิกแดกแล้วรีบเล่า แดกต่อเดี๋ยวก็พูดมาก ฟังไม่รู้เรื่อง”
“คืองี้นะ…” ผมนั่งเอนหลังพิงพนักเก้าอี้แล้วนึกถึงเรื่องวันนั้น “กูไปส่องแชตกลุ่มที่เขาคุยกับเพื่อน” ผมเริ่มเล่าให้มันฟัง
ย้อนไปวันนั้น…
ติ๊ง! ติ๊ง! ติ๊ง!
“ใครส่งอะไรมากันนักหนาวะ” ผมวางบิลค่าใช้จ่ายลงพร้อมกับพ่นลมหายใจออกมาด้วยความหงุดหงิด เสียงแจ้งเตือนที่ดังขึ้นรัว ๆ ทำให้ผมอยากปาโทรศัพท์มือถือบนโต๊ะทำงานทิ้ง
“จะให้กูตรวจบัญชีแบบเงียบ ๆ ไม่ได้เลยหรือไง” ว่าแล้วก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเพื่อจะปิดเสียง ทว่าหน้าจอที่โชว์แจ้งเตือนมากมายกลับทำให้ผมต้องย่นคิ้ว “ไม่ใช่แอคเคานต์เรานี่หว่า” พอกดเปิดดูแจ้งเตือนถึงจำได้ว่าก่อนจะเริ่มทำงานผมล็อคอินเข้าแอคเคานต์ของใครบางคนไว้ พอเลื่อนอ่านข้อความไปเรื่อย ๆ บวกกับพ
