พยัคฆ์มันรักน้อง

ep 3 นามสกุลเดียวกัน 1/2

หลายปีผ่านไปอีกครั้ง…

[น้อง]

“อร๊าย ดีใจจังเลยเราใกล้จะได้เป็นสาวมหาลัยแล้ว” เสียงยัยน้ำที่เดินอยู่ข้างฉันหันไปมองทางนั้นทีทางนี้ด้วยท่าทีตื่นเต้น นางยังระริกระรี้ไม่หายตั้งแต่ก้าวแรกที่เข้ามาในรั้วมหาลัย

“แก ดูตึกนั้นสิ เขาเขียนว่าวิศวกรรมศาสตร์ใช่ไหม อร๊าย อยากมาเรียนที่นี่เร็ว ๆ อะ” สาคูก็ระริกระรี้อีกคน ตอนนี้พวกเรามาสอบสัมภาษณ์ที่มหาวิทยาลัยด้วยกันหลังจากรู้คะแนนครั้งก่อนแล้ว

“พวกแกพอได้แล้วน่า อายเขา” ฉันว่าให้สองนางที่เดินควงแขนฉันคนละข้าง ตั้งแต่เข้ามาในรั้วมหาลัยพวกนางยังไม่หยุดมองคนนั้นคนนี้สักที ส่วนใหญ่ที่มากันก็มีแต่เด็กมอปลายอย่างพวกเรา มีรุ่นพี่มหาลัยที่เรียนที่นี่บ้างแต่ไม่มากเท่าไร

“อายอะไรกันยะ นาน ๆ ทีจะได้เจอผู้ชายตัวเป็น ๆ นะ เราอยู่หญิงล้วนด้วยกันตั้งแต่มอหนึ่งยันมอหกเลยเถอะ ตอนนั้นฉันน่าจะเลือกโรงเรียนที่มีผู้ชายเยอะ ๆ แม่ฉันทักแล้วแล้วอีกว่าไม่เรียนโรงเรียนรวมเหรอ แต่ฉันก็ไม่เชื่อแม่ บ้าจริง” สาคูว่าติดตลก

“แหม ก็ตอนนั้นพวกเรายังเด็กไง หวีดแต่ไอดอลเกาหลีกับไอดอลจีนจนเหงือกแห้ง พอโตเป็นสาวถึงรู้ว่ามีอย่างอื่นแห้งกว่าเหงือกเลยต้องเปลี่ยนเป้าหมาย เดี๋ยวจะไม่ได้ใช้งาน” น้ำพูดบ้าง ทำพวกเราสามคนหัวเราะคิกคักขึ้นพร้อมกัน

ชีวิตของเด็กโรงเรียนหญิงล้วนที่เป็นติ่งไอดอลเกาหลีและจีน อ่านมังงะเป็นงานอดิเรกกับดูอนิเมะเป็นงานประจำ ทำให้พวกเราสเปกสูงตั้งแต่เด็ก ตอนอยู่หญิงล้วนเวลามีหนุ่มจากโรงเรียนใกล้เคียงมาจีบช่วงอยู่นอกรั้ว พวกเราเลยไม่สนใจใครและไม่คิดคุยกับใคร ทำให้โสดยาวมาจนถึงตอนนี้ คำพูดที่ว่าโตแล้วเดี๋ยวก็มีคู่เองคงจะไม่จริง ฉันว่ายิ่งโตยิ่งหายเงียบ

“พี่ชายสุดหล่อทั้งสามคนของแกเขาเรียนที่นี่ไม่ใช่เหรอยัยน้อง วันนี้พวกพี่เขามาปะ ฉันอยากเจอทุกคนเลยอะ” คราวนี้ทั้งคู่มองหน้าฉันด้วยแววตาเป็นประกาย แต่ว่านะ…

“พี่ฉันจะมาทำไม พี่พระเพลิงไปช่วยงานคุณป้า เดี๋ยวกลับไปก็ได้เจอกันแล้ว ส่วนพี่พระพายกลับภูเก็ตตั้งแต่เมื่อวานพ่เรียกไปช่วยงาน” จะมีก็แค่คุณพยัคฆ์นั่นแหละที่ไม่ได้บอกอะไรไว้ในไลน์กลุ่มครอบครัว ฉันเลยไม่รู้ว่าเขาไปไหน

“เสียดายอ่า มานอนบ้านป้าแกทั้งทีได้เจอแต่พี่พระเพลิง อดเซลฟี่ครบแก๊งเลยอ่า” ยัยน้ำว่า

“ฉันเห็นข้างหน้ามีร้านชาไข่มุกอะ เราไปนั่งกันไหม ได้กินอะไรหวาน ๆ สักแก้วคงสดชื่นขึ้น” สาคูหันไปอีกด้านแล้วกระตุกแขนฉันไปด้วย

“ดี ไปเลย”

@ร้านผู้ชายขายนม

กริ๊ง! กริ๊ง!

เสียงกระดิ่งหลายลูกที่แขวนอยู่ทางเข้าดังขึ้นทันทีที่ฉันเปิดประตูร้านเข้าไป แต่ก็ต้องชะงักอยู่หน้าร้านเมื่อทุกคนในนั้นหันมามองเราเป็นตาเดียว จะว่าไปแล้วร้านนี้มีแต่ผู้ชายเหรอ

“แก ทำไมพนักงานเป็นนักศึกษาหมดเลยอะ ทำพาร์ทไทม์กันเหรอ” สาคูกระซิบกระซาบถามฉันเมื่อเข้ามาในร้าน น่าแปลกที่ร้านนี้ไม่มีเด็กมอปลายนั่งอยู่เลยสักคน ไม่ว่าจะพนักงานหรือลูกค้าก็มีแต่คนที่สวมเครื่องแบบนักศึกษา แถมยังมีแต่ผู้ชายด้วย เห็นไกล ๆ มีคนเต็มร้านฉันคิดว่าจะมีนักเรียนมอปลายอยู่ด้วยเสียอีก

“หรือว่าที่นี่เขาขายให้แต่คนในอะแก แบบเรายังไม่ได้เป็นนักศึกษาของที่นี่เขาจะขายให้ไหมไรงี้” ยัยน้ำกระซิบถามบ้าง “เรากลับกันดีปะ”

“สวัสดีครับ ผู้ชายขายนมยินดีต้อนรับครับ” พอตั้งท่าว่าจะออกจากร้านไป เสียงทักทายของคนที่ยืนประจำเคาน์เตอร์ก็ดังขึ้น

“แต่เขาทักเราแล้วนะ เข้าไปเลยไหม” คราวนี้ยัยน้ำกระซิบบ้าง

“รับอะไรดีครับ มาดูเมนูก่อนได้นะครับ” เสียงนั้นเอ่ยต่อด้วยท่าทีสุภาพและใจดี พอฉันหันไปมองสองเพื่อนซี้ก็เห็นว่าพวกนางยืนตัวบิดกันอยู่ จะว่าไปแล้วร้านชานมนี่เขาคัดเลือกพนักงานที่หน้าตากันหรือเปล่านะ มองไปทางไหนก็เจริญหูเจริญตาไปเสียหมด

“มาสอบสัมภาษณ์เหรอครับ” พอฉันเดินไปหน้าเคาน์เตอร์พี่เขาก็ถามขึ้น แวบหนึ่งเห็นว่าพี่เขามองมาที่ชื่อของฉันซึ่งปักอยู่บนอก

“ค่ะ”

“พี่ชื่อแฮคนะครับ อยู่บริหารปีสาม อยากรู้จังว่าคนน่ารักมาสอบสัมภาษณ์คณะอะไร”

“ฮิ้วว!”

“เอาแล้ว ไอ้เหี้ยแฮค ช้าก่อนเพื่อนใจเย็น”

“รอน้องเขาเปลี่ยนชุดก่อนดิวะ”

ทันทีที่คนตรงหน้าพูดจบ เสียงเพื่อนคนหนึ่งที่ยืนอยู่ในบาร์ด้วยกันก็แซวขึ้น พร้อมกันนั้นทุกคนในร้านก็เฮขึ้น คงเพื่อนกันนั่นแหละ ดูจากคำพูดคำจาแล้วไม่น่าจะคนอื่นคนไกล หรือถ้าเป็นลูกค้าก็คงหนีไม่พ้นคนกันเอง

“บางทีมันอาจเบื่อชุดนักศึกษาแล้วก็ได้ แบบอยากลองชุดนักเรียนบ้างไรงี้”

“ฮิ้วว”

“คุก คุก คุก ท่องไว้ครับ ไอ้พวกสารเลวทั้งหลาย”

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า”

“ว่าไงครับ คนน่ารักมาสอบสัมภาษณ์คณะอะไร” พี่เขาถามย้ำแล้วมองมาที่ฉันพร้อมรอยยิ้มหวานจนเห็นลักยิ้มข้างหนึ่งบุ๋มลงไป ส่วนสองเพื่อนซี้ที่เดินมาด้วยกันพอเห็นแบบนั้นก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่

“น้องมาสอบสัมภาษณ์คณะบริหารค่ะ”

“อ้าวพวกมึง! เฮดิวะรออะไร ดาวดวงใหม่ของคณะเราจะฉายแสงแล้ว” พอพี่คนที่เสียงดังสุดในบาร์เครื่องดื่มเอ่ยขึ้น ทุกคนในร้านก็เฮตามกัน

“น้องชื่อน้องเหรอครับ” คนที่แนะนำตัวเองว่าแฮคยังคงถามต่อ

“ค่ะ ส่วนเพื่อนของน้องชื่อสาคูกับน้ำ เรามาสัมภาษณ์คณะเดียวกันค่ะ”

“พี่จะรอรับน้องนะครับ” พี่แฮคว่าจบเพื่อน ๆ เขาก็เฮกันอีกครั้ง แต่เสียงกริ่งตรงบานประตูที่ดังขึ้นเวลามีคนเดินเข้ามาก็ทำให้พวกเราทุกคนเงียบเสียงลง และนั่นทำให้ฉันใจหายวาบ

__________

? ฝากอีบุ๊กรุ่นพ่อแม่ ปู่ย่า และรุ่นทวดด้วยนะคะ

- รักนี้ต้องรีเทิร์น รุ่นทวด (แนวแฟนเก่า+หลัวชั่ว)

- ของเล่นชิ้นสุดท้ายของนายวายร้าย รุ่นปู่ย่า (แนวไอ้โบ้ค่ะ เมียหนี)

- ร้ายแลกรัก รุ่นพ่่อแม่ (แนวปากหนัก ปากแข็ง โบ้ยกกำลังสอง)

***แจ้งก่อนว่าอีบุ๊กเรื่องเก่า ๆ เนื้อหาอาจมีคำผิดและการจัดหน้าที่ดูขัดตา เพราะตอนนั้ันไรท์ไม่ได้ให้ร้านทำให้ค่ะ ทำเองทุกอย่าง แต่กำลังตามแก้ไข และจะแก้ให้ครบทุกเรื่องค่ะ***