Bir zamanlar her yerini bildiğim bu şehirde, şimdi bir yabancı gibiyim. Elimde bir adres, gidince ne söyleyeceğimi düşündüğüm kelimeler beynimde. Bazen insan bildiği yere de yabancı olurmuş. Teyzem bu adrese git orada benim arkadaşım var diyerek bir adres tutuşturmuştu elime. Geçtiğim sokakları daha önce hiç görmemiştim. Trabzon yine beni karışık bir havada karşıladı. İçim gibi karışık. Güneş mi doğacak, yağmur mu yağacak belli değil. Ağlasam mı? Yoksa kurtuldum diye sevinsem mi?
"Abla geldik.. Adres burası." diyen taksicinin sesiyle kendime geldim. Ücreti ödeyip indim. Elimde bir bavul üç katlı bir binanın önünde bekliyorum. İçerde beni kim, nasıl karşılayacak hiç bilmiyorum. Tek bildiğim teyzem oraya git dediyse bir bildiği vardır.
Kapının önünde öylece duruyorum. Elimde bavul, başımda
