"Mira, you need to go back to the Philippines tomorrow morning," my mom said to me
"W-why is there something wrong?" I asked them.
"Yes iha your twin is missing right now and there's no trace of where did she go," dad said to me with his sad expression.
"B-but "
"Please anak this is the only way that we can do. Be a substitute for your twin habang hinahanap pa natin siya"
Umiiyak na pag mamaka awa sa akin ni mom. Parang iiyak na din ako pero kailangan ko mag pakatatag.
Ba't ganito ang buhay ibinigay na nga lahat ng magulang namin ang gusto nya pero bakit kailangan nya pang umalis ng walang paalam.
" mira, anak alam namin na nahihirapan ka din sa sitwasyon na ito kaya sana intindihin mo na lang"
"Wag kayong mag alala mom, dad gagawin ko ang gusto nyo. Ahm a-aakayat na ako sa taas para mag impaki ng damit ko"
"Maraming salamat Mira, anak"
Tumango lang ako kay mom at umakyat sa taas. Ayaw kong umiyak sa harapan nila.
Nasasaktan ako dahil palagi na lng ako ang nagiging substitute ni Vira.
Sometimes I want to be Vira because she always gets the attention of our parents and she always gets what she wants.
I'm here now in my room I start packing my things...........
After how many minutes I decided to rest cause I'll gonna face a new challenge for me tomorrow. I hope that the men of dad will find her soon.