Kapanan telefona şaşkınlıkla bakarken zorla yutkundum. Korku bana inat bedenime hızla yayılırken titreyen ellerimi hızla cebime soktum. Gözlerim etrafta dikkatle dolaşıyor, sanki her an karşıma çıkacak gibi hissediyordum. Zaten kendisi de öyle dememiş miydi? Hiç ummadığın anlarda karşına çıkacağım kurban demişti değil mi? Ben yanlış duymadım? Gözlerim etrafta dolanmaya devam ederken oradan ayrılarak eve doğru ilerledim. Elimden gelse ömür boyunca evden çıkmayı düşünmüyordum ama en yakın zamanda iş bulmam şarttı. Gerçi evde olsam bile Kehribar gündüz vakti eve girebilen biriydi. Canımın garantisi yoktu. Korkudan titreyen bedenim yavaş yavaş sakinleşirken evin oraya gelmiştim. Kafenin önünden geçip apartmana girecekken kafeden çıkan Dolunay ve Vuslat ile durdum. Dolunay beni görür görmez yan
